Emaciated

Een kleine bruinige kitten met streepjes slenterde langzaam vooruit. Haar vacht was dof en vies en daaronder schemerden duidelijk haar ribben door. Haar vieze pootjes schuifelden vermoeid over de grond en er zaten scheuren in van het lange lopen, haar maag - die voorheen nog rammelde van de honger - deed nu alleen nog maar pijn. Saraidy stootte met haar laatste krachten nog een jammerende zwakke kreet uit toen ze in elkaar zakte. Haar oogleden sloten zich en ze was geneigd het op te geven. Waarom deed ze nog zo haar best om in leven te blijven? Wat had de toekomst haar te bieden? Nog meer honger en pijn? Nog meer wanhoop en verdriet? Een traan liep over haar wang toen vage beelden van haar broertjes, zusjes en ouders voor haar oogleden spookten. Waar waren ze allemaal gebleven? Hadden ze haar opzettelijk alleen gelaten? Saraidy had de kracht niet meer om in zichzelf haar hoofd te schuddden. Natuurlijk hadden ze dat niet gedaan, waarom zouden ze? Geen van hen zou zoiets vreselijks niet eens dúrven te denken! Wie zou een jonge kitten als Saraidy nou zoiets akeligs aandoen?
Plotseling drong tot Saraidy een vaag geluid door. Geritsel, pootstappen... Ze leek het eerst niet te beseffen maar toen ze zich realiseerde dat haar leven misschien opnieuw op het spel stond - dat stond het welliswaar al maar ja - wilde haar lichaam opstaan en vluchten. Maar ten eerste had ze de energie daar niet voor en ten tweede was Saraidy er helemaal door heen. Ze wilde niet meer leven, haar leven zou nooit beter kunnen worden. Dood me, laat me sterven, dacht Saraidy vaagjes. Haar ogen waren half gesloten en het groene gras leek zich te mengen met het zwart. Saraidy stond op het punt haar bewustzijn te verliezen en ze hoopte dat dat de pijn zou minderen als de vreemdeling haar zou doden.

[Ik zoek dus iemand die graag een kitten erbij wilt en voor Saraidy wilt zorgen :] ]

[Ik wil wel overleggen met Bluewave, Kittyhearts vriendje ]

Kittyheart liep zachtjes en stil door de velden. De Apprentice was net Warrior geworden en ze was in de wolken. Blij omdat ze nu volwassen was, blij omdat zij nu officieel met Bluewave samen kon zijn.. Blij omdat alles zo goed ging. Opgewekt was ze die ochtend vertrokken, om te jagen. Ze had al enkele konijnen gevangen, samen met iemand anders, tot die ze naar het kamp ging brengen. Kittyheart was zelf verder gegaan. De Elders hadden vast geen bezwaar tegen een paar muizen extra. Terwijl ze zo ingespannen door de velden liep, kwam er opeens een vreemde geur langs haar heen. Geen muis, nee, niet eens prooi. Het rook eerder als kat.. maar niemand die ze eerder gezien had. Waar ze eerst zo alert was geweest, liet Kittyheart alles varen en focuste alleen op de geur. Alleen op dat onbekende, zintuigprikkelende en misschien zelfs verontrustende aroma. Wie was het, en belangrijker, wat deed diegene hier? Eindelijk bereikte Kittyheart het iets dat ze zocht.. en schrok. Een kleine, magere, bruinige kit lag in het gras. Klein en zielig, bijna bewusteloos, zo leek het wel. Kittyheart voelde een steek in haar hart. Die kon ze toch niet laten liggen? Het stond in de Warriorcode dat je voor kits moest zorgen, ongeacht het feit dat ze niet van je Clan waren. Dus liep Kittyheart op de kit af en begon haar te likken. 'Wakker worden, kleintje..' fluisterde ze zachtjes. Ze durfde de kit pas mee te nemen als ze wist dat ze bij bewustzijn was.

Saraidy hoorde de pootstappen dichterbij komen en ze stopten vlak bij haar. Ze kneep met haar ogen en hoopte dat haar dood kort en pijnloos zou zijn. Maar er kwam niets, geen dood, geen pijn. Althans, niet meer pijn dan ze al had. Na een tijdje voelde ze iets op haar rug. Ze voelde iemands tong over haar rug glijden en het voelde net als thuis. Het voelde alsof haar moeder haar schoonlikte en voor haar zorgde. Even kwam het gevoel van genegen huiselijkheid weer bij haar terug en even voelde Saraidy zich weer gelukkig.
'Mama,' piepte ze zachtjes maar daarna werd ze weer teruggeslingerd in de werkelijkheid. Een stem drong tot haar door.
'Wakker worden, kleintje...' fluisterde de stem. Het klonk niet vijandig, helemaal niet zelfs. Het klonk eerder vriendelijk, bezorgd. En het voelde voor Saraidy goed dat iemand zich om haar bekommerde maar aan de andere kant werd de pijn heftiger toen ze weer een duidelijk bewustzijn in werd gezogen. Heel even verlangde ze er weer naar om buiten haar bewustzijn om weg te glippen aan de pijn en vervolgens slapend haar dood te sterven maar nu leek er iets in haar op te lichten. En er was maar een omschrijving voor.
Hoop.
Saraidy opende haar ogen en een felle lichtstraal drong haar ogen binnen. Ze knipperde en voelde nog steeds de tong over haar rug likken. Was er daadwerkelijk iemand die haar kwam helpen? Van binnen sprong Saraidy van vreugde maar op het moment nam de pijn in haar buik en poten de boventoon. Met een zachte kreun tilde ze haar kop op en keek op naar een grijze poes.

[Heb haast, het is een beetje afgeraffeld. Maar ik vind het helemaal prima als je Saraidy onder haar hoede wilt nemen! ]

[Bluewave vindt het oké. Zal ik dan binnenkort een topic maken in Windclan dat ik je meeneem?]

Verbeeldde ze het zich nu of hoorde ze de kit zachtjes;'Mama..' piepen? Kittyheart knipperde even verbaasd met haar ogen. Maar toen kwam de angst terug. De kit moest het overleven! Kittyheart stopte even met likken toen het kleine poesje de oogjes opende en naar haar keek. Ze glimlachte bezorgd. Wie kon deze kit nu niet lief vinden? 'Het komt allemaal wel goed,' fluisterde ze. Toch durfde de jonge warrior niet zomaar een kit mee te nemen. 'Is het oké als ik je meeneem naar Windclan,' vroeg ze zich hardop af, het kittentje nog steeds likkend. Ze wilde haar warm houden. Kittyheart keek even om zich heen. Niemand zou haar deze kit nog afnemen. Ze moest gered worden. Nogmaals wierp ze een blik op de kit. 'We gaan voor je zorgen. Kom maar mee,' zei Kittyheart, om daarna direct daad bij woord te voegen. Ze tilde de kit voorzichtig op haar rug en ging op weg naar Windclanterritory, ondertussen goed op levenstekens van de kit lettend.

'Het komt allemaal wel goed,' fluisterde de grijze poes. Saraidy voelde zich bijzonder opgelucht om te horen dat het allemaal wel goed kwam. Haar oogjes knipperden verdwaasd terwijl ze de grijze kat aankeek. Ze lag nog steeds plat op de grond maar hoefde niet meer te vechten tegen of voor het buitenbewustzijn. Ze was er nu iets beter bij met haar hoofd nu ze wist dat er iemand zich zorgen om haar maakte. Maar alles deed nog steeds pijn. En ze had honger. Héel erg honger.
'Is het oké als ik je meeneem naar Windclan,' vroeg de grijze poes. Saraidy knipperde nog een paar keer met haar ogen en probeerde zichzelf omhoog te hijsen, maar haar tere pootjes waren te zwak. Na al die tijd zonder eten en al die tijd lopen was ze helemaal zwak geworden en al haar bewegingen deden pijn. Maar ze voelde het sterke gevoel van hoop nog meer opvlammen toen de poes vertelde dat ze Saraidy mee zou nemen naar de Windclan. Saraidy had wel eens van de vier Clans gehoord maar ze had er nooit veel over geweten. Maar het idee om met veel katten in een groep samen te leven sprak haar aan. En het Rogue leven was sowieso niet voor haar weggelegd, dat was nu duidelijk. Misschien later maar dat zat dan niet in Saraidy's toekomstplanning.
Saraidy knikte moeizaam. Haar ogen twinkelden van pijn en vreugde, allebei op hetzelfde moment en dat was erg verwarrend. Ze was ook erg gedesoriënteerd maar daar concentreerde ze zich niet op. Ze concentreerde zich op de grijze kat en haar troostende woorden. 'We gaan voor je zorgen. Kom maar mee,' suste ze nogmaals. Saraidy sloot haar ogen toen ze de tanden van de poes in haar nekvel voelde. Toen ze van de grond werd getild piepte ze zachtjes maar verbeet de pijn. Heel even hing ze in de lucht maar daarna werd ze op de dikke grijze vacht van de poes gezet. Meteen klemde ze zich vast aan de warmte en hoop die de kat uitstraalde. Haar nageltjes sloegen zich voorzichtig in haar vacht en klemden zich stijf vast - de pijn verbijtend - zodat ze er onderweg niet af zou vallen. Haar toekomst verliezen zou nu het laatste zijn dat Saraidy zou willen.

[Helemaal prima ;] ]