What's the problem mate?

Onderwerp: What's the problem mate? vr 9 nov 2012 - 22:41

Met een grijns op zijn grijze gelaat geschreven verliet 'ie de Warrior Den en keek voor een paar seconden zoekend naar de open plek. Door het feit dat het nog vroeg was, had de kater het wel verwacht dat de hele Clan nog zou slapen. Hij liet zijn staart zo'n twee centimeters boven de grond zweven en trippelde geluidloos naar de prooistapel. Zijn neus snuffelde wat rond waarna hij er toch maar een kleine mollige eekhoorn eruit griste. Met het beest tussen zijn kaken geklemd liep hij naar zijn vaste plek en begon met het opeten van zijn maaltijd. Het vlees proefde goed aan en was net genoeg om zijn hongergevoel ietwat te dempen. De kater likte zijn lippen af en begroef tenslotte de restjes nog. Normaal werd hij pas wakker wanneer de meeste al druk in de weer waren. Dus was gaf het hem nogal een naar gevoel om de hele Clan zo leeg te zien. Al hoorde hij al wel de geluiden van ontwakende katten, zo bleek het of iedereen weg was.. Zijn ambere ogen focuste zich moeizaam op zijn poten terwijl er een zachte wind door zijn vacht streek.

+DARKSTRIPE

My time~:

Hij werd wakker van een vogel die het lef had boven op de warrior den te gaan zitten en begon te fluiten. Chagrijnig tilde hij zijn kop op. Het liefste wou hij de warrior den uitstuiven en dat beest een kopje kleiner maken, maar hij wist dat hij niet boven op de warrior den kon springen en dat hij te laat zou zijn. Net op dat moment hoorde hij ook gefladder en vloog de vogel weg. Hij mopperde zachtjes terwijl hij opstond en zijn vacht uitschudde. Daarna glipte hij de warrior den uit en liep hij naar de prooibult toe. Zonder om zich heen te kijken of er al andere wakker waren. Hij pakte een muis tussen de prooi weg en liep er mee naar zijn eigen plekje. Daar ging hij liggen en at hij de muis in een paar happen op. Hij had niet zo’n grote honger, dus een muis was genoeg voor hem. Pas toen gleed zijn blik over het kamp, het was nog doodstil in het kamp. Hij verwachtte ook niemand te zien, maar zijn blik bleef hangen op Graystripe, wat deed die kater zo vroeg op? Dat was hij niet gewend. Of was hij ook wakker geschrokken van die vogel, dat kon natuurlijk. Eigenlijk voelde hij niet veel behoefte om naar hem toe te lopen. Alleen het zou raar zijn als hij het niet deed. Hij kon hem negeren, alleen dan zou Graystripe er misschien iets van denken. Dus stond hij toch maar op.
Hij liep naar de andere kater toe en ging voor hem zitten. “Goedemorgen Graystripe,” zei hij kalm. “Jij bent vroeg op. Hoe komt dat zo?” Hij richtte zijn blik op Graystripe en zorgde er voor dat er niks van boosheid door zijn blik schemerde. Hij kon ruiken dat Graystripe ook net gegeten had, dus dat hij al een tijdje op was.