Hello little birdie! (~OPEN~)

TwilightMoon liep gespannen door het WindClan camp. Alle katten sliepen nog, behalve die ene uitzondering dan... Het was een erg belangrijke dag voor hem, maar niemand wist waarom. De felle zonnestralen schenen door de bladeren van de warriorsDen en verlichtte zijn gespikkelde, bruine haar en lieten zijn groene ogen sprankelen. Kleine kriebeltjes kietelde in zijn dikke buik van de spanning. Hij keek de warriorsDen in maar kneep op datzelfde ogenblik z'n ogen al terug dicht. Zijn ogen werden verblindt door de felle zonnestralen. Hij opende zijn ogen pas toen een grote en donkere schaduw het licht verdreef omdat hij er niet aan had gedacht om zich om te draaien... "Wat is dat? Wie is dat? Wie of wat heeft het licht uitgedaan? Is er een zonsverduisterig ofzoiets?", riep TwilightMoon helemaal in paniek, maar hij kreeg geen antwoord. Hij keek omhoog en zag vlak boven zijn hoofd 10tallen vogels vliegen. Een van de vogels merkte TwilightMoons aanwezigheid op en leek een soort van teken te doen naar de andere vogels want nog geen 10 seconden later werden Twilightmoons ogen weer dicht gebrandt door de zon. "Er is een nieuw vogelnest in het WindClan territory denk ik. Dat moet ik de andere vertellen!" brabbelde hij tegen zichzelf. Zo snel hij kon liep hij naar de warriorsDen maar toen hij een de ingang kwam maakte hij een luidruchtige 'sliding stop' waardoor er een grote stofwolk rond z'n hele lichaam hing. "Ooh nee hé, ik ben allergisch aan 'sliding-stop-stof. Ik moet niezen..." En even later was het zover: *HATSSSSSSSHIIIII*! Een heel deel van de katten werden wakker van Twilightmoons irritante lawaai en daardoor was hij er maar als de bliksem vandoor! Hij rende zo hard hij kon en keek achterom zodat hij zeker was dat echt niemand hem gezien had, maar zonder dat hij het wist naderde hij de kittensDen en met een grote klap botste hij eerst tegen de Den en meteen daarna viel hij op de grond. Vanzelfsprekend zag hij een klein, fluitend vogeltje, maar nee hoor, hij was wel nog bij bewust zijn! Het was één vogeltje dat onderweg de groep andere vogels was kwijtgeraakt. Daarom waren al die andere vogels zo raar aan het doen. Het vogeltje deed een niet zo slimme zet en landde neer op die klunzige Twilightmoon... Er was één ding dat niemand van de Clan over hem wist, en dat was dat hij een enorme dierenvriend was! "Hellow lidl beurdie!", zei Twilightmoon, helemaal verkeerd. Hij kon niks van andere talen maar hij vond het geweldig om te doen alsof hij er iets van kon. Het kleine vogeltje keek hem aan met z'n trieste oogjes. Het vogeltje voelde de angst, het leek wel alsof hij wist dat Twilightmoon daar een zwak voor had. Twilightmoon nam het piepkleine diertje vast en nam het mee naar z'n geheime plaatsje. "Ik ga je een naam geven, dan hoef ik je geen 'vogeltje' meer te noemen. Wat dacht je van... 'Whistle'? Ja, Whistle, dat is een goede naam! Mooi hier blijven hé Whistle! Ik ga even terug naar het WindClan camp." Twilightmoon hoopte natuurlijk dat niemand hem gemist had in het WindClan camp, maar dat was verkeerd gedacht...

(~OPEN~)