Keep bleeding in Love

Onderwerp: Keep bleeding in Love wo 14 nov 2012 - 20:28

Closed off from love, I didn't need the pain
Once or twice was enough and it was all in vain
Time starts to pass, before you know it you're frozen

But something happened for the very first time with you
My heart melted to the ground, found something true
And everyone's looking 'round, thinking I'm going crazy

Met ruime, ietwat stijve passen trippelde de calico poes richting het kamp en wierp nog snel een achterwaartse blik op het Windclan territorium. Al een poos lang was er een knoop in haar lichaam, niet letterlijk, maar emotioneel. Blowsoul sprak niet meer met haar, tevens sprak zij ook niet meer met hem. Echter wou de vrouwelijke Warrior dat wel, ze wou hem als haar vriend. Een gewone vriend, of beste vriend. Met de bruin/grijze tabby kater kon ze al vanaf dag één goed overweg. Hij had zo wel z'n eigen soort humor, humor die ze wel mocht. Althans leek het of 'ie haar ontliep. Was hij teleurgesteld in haar? Omdat het hààr fout was dat hij met zijn hoofd tegen die boomstam knalde? Maar, ze had 'm toch geholpen? Meerdere vragen spookte rond in haar hoofd terwijl ze het kamp betrad en even bleef stilstaan en rond keek. Alles zag er rustig uit, zelfs na de dood van Inkmask verliep alles goed. Toch zag je aan sommige katten dat ze diep geraakt waren door de plotse dood van hun Deputy. Al wisten ze allemaal dat de kater zich had aangesloten bij de Starclan. Waarschijnlijk had hij ook wel problemen, en waren die nu waars weer opgelost. Een kleine onhoorbare zucht rolde over haar lippen terwijl ze nog één keer haar groene blik liet glijden over het kamp, waarna ze vervolgens richting de prooistapel liep. Blijkbaar waren er al patrouilles geweest, en hadden die veel succes bij tijdens de jacht. Dat bleek toch te zijn door de grote van de stapel verse prooi. Lang deed de poes er niet over om te beslissen was ze wou, maar griste er direct een kleine mus vanaf. Met het dode dier stevig tussen haar kaken geklemd wandelde ze naar de plek waar ze zo goed als altijd at, en schrokte het beest op. Het was niet veel, maar genoeg voor Spottedleaf om er de dag mee door te komen. Ze had de grenzen al gepatrouilleerd, maar kon niets buitenaards ontdekken. Alles verliep rustig. Nog steeds zochten de ogen van de calico naar het gestalte van Blowsoul, maar helaas kon ze de kater niet vinden. Eerst dacht ze er een vriend bij te hebben, maar naar 't schijnt was dat dan toch weer niet zo. Spottedleaf kon het maar niet geloven dat Blowsoul een kater was die eerst vrienden maakten om ze vervolgens weer te laten vallen. Nee, hij was toch zeker niet zo he? Nou, op het eerste zicht leek hij wel een aardige kat. Iemand die goed voor zijn Clan zorgde en tegelijkertijd nog eens tijd vrijmaakte voor z'n vrienden. Maar wat als alle vooroordelen van Spottedleaf écht fout waren, dat de kater eigenlijk geen vriend van haar was.. Wat dan? Wild schudde ze haar hoofd en probeerde om haar gedachtens op een ander punt te zetten. Het deed haar geen deugd om zoiets te denken. Eerlijk gezegd was het sowieso al niets voor Spottedleaf om zo over andere te denken. Ze haatte het als katten verkeerd over haar dachten, haar wantrouwde. Maar nu deed ze het gewoonweg zelf.. Weer ontsnapte er een zucht uit haar keel en sloot ze voor een paar seconden haar ogen, om die vervolgens weer te openen. Iedereen had het druk, zijzelf ook. Het moest daar aan liggen, aan wat anders? Hij was ondertussen al helemaal genezen, en de wonde op zijn voorhoofd moest ook al geheeld zijn. Met kleine spranken hoop in haar buik stond ze vliegensvlug recht en begroef nog snel de resten van haar voedsel. Ze wilde hem spreken, nu. De kattin wilde antwoorden op haar vragen die ze al zolang stelde aan haarzelf. Waarom ontweek Blowsoul d'r? Waarom zag ze hem nooit meer? Met haar beide oren strak naar voren gericht baande ze haar een weg richting de Warrior Den en keek die als eerste na. Helaas, geen succes. Waar was dat ding nou? Patrouilleren, jagen? De hoop begon al weer ietwat af te nemen. Misschien moest ze het gewoon opgeven, en was het inderdaad gewoon slimmer om dat te doen. Uiteindelijk zag je toch wie werkelijk je vrienden waren en wie niet. Hoe erg ze het ook mocht vinden dat Blowsoul niet meer om haar gaf, ze moest het loslaten. Ze was niet van plan om de kater te gaan forceren, dat lag niet in haar aard. Met vernauwde ogen die tot spleetjes waren getrokken krulde ze haar staart over haar poten terwijl ze ging zitten, en keek met een strakke blik naar de kamp uitgang. Wachtend op enig teken van Blowsoul.

Trying hard not to hear but they talk so loud
Their piercing sounds fill my ears, try to fill me with doubt
Yet I know that the goal is to keep me from falling

But nothing's greater than the rush that comes with your embrace
And in this world of loneliness I see your face
Yet everyone around me thinks that I'm going crazy
Maybe, maybe

Alleen voor Blowsoul c:

Onderwerp: Re: Keep bleeding in Love zo 18 nov 2012 - 12:10

________________________________________

Zachtjes vloekte Blowsoul. Dat hij vervroeg uit de Den van de medicijnkat was gegaan, voelde hij wel. Normaal zou hij die pijn toch niet moeten voelen? Nou ja, hij overdreef. De pijn was weg, maar als hij zich erg inspande, kwam er een verschrikkelijke hoofdpijn opzetten. Hij voelde zich voornamelijk nogal schaamtevol tegenover Spottedleaf. Hij had haar met zoveel zorgen opgezadeld. Hij had het beter gevonden om haar een tijd even te ontwijken. Niet dat hij niet bij haar wou zijn, maar hij wilde ook niet dat ze hem steeds aandachtig zou bekijken. Niet in de tijd dat hij nog echt last had, tenminste. Nu hij er al wat meer vanaf was, zou een ontmoeting met haar niet veel kwaad kunnen. De kater was er alleen vrij zeker van dat als hij meteen een ontmoeting gedaan had, ze zichzelf meteen zou gaan verontschuldigen. En dat was iets wat hij absoluut niet nodig had. Hij wilde geen excuses, van niemand. Hij was diegene die niet goed opgelet had. Hij was tegen de boom gelopen, dus het was zijn eigen schuld geweest. Maar hoe kon hij dat ook aan Spottedleaf laten merken? Misschien voelde de poes zich momenteel weer schuldig. Hij zou het onzin vinden. Hij was immers zelf diegene die zo stom was geweest om tegen de boom te lopen. Hij zuchtte. Waarom ontliep hij haar dan nu nog? Hij kon nu wel naar haar toe gaan. Misschien maakte ze zich grote zorgen om hem. Alhoewel… Dat betwijfelde hij. Als dat zo was, waarom had de poes hem dan niet meer opgezocht? Hij schudde het weg. De laatste tijd had hij zijn tijd alleen maar gespendeerd bij de kits. Zij waren stil als ze sliepen, konden zijn hoofdpijn niet aanwakkeren. Ooit op een dag zou hijzelf ook een trots vader zijn van kits.

Blowsoul schudde zijn gedachten weg toen hij het kamp naderde. Hij strekte zich even uit. De hoofdpijn was nu weer volledig verdwenen. Gek was dat. Soms kwam het op, maar ging dan ook weer gauw weg. Ach, had Dapplepaw niet gezegd dat zoiets wel kon? Hij wist het niet zeker, had dan ook niet zo heel goed opgelet. Hij draaide zijn kop opzij. De bomen wierpen lichte schaduwen op de grond. Een ochtendzonnetje was even te zien, maar deze zou zijn glorie niet lang meer behouden, wist Blowsoul. Hij draaide zich terug en focuste zichzelf op de ingang van het kamp. Vorige keer was hij ook bijna met zijn hoofd tegen iemand geknald omdat hij aan het wegdromen was. Meestal gingen die dromen dan over kits. Hij vond ze echt geweldig. Zo lief. Zo klein. Zo schattig. Ooit zou hij ze zelf hebben. En trots zijn. Hij glimlachte even en liep het kamp door. Deze glimlach gleed weg. De groene blik leek zich in hem te boren. Hij verstijfde, stopte automatisch met lopen. Hij wist dat zijn vooroordelen van de afgelopen dagen niet waar waren. De poes leek absoluut niet alsof ze het niet erg vond dat hij pijn had geleden. Wat hij zag was een blik vol pijn. En hij voelde hoe een drilboor zich in zijn hart leek te boren. Hij voelde immense schuld tegenover de poes. Zijn poten leken wel vastgekleefd te zijn aan de grond, zijn oren waren plat naar achteren gedrukt. Hij had het gevoel alsof hij in een te kleine ruimte was, alsof de adem hem afgesneden werd en hij over een paar minuten zou sterven als hij niet gauw weer terug voldoende zuurstof kreeg. Hij vloekte binnensmonds. Hoe kon hij zo stom zijn? Hoe had hij zo makkelijk kunnen denken? Hoe had hij haar zo in de steek kunnen laten?

Blowsouls poten wisten uiteindelijk een weg naar Spottedleaf te vinden. Langzaam maar zeker kwam hij vooruit. De kater richtte zijn diepgrijze ogen op de poes. Nu moest hij niet dom gaan doen. Hij moest haar vertellen wat er hem dwarszat. Waarom hij haar vermeden had. Maar waarom voelde hij, met elke stap die hij dichterbij naar haar zette, ook de immens drang om gewoon weg te lopen? Misschien maakte heel dit gedoe hem wel bang. Hij wist het niet. ‘Spottedleaf,’ bracht hij uit, toen hij voor haar stond. En zelfs haar naam leek hem te veel te zijn om uit te spreken. Zijn oren kwamen opnieuw omhoog, maar drukten zich ook weer tegen zijn achterhoofd toen hij besefte hoe rot de poes zich moest hebben gevoeld. ‘Ik..’ Hij wist niet wat hij moest zeggen. Woorden drongen in zijn hoofd, maar hij vond ze niet goed genoeg om uit te spreken. ‘Ik heb je een heleboel uit te leggen,’ maakte hij er uiteindelijk maar van. Hij vervloekte zichzelf dat hij niet gelijk begon met een goede uitleg. Hij vervloekte zichzelf dat een beschermend deel van zichzelf kwam opzetten, het deel dat wou dat Spottedleaf zich veilig voelde bij hem. Niet gekwetst. Zonder dat hij er iets tegen kon doen, waren zijn poten al naar voren gegaan en had hij zijn kin al op haar schouder gelegd. Hij snorde zachtjes. ‘Je moet niet denken dat ik je ontliep omdat ik spijt heb van onze ontmoeting,’ zei hij zachtjes, omdat hij dondersgoed wist dat dàt misschien wel het enige kon zijn dat in haar hoofd rond maalde. ‘Ik…’ Hij zweeg opnieuw. ‘Ik wou je gewoon geen schuldgevoelens laten krijgen.’ Hij keek haar aan en kon niks meer zeggen, dus zweeg maar. Zijn oor streek langs de hare toen hij zich terugtrok om haar volledig aan te kijken. Hij wachtte af.

________________________________________

[center]With special thank to Babs >3

[size=10]Dice || Calmnight || Riverpaw. || Frostkit. || Brokenkit. || Claw || Blowsoul

Onderwerp: Re: Keep bleeding in Love zo 18 nov 2012 - 12:39

Algauw zonk alle hoop dat ze Blowsoul nog kon spreken deze dag weg. Haar groene ogen dwaalde even af naar de grond en ze maakte zich klaar om te vertrekken. Misschien was het gewoon beter dat ik hem nooit had ontmoet. Nu zie je, hoe stom kon ik toch zijn.. Zuchtend stond ze op en voelde nog net de aanwezigheid van een vertrouwde geur. Opgeschrokken keek ze hem abrupt aan en hield voor twee seconden haar adem in. 'Blowsoul..' Bracht ze er stilletjes uit en liet haar staart een klein beetje nerveus van links naar rechts slagen. Hij was dus nog wél oké? Dus hij had haar simpelweg in de steek gelaten? Waren al haar vermoedens over hem waar? Dat hij werkelijk alleen maar haart hart wou breken? Haar hoofd zat stampvol met tal van vragen, maar toch liet ze 'm eerst rustig uitpraten. Het leek wel of ze gewoon zelfmedelijden had met haarzelf. Dat Spottedleaf alleen maar aan haar eigen dacht. Maar je wist nooit of Blowsoul niet gewoon even rust nam, zich even afsloot om weer op adem te komen. Juist toch? Misschien piekerde ze er gewoon te lang over, en kreeg ze daardoor zovele slechte gedachten over de kater. 'Wat heb je dan uit te leggen?' Sprak ze snel en kordaat. Misschien was het simpelweg het beste dat ze elkaar niet meer zagen. Als hij dan toch zoveel had uit te leggen, dan betekende het dat 'ie met veel dingen vast zat. Veel dingen over haar? Er ontsnapte een zucht uit Spottedleaf's mond bij de volgende woorden. Had hij werkelijk geen spijt? Of was dat ook allemaal een leugentje voor eigen bestwil? 'En hoe komt het dat ik je nooit zag of sprak?' Spuugde ze er half kwaad uit en weigerde het om de kater nog één seconde langer aan te kijken. Verbaasd van haar eigen reacties nam ze een paar stappen naar achteren maar botste algauw tegen de rand van de Nursery. Waarom maakte Blowsoul alles zo ingewikkeld? Hij was degene die de communicatie verbrak, niet zij, niet dan? De calico Windclan Warrior vouwde haar oren plat tegen haar kopje en keek de kater met vernauwde ogen aan. Hij was het niet eens waard, of wel dan? Fijn, nu word ik ook al gek, bedankt.. Murmelde ze in haarzelf en wende haar hoofd weer naar Blow. 'Sorry..' Zei ze bijna onverstaanbaar en schudde haar kopje. Ze werd gewoon gek, ze wist niet eens meer wat ze zei. Met lichte irritatie in haar ogen gebrand staarde ze strak naar de andere Warrior en liet haar staart nog steeds van nervositeit heen en weer zwiepen.

Onderwerp: Re: Keep bleeding in Love za 1 dec 2012 - 12:16

________________________________________

Nervositeit schoot door Blowsoul’s lichaam. Hij wist dat Spottedleaf kwaad op hem was. Ook al zou hij haar wel gesproken hebben in de periode dat hij het te moeilijk had, dan was het nog pijnlijk voor haar geweest. Maar misschien was de beslissing om haar even achter zich te laten nog wel veel moeilijker voor haar geweest. Het deed hem pijn om haar zo te zien. Want dat ze er nu zo zielig bijstond was zijn schuld. Hij slikte even, schudde daarna zijn kopje. ‘Ik ontliep je,’ gaf hij toe. ‘Maar je moet me geloven dat het alleen was om je te beschermen.’ Hij keek haar recht in haar ogen aan, voelde zijn hart een snelle sprong maken. Hij moest dit goedmaken, anders zou hij er nog verdomd veel spijt van krijgen. Maar hij wist niet hoe hij haar zijn woorden kon laten geloven. Hoe ze er nu uitzag… Blowsoul voelde zijn eigen hart bijna breken. Hij deed een paar stappen vooruit. ‘Spottedleaf,’ mompelde hij. Hij probeerde oogcontact te maken, maar hij vond het zelf ook moeilijk om in haar ogen te kijken. Haar ogen zouden hem zo alles laten vertellen. Hij had zijn echte reden al gegeven aan haar. ‘Ik weet dat ik je pijn heb gedaan, maar ik zweer je dat ik het zo nooit gewild heb. Ik dacht echt dat dit het beste was voor ons, als ik gewoon even weg zou gaan van je. Je zou je toch alleen maar schuldig hebben gevoeld en dat wilde ik voorkomen, maar ik zie dat ik je juist meer gekwetst hebt en dat breekt me.’ Hij was voor haar gestopt en keek haar aan. ‘Sst,’ mompelde hij daarna, waarna hij haar een lik over haar oor gaf. Hij zou er op dit moment alles aan doen om terug die lach rond haar lippen te zien.

Blowsoul merkte op dat sommige katten naar hun aan het kijken waren, maar hij besteedde er weinig aandacht aan. Hij vond het echter wel vervelend voor Spottedleaf dat ze zo bekeken werd. Hij werd door sommige blikken heel boos aangekeken. De katten daar wisten dat hij haar pijn gedaan had. Misschien niet op de manier die zij nu dachten, maar hij had haar sowieso wel pijn gedaan. Dat deed dan weer ontzettende pijn bij hem. ‘Spottedleaf,’ fluisterde hij zachtjes, waarna hij haar nog een lik gaf. ‘Je weet dat ik je nooit met opzet zou willen kwetsen,’ mompelde hij. Zijn stem klonk nog net niet smekend. Hij richtte zijn blik donker naar een kater die hem al even donker terug aankeek. Het leek net alsof hij diegene was die haar wou meppen of zo. Misschien kwam hij ook zo wel over. Hij had haar immers gedrongen tussen de rand van de kraamkamer en hemzelf. Spottedleaf leek nu zo klein onder hem. Hij wist dat ze dat niet was, dat ze zelfs sterker dan hem kon zijn als ze wou, maar in zijn ogen leek ze nu een zielig hoopje. Hoewel hij haar niet zielig vond. Hij vond haar… Nee, hij ging de woorden niet gebruiken, dat zou alleen maar de situatie nog lastiger maken. Hij creëerde wat ruimte tussen hun in door een paar stappen achteruit te doen en ging zitten. De katten rondom hem heen moesten nu toch wel weten dat hij Spottedleaf niks aan zou doen? Hij liet zijn blik opzij glijden. Opgelucht merkte hij op dat de meesten hun blikken al afgewend hadden. Hij keek weer terug naar Spottedleaf, maar zei niks. Ze moest zelf een beslissing maken van wat ze zou doen met de informatie die ze zojuist van hem verkregen had.

________________________________________

[center]With special thank to Babs >3

[size=10]Dice || Calmnight || Riverpaw. || Frostkit. || Brokenkit. || Claw || Blowsoul

Onderwerp: Re: Keep bleeding in Love wo 19 dec 2012 - 16:30

Welcome to the new age • • • • • • • • • • • • • • • *

Zoals ze daar nu stond, leek ze een klein hopeloos hoopje vacht en botten. Ze wilde hem niet meer aankijken, hem niet meer vertrouwen. Al wist Spottedleaf toch goed genoeg dat ze dat juist wel wou. Haar blik gleed langzaam weer richting Blowsoul, en haar oren wiebelde ietwat ongemakkelijk toen andere katten hen aanstaarde. Ja ze wist dat hij haar nooit met opzet zou kwetsen, tenminste dat hoopte ze toch. "Ik.. Ik weet niet wat te zeggen.." Haar stem beefde een beetje, maar algauw herpakte ze haarzelf zodra de kater wat ruimte maakte. "Ik zal het je vergeven.. Maar toch zal je weer mijn vertrouwen moeten terugwinnen." Haar groene ogen ontmoette even de zijne, en haar oren wiebelde ietwat onrustig. Sommige katten zouden denken dat Blowsoul haar misschien pijn wou doen, maar dat had hij al gedaan. Niet fysiek, maar mentaal. Ze schudde haar hoofd zodat de klein gevormde tranen alle kanten opvlogen, en wende haar blik naar de grond. Ze zou nooit met hem willen vechten. Vechten deed je alleen wanneer het echt niet anders kon, en Spottedleaf was niet van plan om haar technieken te misbruiken.

Terwijl ze haar groene ogen liet rusten op enkele spelende kittens achter Blowsoul dacht ze het na over wat ze nu het beste kon gaan doen. Het liefst wou ze het in de doofpot steken en er zand over gooien, maar ze wist dat dat niet kon. Om de een of de andere reden zal ze er altijd wel aan blijven denken. Hij had te lang niks van zich laten horen, en had haar te lang laten kwellen. Ze was nu wel weer blij hem te zien, en dat alles weer een beetje terug goed zou komen, maar het zou nooit meer zo zijn als tevoren. En dat deed haar een klein beetje pijn. Ze schudde haar hoofd zacht en focuste zich weer op de kater die voor haar stond. Afwachtend op zijn reactie.

WORDS323 • FEELINGSUnsure • CompanyBlowsoul

Onderwerp: Re: Keep bleeding in Love vr 21 dec 2012 - 11:47

________________________________________

Ook al had Spottedleaf nog geen antwoord gegeven, Blowsoul wist dat hij er goed aan had gedaan door haar ruimte te geven. Hij zou zelf ook ruimte willen als iemand hem zo gekwetst had. Toch moest hij alles nog eens even op een rijtje zetten. Waarom had hij haar gekweld? Hoe had hij haar gekweld? Door weg te blijven? Alleen maar omdat hij het beste voor haar wilde? Maar het beste was dan toch uiteindelijk niet het beste, wel dan? Nee, want als hij goed had gedaan, stond ze hier nu niet zo tegenover hem. Dan was ze blij om hem te zien, gaf ze hem likjes en lieve aandacht. Nu stond ze daar alsof hij haar elk moment tegen de grond zou duwen en haar oren zou afbijten, om het zo maar te zeggen. En andere katten hadden ook het gevoel alsof Blowsoul dat zou gaan doen, een paar katten staarden hem duister aan. Plotseling voelde Blowsoul zich boos. Waarom zouden andere katten zo op hem reageren als ze nog niet eens de helft wisten van wat er gebeurd was? Hij wilde zich niet schuldig voordoen tegenover hun. Hij had Spottedleaf niets misdaan, fysiek dan toch niet. Hij voelde zich machteloos worden. Stel dat de Clan dadelijk een haat tegenover hem creëerde omdat hij Spottedleaf voor haar eigen goed genegeerd had! Hij voelde hoe hij bijna in paniek raakte, maar herpakte zich. Hij hoorde de woorden die Spottedleaf uitsprak en de betekenis drong meteen tot hem door. Hij keek haar aan, lichtelijk onbegrijpend. ‘Dat begrijp ik,’ mompelde hij, hoewel hij het niet begreep. Waarom deed ze zo moeilijk als hij het beste voor haar wilde? Waarom was het beste toch niet altijd het beste? Waarom wel voor hem, maar niet voor haar? Hij vond het vreselijk om haar zo te zien lijden, echt waar!

Blowsoul deed een paar stappen naar voren. Hij merkte dat andere katten hem gespannen aankeken, maar hij keek zo duister mogelijk terug. Als iemand het ook maar zou proberen om hem aan te vallen, stond hij niet voor zichzelf in. Ze moesten hem en Spottedleaf met rust laten. Toegegeven: Spottedleaf gaf een heel gebroken indruk, alsof hij haar echt kwaad zou willen doen. ‘Spottedleaf, ik dacht echt dat ik het beste voor je deed door je te negeren. Ik had het gevoel alsof je alleen maar meer gebroken zou zijn als je zou hebben gezien hoeveel pijn ik leed,’ zei hij zachtjes, waarna hij voorzichtig een paar stappen dichterbij deed. Hij werd nerveus van de katten rondom hem heen, maar probeerde ze ook zo goed mogelijk te negeren. ‘Je moet weten dat ik je nooit zou willen kwetsen, toch niet met opzet,’ zei hij zachtjes. Shit, hij viel in herhaling. Als hij iets niet kon gebruiken, was het dat. ‘Als je vindt dat ik jou vertrouwen moet herwinnen, dan is dat een keuze die ik respecteer, maar je moet ook weten dat ik geen spijt heb van wat ik gedaan heb. Ik zou het zo opnieuw doen, maar misschien zou ik wel eerder tijd genomen hebben om je te vertellen waarom ik het deed. Je leek me al zo gebroken toen je zag hoeveel pijn ik leed daar buiten het kamp, ik wilde je niet ongerust maken, geloof me dan toch,’ zei hij zachtjes, waarna zijn oren nerveus heen en weer wiebelden. Hij had het gevoel alsof hij allemaal verklaringen moest afleggen om haar vertrouwen weer terug te winnen, maar dit was voor hem de enige geldige verklaring die hij kon verzinnen. En die misschien wel effect zou hebben. Hij zweeg en besloot om gewoon af te wachten. Altijd maar afwachten.

________________________________________

[center]With special thank to Babs >3

[size=10]Dice || Calmnight || Riverpaw. || Frostkit. || Brokenkit. || Claw || Blowsoul

Onderwerp: Re: Keep bleeding in Love zo 10 feb 2013 - 13:33

‘Spottedleaf, ik dacht echt dat ik het beste voor je deed door je te negeren. Ik had het gevoel alsof je alleen maar meer gebroken zou zijn als je zou hebben gezien hoeveel pijn ik leed,’ Ze vernauwde haar amberkleurige ogen eventjes en keek de kater afwezig aan. Zouden de woorden die hij gebruikte menens zijn? Of was het gewoon zo'n simpele truc om haar vertrouwen terug te winnen? Ze wist het niet meer, alles dat ze van de kater afwist leek gelogen te zijn, ook al was dat het niet. Alsof er een wildvreemde kat voor haar stond. Maar toch kon ze niet voor eeuwig kwaad op hem blijven. Om de een of de andere redenen wou ze hem al vergeven, maar iets in haar hield haar tegen. ‘Je moet weten dat ik je nooit zou willen kwetsen, toch niet met opzet,’ Ondertussen wist ze dat al wel, en Blowsoul leek het besef ook al gekregen te hebben dat hij in herhaling viel. ‘Als je vindt dat ik jou vertrouwen moet herwinnen, dan is dat een keuze die ik respecteer, maar je moet ook weten dat ik geen spijt heb van wat ik gedaan heb. Ik zou het zo opnieuw doen, maar misschien zou ik wel eerder tijd genomen hebben om je te vertellen waarom ik het deed. Je leek me al zo gebroken toen je zag hoeveel pijn ik leed daar buiten het kamp, ik wilde je niet ongerust maken, geloof me dan toch,’ Een traan rolde over haar wang en niet veel later kneep ze haar amberkleurige ogen toe. Vervolgens opende ze haar kijkers weer en nam ze een stap naar voren zodat ze Blowsoul's neus bijna kon aanraken. "Goed dan," Begon ze zachtjes. "Ik vergeef het je. Maar kom even mee naar buiten, ik hou niet zo van pottenkijkers." Maakte ze haar zin af en liet haar ogen vervolgens rusten op de uitgang van het kamp. Het lag nu allemaal in Blowsoul's poten. Met kleine passen liep ze van hem weg, richting de kamp uitgang. Het lag nu allemaal aan Blowsoul. Of hij werkelijk de vriendschap wou voorzetten, en daarbij; Was het wel vriendschap dat Spottedleaf wou?

Onderwerp: Re: Keep bleeding in Love vr 15 feb 2013 - 14:40

________________________________________

Blowsoul voelde zich wanhopig worden. Er was niet veel meer wat hij kon doen voor Spottedleaf, ze moest hem in vertrouwen nemen, maar da twas dan wel haar eigen keuze die ze zelf moest maken. Hij zou niet aandringen. Nee, dan zou hij zijn kansen alleen maar slechter bij haar maken en dat was absoluut niet zijn bedoeling. Hij haalde diep adem en schrok op toen hij de stem hoorde van Spottedleaf. Hij kon er niks aan doen dat hij tintelingen voelde bij het horen van haar stem, zijn trommelvliezen leken wel gestreeld te worden bij het geluid, alsof dat het enige geluid was dat goed genoeg voor hem was. Alsof een ander geluid juist pijn zou doen aan zijn oren. Hij probeerde zijn rare gedachten te stoppen en keek haar aan. Opluchting verspreidde zich door zijn binnenste toen hij haar woorden hoorde. Hij knikte. ‘Ik weet het, iedereen kijkt ons aan,’ zei hij zachtjes. De blikken waren vooral op hem gericht. En die blikken waren allesbehalve vriendelijk. Kom op, ze moesten toch weten dat hij een beste kerel was die zeker geen poezen pijn zou doen? Oké, hij had het innerlijk van Spottedleaf misschien beschadigd, maar hij zou haar nooit fysiek pijn doen. En als iemand anders dat bij haar zou proberen, zou hij haar beschermen. Dat wisten die katten hier toch ook wel? Hij was loyaal aan zijn Clan, maar vooral aan zijn Clangenoten en zij konden dat weten. Hij had al met veel katten hier gesproken en hij hoorde vaak dat hij een goede kerel was, dus waarom zouden ze nu aan hem twijfelen? Omdat Spottedleaf een gebroken en gekwetste indruk gaf waarschijnlijk. Alsof ze dagelijks door hem gebeten en geslagen werd, zo had het daarnet uitgezien. Voor hem had het er ook zo uitgezien en hij kon niet beschrijven hoeveel pijn hij zelf voelde.

Gehaast volgde Blowsoul Spottedleaf. Hij wilde zijn kansen nu niet verprutsen, zeker niet nu ze hem opnieuw leek te vertrouwen. Toen hij uiteindelijk bij het uiteinde van het kamp stond keek hij haar aan. Een waterig zonnetje scheen op hun, maar het werd er niet warmer door. Toch begon het beginnende ijs in de Clan te dooien. Nog even en het zou een plasje worden. Daar zouden de kits wel plezier aan hebben om in te spelen. Blowsoul schudde zijn kopje. Hij kon beter nadenken om iets te zeggen tegen Spottedleaf wat haar pijn zou verminderen dan dat hij hier over andere onbelangrijke zaken aan het nadenken was, besefte hij zich. ‘Laten we wat gaan rennen,’ zei hij zacht. ‘Dat vermindert de stress. Bovendien word ik zenuwachtig van iedereen hier. Ze kijken me aan alsof… alsof ik je fysiek pijn zou doen.’ Hij keek haar lichtelijk gebroken aan. ‘Je weet dat ik dat nooit zou doen,’ mompelde hij. Ze wist nu al niet hoeveel pijn hij wel niet had bij het zien van haar gebroken houding, zeker niet als hij dat ging vergelijken met de houding die ze een paar weken – of maanden – geleden had aangenomen toen ze bij elkaar waren. Hun eerste ontmoeting. Blowsoul kende haar naam toen niet eens… of wel? Hij wist het niet meer, kon zich nu alleen nog maar de gebroken blik van Spottedleaf herinneren. Zachtjes begon hij te rennen, hoopte dat Spottedleaf ook mee zou rennen en niet opeens zou afhaken en zou weglopen. Dan zou hij instorten. Hij wist nu al niet hoe hij zich overeind kon houden. Hij voelde zich zo slecht. Hij vond het ook vreselijk dat anderen nu dachten dat hij haar iets aangedaan had, iets wat zeker niet het geval was.

________________________________________

- Blowsoul is zieliger! Nananana xD

[center]With special thank to Babs >3

[size=10]Dice || Calmnight || Riverpaw. || Frostkit. || Brokenkit. || Claw || Blowsoul