Open your eyes to see the world around you

I N N E R G H O S T

Ze had een lange nacht achter de rug, en ze had de hele ochtend geslapen toen iedereen wakker was geworden en haar nacht wacht er op had gezeten. Nu was het haar buurt om de taak als mentor op zich te nemen, en ze was nog geen dag warrior. De ceremonie voor deze dag had haar verbaasd, ze had meteen een apprentice toegewezen gekregen, en dat was zwaar gezien ze ook nog moest wennen aan het feit dat ze nu meer verantwoordelijkheden had gekregen, en nu had ze meteen een hele bult verantwoordelijkheden gekregen, en ze was nog maar elf moons. De jonge warrior opende haar ogen toen er zonnestralen naar binnen schenen. Ze keek naar de zon, ze had zeker wel een poosje geslapen, en nu kon ze zich beter maar klaar maken voor de rondleiding die ze Silverpaw zou gaan geven. Innerghost trippelde over de open plek naar de prooi stapel waar ze een muis van koos, ze kon beter maar wat gaan eten gezien haar een lange toch te wachten stond, dat kon ze zich nog wel herinneren van haar eigen rondleiding door het territorium. Die avond had ze ook zeker geslapen als een roosje, en dat zou ze haar apprentice nu ook aan doen. Toen ze haar muis op had likte ze haar lippen af en maakte ze haar vacht tot orde. Daarna liep ze naar de apprentices den. Nieuwe geuren zaten in de apprentices den, maar de geur van haar en Flamepaw was nog redelijk vers. Een brok van heimwee trok haar lichaam binnen. De dag hier voor had zij nog in deze den gelegen wachten tot haar mentor haar zou wakker maken. Maar nu was zij de gene die een apprentice uit dromenland ging halen, en toen drong het gevoel van trots weer naar binnen. Innerghost grijnsde. ""Psstt, Silverpaw, 't is bijna Sunhigh," fluisterde ze hard genoeg om Silverpaw's oren te bereiken. Innerghost wachtte even en liep weg toen ze een teken van beweging zag. Innerghost liep alvast naar de kamp uit gang waar ze ging zitten wachten terwijl haar ogen op de zon gericht stond. Silverpaw moest wel snel komen, want ze hadden alle tijd nodig, ze waren namelijk al wat aan de late kant. Maar dat zal ze Silverpaw niet kwalijk nemen. Shadowclan kat of niet, gevoeld had ze wel. Al ging alles er net iets ruiger en harder aan in de Shadowclan, Innerghost wist hoe t was om apprentice te zijn, en wat voor zenuwen er door je heen konden gieren wanneer je je eerste training krijg, of rondleiding.

Words: 428 Mood: Serieus Company: Silverpaw

Take the time of your life...
Before you know, it is over...

Open your eyes to see the world around you Env9oX7

.:

Thanks Waz <3:

:'STAMPS':

_{» De maan had hoog aan de hemel gestaan voordat Silverpaw eindelijk kon gaan slapen. Haar slapenloosheid leek de laatste tijd weer erger te zijn geworden. Ze vroeg zich af wat er de oorzaak van was geweest. Het ging zo goed de laatste tijd, waarom ging het nu dan weer zo fout?
Nu maakte Silverpaw zich hier niet echt druk om. Ze lag lekker te slapen en had sinds tijden weer eens een droomloze nacht, waar ze eigenlijk ook wel van genoot. Ze lag lekker tussen de andere apprentices in, waardoor haar omgeving een heerlijke gevoels temperatuur had gekregen.
"Psstt, Silverpaw, 't is bijna Sunhigh," Slaperig deed de jonge apprentice haar amberkleurige oogjes open. "Hè, wa?" stamelde ze nog wat slaapdronken. Ze schudde haar kop door elkaar en probeerde zichzelf wakker te krijgen. Pas toen ze de heldere blauwe ogen van Innerghost zag, wist ze weer wat er aan de hand was. Damn, haar trainingen! Direct was ze klaar wakker. "Oh, sorry Innerghost. Het spijt me. Ik had niet zo lang mogen door slapen. Echt, het spijt me," ratelde ze achter elkaar door, terwijl ze de zwarte poes duidelijk probeerde te maken dat het niet haar bedoeling was om zo lang te blijven slapen. «

Spoken~}

"Hold me in your arms and tell me that you love me"

I N N E R G H O S T

Haar lange zwarte staart lag over haar poten heen gekruld terwijl ze geduldig wachtte tot de zilveren jonge poes de apprentices den zou verlaten. Haar ijs blauwe ogen waren waren op de apprentice gericht terwijl ze naar haar toe kwam. Ze was mooi, moest ze zeggen, enkel zag ze geen échte Shadowclan kat is haar. Maar dat zou Innerghost er wel in trainen. Zo was ze. Haar blik was kalm toen de apprentice haar aan keek. De poes zag er duidelijk gestrest uit over het feit dat ze misschien net te laat was. "Oh, sorry Innerghost. Het spijt me. Ik had niet zo lang mogen door slapen. Echt, het spijt me," Ratelde de jonge poes. Innerghost stond op en tikte met haar staart tegen Silverpaws kopje aan. "Rustig jij," sprak ze bevelend waarna ze begon te lopen. "Ik denk dat je al weet wat we gaan doen? Een rondleiding. Ik wil dat je alles goed op slaat en elk gebied, elk grassprietje en elke geur die je op pikt kan dromen. Ook gaan we vast aan je zintuigen werken. Dus goed op letten," Sprak ze meteen waarna ze haar tempo versnelde. "En nu rennen, vandaag zal ik je conditie ook meteen op de proef stellen," sprak ze direct waarna ze haar tempo nog iets hoger zette. Voor haar was deze tempo als normaal rennen, voor Silverpaw zou dit wel ietsje zwaarder zijn dan normaal rennen. Maar het was zo, het leven als een Shadowclan kat was zwaar en moeilijk. En die ging ze er dus ook meteen in trappen bij de jonge poes. Het was tijd dat ze haar ogen open deed en het leven van een Shadowclan kat onder ogen ging zien. Die moest ze accepteren. Ze versnelde haar pas nog iets meer en ze richtte haar blik op de poes. "Probeer me bij te houden, je mag gerust zeggen als het zwaar word," sprak ze. Dat laatste meende ze. "Maar hoe dan ook, je blijft naast me lopen," sprak ze meteen. Wanneer de poes zou zeggen dat het te zwaar werd zou ze nog vijf seconden op de zware tempo blijven lopen, en daarna iets langzamer gaan, dat was het soort manier hoe je het beste conditie op bouwde.

Words: 371 Mood: Serieus Company: Silverpaw

Take the time of your life...
Before you know, it is over...

.:

Thanks Waz <3:

:'STAMPS':

_{» Silverpaw onderdrukte een geeuw, toen ze Innerghost hoorde praten. Ze wist hoe de poes was, ze had genoeg verhalen gehoord van haar en haar tweelingzus. Dus ze moest goed opletten met wat ze ging doen, zeker nu zij haar mentor was geworden. De zilveren poes slikte moeizaam. Deze trainingen gingen hard worden, dat wist ze nu al zeker. "Ik denk dat je al weet wat we gaan doen? Een rondleiding. Ik wil dat je alles goed op slaat en elk gebied, elk grassprietje en elke geur die je op pikt kan dromen. Ook gaan we vast aan je zintuigen werken. Dus goed op letten," De apprentice ging stevig op haar poten staan. Innerghost kennende, zou dit al een zware training worden. Dan was ze best wel benieuwd naar de andere trainingen. "En nu rennen, vandaag zal ik je conditie ook meteen op de proef stellen," Direct begon Silverpaw te rennen. Ze moest flink versnellen om Innerghost bij te kunnen houden, maar toen ze eenmaal aan de flank van de zwart poes was, ging het makkelijker en kon ze een beter tempo aanhouden. "Probeer me bij te houden, je mag gerust zeggen als het zwaar word," Silverpaw knikte, maar hielt haar ogen strak op het pad voor haar gericht. Ze zou Innerghost laten zien dat ze misschien klein, verlegen en wat zwakker was, maar door haar lichaamsbouw was ze snel en had ze een goede conditie. "Maar hoe dan ook, je blijft naast me lopen," Hierop gaf Silverpaw geen antwoord. Ze bleef rustig voor zich uit staren en probeerde haar ademhaling zo te regelen dat ze goed kon blijven ademen. Wat was haar mentor nog meer van plan? «

Spoken~}

"Hold me in your arms and tell me that you love me"

||Mood:: Calm 'nd serious||Company:: Silverpaw||Words:: 423||
Zie liep snel en stelde Silverpaw op de proef. Maar dat verraste haar. Silverpaw was sneller dan ze had gedacht. Maar ze gaf daar geen acht aan. Al snel waren ze wat dieper in het territorium. En toen stopte ze abrupt. De geur van das kwam haar neus gaten binnen. Maar het was niet vers. Enkel wou ze dat van Silverpaw horen. En Silverpaw moest het op merken. Ze wende haar cyaan blauwe ogen op de apprentice en keek haar afwachtend aan.
Na dat dat stuk afgerond was liepen ze door naar Littlecreek. "Well, Silverpaw, dit is Littlecreek, hier jagen de meeste vaak op diertjes die hier hun water drinken, ook drinken wij hier wel tijdens de jacht," sprak ze kalm. Ze likte wat van het frisse water op en snoof de lucht op. Ze rook rat. "Vertel me of je hier ook wat geuren weet te herkennen," sprak ze zacht.
Daarna gingen ze door naar Carrionplace. De smerige lucht van aval drong haar neus gaten binnen. "Carrionplace, niet echt onze favoriete jacht plek, maar als er echt nood is, is dit onze enige oplossing," sprak ze ferm. "Het is ook niet het verstandigst om hier van te eten, je kunt makkelijk van beestjes die hier rondlopen, dood gaan," sprak ze vervolgens. "Enkel in uiterste nood gevallen jagen we hier, maar dat hoeft gelukkig niet altijd voor te komen," sprak ze rustig.
Daarna kwamen ze aan bij Marshlands. Haar poten zonken meteen al een stuk naar beneden, maar ze gaf er geen acht aan. Ze wende haar blik op Silverpaw toen ze de geur van aan andere patrouille rook, maar gewoon een patrouille van hun eigen clan, natuurlijk. "Dit is Marshlands, een moerassig gebied zoals je al had op gemerkt, zeker." Terwijl ze door liep vertelde ze, "Probeer licht te lopen, ik heb geen zin om je straks uit het moeras te trekken, probeer ook niet te diep te komen," sprak Innerghost ferm. "Dan gaan we nu naar de plek waar ik je vaak zal leren jagen," vervolgde ze waarna ze haar pas iet wat versnelde.
Na even gelopen te hebben door het moeras, waar door Innerghost zwarte vacht bruin en plakkerig was geworden, kwamen ze aan bij Burnt Sycamore. "Dit is Burnt Sycamore, hier zal ik je vaak leren jagen, deze Eik is moons geleden getroffen door bliksem," sprak ze. "Vertel me wat je ruikt," sprak ze terwijl ze de geur op snoof. De zure lucht van thunderpath bereikte haar neusgaten. Ze hield haar gezicht in plooi terwijl ze op de reactie van Silverpaw wachtte.

.:

Thanks Waz <3:

:'STAMPS':