A good Host {+ Eriksen}

Sneeuw, wit en zacht als ganzendonsjes, dwarrelde naar beneden. Het beschreef wijde spiralen door de lucht en danste onder begeleiding van de scherpe noordenwind. Rookgrijze wolken, dik en wollig als schapen vacht, weefden een deken over de weiden, bosjes en poelen van het gebied. Soms weerklonk er rommelend gedonder, als het gebrom van een humeurige das maar bliksem was er nooit. Leaf-bare hield het wijde katten-territorium in een ijzige, onderkoelende greep. 's Morgens parelden er laagjes rijm op de bladeren en grassprieten waren zwaar van de bevroren dauwdruppels. Geruisloos als een schaduw trippelde Aegon door die bladeren. Gracieus bewoog hij zich voort, snel maar evenwichtig. Zijn passen waren gecontroleerd en kalm, Aegon hield ervan om stil te kunnen rondwaren, hij voelde zich dan veilig, beschermd door de onwetendheid van zijn prooien. De kater negeerde de neervallende sneeuw, het bleef hangen in zijn pels en smolt daarna niet veel later. Het leken net spikkels in zijn vacht. Honger wervelde in hem rond, alsof het levend was geworden. Het was net een bloedzuiger die zich in je vlees vastzette en zich aan je bleef vastklampen tot het zich vol had gezogen. Aegons verlangen bevond zich niet in zijn maag, de honger was mentaal. Het leven leek saai en leeg. Er was niets te doen, behalve eten, slapen, opstaan, rondwaren en terug naar eten zoeken. Het was als een lied dit opnieuw en opnieuw en opnieuw werd afgespeeld. De dingen om hem heen waren zwart/wit; het leek alsof alles hetzelfde was. Aegon miste kleur in zijn leven. Rood. Hij miste het gevoel van manipulatie, het gevoel dat hij iemand helemaal in de hand had. Hij miste bloed. De ex-clankat hield halt en zette zich neer, zijn pels zoog al het vocht op dat zich in het gras verschool. Elke keer als Aegon uitademde condenseerde zijn adem tot een ijl wolk dat uitéénviel in een onbestaande nevel. Slaperig van het vele nietsdoen, maakte Aegon aanstalten om zich neer te leggen en zijn ogen dicht te doen. Plots werd hij geprikkeld door iets, een subtiele kriebeling van iets: een geur. Het rook niet naar één van de clans, het was veel neutraler. Aegon schudde met zijn kop en knipperde lui met zijn ogen waarin hij een vriendelijke, warme blik creëerde. De kater was klaar om de nieuwe bezoeker te verwelkom

{Ik moet er nog wat inkomen}