Who are you? [Heartdestroyer]

_{Op een regelmatig tempo draafde de witte Thunderclan poes door de rogue gebieden. Ze was in een dicht bos en het werd al schemerig. Eigenlijk moest ze terug gaan, naar het veilige kamp. Dat zou zeker twee uur duren, en dan maar hopen dat ze niet de verkeerde kant op liep. Swiftbreath had eigenlijk nog niet zo heel vaak hun eigen veilige territorium verlaten. De poes slikte even en stopte. Haar poot brandde nog een beetje van gisteren, toen ze midden in de doorn's was gevallen en de Medicine Cat een doorn uit haar poot had getrokken. Swiftbreath keek rond, duisternis, alleen maar duisternis. Haar gele ogen schoten van links naar rechts. Even leek haar hart te stoppen met kloppen, die droom, dit was gewoon die droom weer. Maar dit keer was het werkelijkheid. Ze kon er niet aan ontsnappen. Waarom was ze eigenlijk hier? Om gewoon al die vragen van haar mede clanners te ontwijken. Langzaam ademde ze even diep in, elk moment kon de kater waarover ze had gedroomd uit de bosjes springen, haar aanvallen en vermoorden. Haar hart begon te bonken en ze stond vastgenageld aan de grond.

[Alleen Heartdestroyer]}

Heartdestroyer

Een ogenblik stonden een grote masieve kater en een kleine tengere vogel oog in oog. De vogel realiseerde zich waarschijnlijk dat dit wel eens zijn laatste levensuur kon zijn. En de kater dacht aan heerlijk warm eten. Het uiteinde van de staart van de kat zwiepte ongeduldig heen en weer. Ineens schoot hij in een vaart naar voren en sprong in de lucht om de omhoogvliegende volgel uit de lucht te slaan, zijn instinct maakte hem razensnel. De vogel viel met een plof op de grond en slaakte een kreet net voordat Heartdestroyer zijn keel doorbeet. Smakelijk likte hij zijn lippen af om de restjes bloed ervan af te halen. Zijn snorharen trilden van opwinding terwijl de zon door het dichte bladerdak lekte waar hij onderliep. Snorrend zakte hij door zijn poten op het zahcte mos waar het vogeltje op lag. Heart zette zijn scherpe tanden in het malse warme vlees. Hij scheurde het vlees van de dunne botjes waardoor er af en toe eentje doormidden krakte. Smakkend at de donkerbruin gestreepte kater het dier op. Na een paar minuten stond hij op en begraafde de botjes in een kuiltje waardoor er een donkere plek onstond tussen al het groen. De cycaan blauwe ogen starde om zich heen terwijl hij begon te lopen, Heartdestroyer was nooit vaak in het Elitecamp, meestal was hij op avontuur uit. Er was toch niks te doen. De Bloodclan had nou eenmaal geen patrols en echte border die gecontroleerd moesten worden zoals die clankatten hadden. Na een tijdje kwam er een zeer bekende plaats in zijn zicht,Rogue places. Hier waren vaak katten die niet van clans waren, zoals Rogues. Alleen nooit kittypets die waren gewoon te zwak voor plaatsen zoals dit. Een kille bries jaagde over het landschap waar hij doorheen liep en het bracht een bekende hatelijke geur met zich mee, Thunderclan. Die katten hadden de leader van de Elite gedood, Scourge. Scourge was echt een leader waar je trots op kon zijn. Hij was dan niet die grote en sterke kater maar hij was vliegensvlug en had een speciale techniek waardoor hij zelfs de grootste vijanden mee kon neer halen. Plots kreeg hij een witte poes met wat bruine vlekken in het vizier, ze was niet verkeerd. Een best knappe poes opzich. Verward schudde Heartdestroyer zijn hoofd. Hij mocht zo niet denken, niet over katten in de hatelijke clan. Nog steeds een beetje confused draafde hij op de poes af. Hij zou eens een keer iets anders proberen dan wat hij gewoonlijk deed bij clankatten. Blijkbaar was de poes angstig want haar nagels stonden vastgenageld aan het zachte gras onder haar poten. 'Zo schone dame, wel gevaarlijk om hier alleen rond te dwalen.' De donkerbruine tabby draaide een snel rondje om haar heen en raakte met zijn staart haar aan. 'Vooral voor zijn knappe poes als jij' Waarschijnlijk zal de poes nu helemaal confused zijn omdat hij een Bloodclanner was. Moordwapens voor hun. In de ogen van clankatten was de Elite een clan met katten zonder gevoelen en stalen zenuwen die niks voelen. Maar dat hadden ze nu dus echt fout want Heart voelde wat. Iets wat hij nog nooit gevoeld had.

Warrior\\Male\\Single\\Elite\\Looking at a stranger

Voice

Who are you? [Heartdestroyer] Heartdestroyert

:

_{''Zo schone dame, wel gevaarlijk om hier alleen rond te dwalen.'' Zei een donkerbruine tabby kater. Hij liep een rondje om haar heen en ze voelde zijn staart over haar vacht heen geleiden. Ze rilde en zette haar nagels nog dieper in het gras. Dit was een nachtmerrie, een Bloodclan kater! Ze slikte eventjes en bij het volgende wat hij zei was ze nog meer in de war. ''Vooral voor zijn knappe poes als jij.'' Ze keek hem geschrokken aan, o nee he! Haar uiterlijk had weer's een kat gek gemaakt, en nu zelfs een moordmachine. Wat moest ze tegen de clan gaan vertellen? Ze keek even naar haar gewonde poot, ze moest het er maar op wagen. Niet wetend wat hij anders met haar ging doen zette ze een sprint in. Het was niet zo snel als normaal, aangezien haar poot nog een beetje brandde. Ze keek wanhopig achterom.}

Heartdestroyer schreef:: Heartdestroyer
Zo te zien begon de poes nogal zenuwachtig te worden. Heartdestroyer keek haar eigenlijk verbaasd aan. Hij deed totaal niet vijandig tegen haar. Toch begon de poes steeds erger te trillen op haar poten. Oogwit was te zien in haar ogen, ineens keek de poes naar beneden naar haar poot. De donkerbruine kater volgde haar blik en zag dat ze een gewonde poot had. Een glimlach speelde met zijn lippen, zo kon ze niet zo snel ontsnappen als ze met een normaal gezonde poot zou doen. Blijkbaar waagde de wit met bruine poes het er alsnog op want ze rende mank weg. Een zucht rolde uit zijn tong toen ze de poes moeilijk zag wegrennen, ze was kansloos ze maakte haar verwonding alleen nog maar erger. Ook was het geen moeite om haar in te halen en d'r te laten stoppen. Heartdestroyer zette het op een rustige ren, alsnel rende hij naast de Thunderclan poes. Ze was echt geen partij voor hem met haar verwonding. Voorzichtig zette hij zijn tanden in haar nek, niet te hard zodat ze er niks van voelde. Hij pakte d'r op de plek waar moederkatten altijd hun kitten vasthielden tijdens het verplaatsen. Langzaam bracht hij haar tot stilstand. 'Waarom rende je nou weg?' Vroeg hij terwijl hij d'r aankeek.
Warrior\\Male\\Single\\Elite

Voice

:

_{De zwart witte kattin rende zo hard al ze kon, maar toch werd ze ingehaald door de bruine tabby kater. Ze voelde zijn tanden in haar nekvel, het viel haar op dat hij haar niet aan stukken scheurde. De poes werd zo wel tot stilstand gedwongen en hijgde nog wat na. ''Waarom rende je nou weg?'' Vroeg de BloodClan kater en Swiftbreath wist niet wat ze moest doen. ''Laat me gewoon gaan, BloodClan mormel!'' Riep ze wat paniekerig en worstelde zich heen en weer om zich los te krijgen uit zijn greep. Ergens was ze bang om alsnog aan stukken gescheurd te worden door hem, want ze had altijd geleerd, vertrouw deze katten niet, nooit, nevver! Dit hadden zowel haar ouders als haar oude mentor in haar hoofd gedreund. Swiftbreath keek de kater vol minachting aan, de Bloodclanners waren een stel katten die het niet waard waren om in een clan te leven.

Kort, maar moet weer inkomen met Swift :3}