| | 199
| |
| Onderwerp: Where are you? di 2 nov 2010 - 21:52 | |
| Xana had niet goed kunnen slapen. Duizenden gedachten gingen door haar heen en Alec maakte daar deel van uit. Na haar verklaring had ze zich snel omgedraaid en was weggerend. Ze had het allemaal nog niet goed kunnen begrijpen. Vond Alec haar nu iets of niet? Of was hij te jong? Ja, hij was te jong, hij was nog niet bezig met die dingen. In dat geval ging Xana maar wachten tot hij ouder was. Of vrienden blijven. Dan zou ze misschien een andere kater kunnen ontmoeten, waarmee ze haar leven ook kon spenderen. Maar Xana wist dat, nu ze Alec ontmoet had, ze hem ook echt leuk vond. En ze hem niet kwijt wou. Nou ja... Als vriend dan. Xana stond op. Ze zou weer naar die plek gaan waar ze hem ontmoet had, wie weet was hij er weer. Xana stond op en rende door het kattenluikje, over haar hekje heen, naar het bos toe. Een hoop rare geuren drongen haar neus binnen. Xana kon ze niet thuisbrengen. Misschien was het wel van die Clans, waarover Alec een zin had laten vallen. Ze snoof nogmaals. De geur van de plek waar ze hem ontmoet had, drong maar niet binnen. Xana zag opeens vier bomen staan. Wat zou dat zijn? Xana besloot op onderzoek te gaan en keek toen rond. Ze spitste haar oren bij het horen van een geluid. Het klonk als een krakend takje. Of verbeeldde zij het zich maar? |
| | | 91
| |
| | | | 199
| |
| | | | 91
| |
| | | | 199
| |
| Onderwerp: Re: Where are you? wo 10 nov 2010 - 14:40 | |
| Xana keek Alec aan en met dat ze naar hem keek, wist ze dat het toch niks zou worden. Alec zou zeker niet hetzelfde voelen voor haar. Tenslotte was hij een heel ander iemand dan haar. Hij leefde in een soort van op zichzelf en zij had tweebenen. Ook was hij veel jongen. Hoe had Xana zo stom kunnen zijn? Ze zou hem met een andere, veel jongere poes moeten zien opgroeien. Xana's hart werd half gebroken bij die gedachten, maar ze liet niks merken en luisterde aandachtig naar zijn vraag. 'Nee, ik heb niks ontdekt. Ik weet nauwelijks iets om te doen,' zei Xana toen maar een beetje kortaf, terwijl ze haar oren spitste naar andere geluiden, zoals vogels en muizen. Toen het heel stil was, dacht ze zelfs een hart te horen kloppen. Was het haar eigen hart? Het hart wat ze hoorde, was erg opgejaagd, alsof het elk moment wist dat het opgemerkt kon worden en dat het dood zou gaan. Xana luisterde en hoorde dat het hartje niet ver vanaf haar klopte. Xana schoot onmiddellijk in de struiken en zag vervolgens een muis wegrennen. Xana stak haar klauw speels naar het beest uit, waarna de muis bleef haken en uiteindelijk hoorde ze het hartje niet meer kloppen. Het was stil. Heel erg stil. Wat was er gebeurd? Had Xana iets mis gedaan? Ze zag haar klauwen rood kleuren en Xana vroeg zich af of ze niks had fout gedaan. Naar haar weten niet. Ze hield de muis in haar klauw en keek het aandachtig. Het leek wel dood te zijn. Geschrokken legde Xana het dier op de grond en keek Alec toen aan. 'Heb ik soms iets fout gedaan met dat beestje?' ~Xana~Moonclaw~Silverpool~Honeybee~Dotkit~- Spoiler:
I got the music in me! ♪♫ |
| | | 91
| |
| Onderwerp: Re: Where are you? vr 12 nov 2010 - 17:49 | |
| Het antwoord wat Xana gaf verwonderde hem weer, niet vanwege het antwoord zelf maar het klonk nogal kortaf, of was dat maar zo.. Alec nam het maar aan dat hij het zich verbeelde, waarom zou Xana in hemelsnaam kortaf tegen hem doen. Hij had zo ver hij wist, niks verkeerds gedaan of gezegd. Dat kon nog komen maar voor nu had hij nog niks misdaan. Alec wachtte kort af of er nog meer zou komen maar het leek er niet op. Eerlijk gezegd vond Alec de stilte wel lekker rustig en hield zijn lippen rustig op elkaar en luisterde naar de geluiden. Zijn oren gingen ietsjes naar achteren toen hij het zachte geklop hoorde. Het klonk als een hart, maar het leek hem wat onwaarschijnlijk. Een hart klopte meestal niet zo hart dan je het kon horen, soms voelde je het bij jezelf wel. Als je gespannen was voelde je de kloppingen in je keel terwijl die vast zat en je er geen geluid uit wist te krijgen. Dit was anders, zwakker en kleiner. Aandacht bleef de kater luisteren naar het geluid, vanuit zijn ooghoeken zag hij dat Xana het zelfde deed. Het geluid kwam niet van ver, hij wou net aanstalten doen om te kijken wat het was toen Xana opsprong. Het geluid achterna. Aan haar beweging te zien zag hij dat ze naar iets uithaalde. Niet snel kwam ze terug met een muisje. Dood en aan haar klauw zat bloed. Het geklop was gestopt, het was dus toch een hart. 'Nee, je hebt het gewoon gedood.' Zei hij simpeltjes. Alec keek Xana vervreemd aan, dat was toch juist de bedoeling van de uithaal.. Het doden en eten. |
| | | 199
| |
| | | | 91
| |
| | | | 199
| |
| Onderwerp: Re: Where are you? wo 17 nov 2010 - 18:17 | |
| Xana's oren gingen gelijk plat achteruit. Ze wou dat ze ook zoals Alec kon zijn. Dan kon ze hem elke dag bezoeken, zonder dat ze werd tegengehouden of werd onderdrukt door de andere gevaren van dit bos. Rustig keek Xana richting Alec. 'Weet je... Ik wou soms ook dat ik een vrije, wilde poes was. Nu ik weet hoe muis proeft, wil ik zelfs overwegen om weg te gaan bij mijn mensen,' zei Xana, terwijl haar ogen fonkelden. 'Maar ik heb geen idee waar ik zou kunnen verblijven. Ik zou niet eens voor mezelf kunnen zorgen, ben ik bang. Ik zou geen idee hebben waar ik naartoe zou moeten of voor wat ik zou moeten oppassen. Misschien zou ik zelfs wel helemaal niet gelukkig zijn. Alhoewel... Dat lijkt me wel,' zei Xana haar zorgen tegen Alec. Ze zag hem liggen. Eigenlijk wel een aanlokkelijke pose, dus ging ze ook zo liggen. Haar oren gingen plat achteruit. Ze zat hier recht tegenover... Ach, nee. Nee, niet doordenken. Ophouden, Xana. Ze keek stilletjes naar de grond. Haar staart zwiepte nerveus heen en weer. Ze keek even in zijn ogen en toen weer weg. Haar ogen gefascineerd op de dode muis. Of ja... Op de haren. De resten. ~Xana~Moonclaw~Silverpool~Honeybee~Dotkit~- Spoiler:
I got the music in me! ♪♫ |
| | | 91
| |
| | | | 199
| |
| Onderwerp: Re: Where are you? za 20 nov 2010 - 22:29 | |
| Xana knikte. Ze begreep de consequenties ook wel als ze van huiskat overging naar eenling. Ze wou het graag, maar Alec bleek er niks mee te redden. Xana was gewoon niet leuk genoeg. Nou ja... Hij zag haar meer als vriend. Wat dacht ze ook anders? Ze kon toch moeilijk verwachten dat hij haar ook leuk zou vinden? Zijn volgende vraag liet haar huiveren en even naar adem snakken. Wat moest ze hierop antwoorden? Moest ze eerlijk zijn? Ze had hem helaas al verteld wat ze voor hem voelde, maar zou ze dat nu ook kunnen zeggen dan? Wat verwachtte hij eigenlijk van haar antwoord? Wist hij al meer dan zij dacht? 'Oké. Als ik eerlijk ben dan gaat het meer omdat dat laatste,' begon ze voorzichtig. Ze zuchtte even. Tijd om er alles maar uit te gooien. 'Ik vind je gewoon heel erg leuk misschien, of nee, zeker, ik ben gewoon een beetje verliefd op je, Alec,' sprak ze en ze keek even naar de grond. 'Maar ik snap het als je dat vervelend vindt. Ik kan inderdaad beter huiskat blijven. Het is een stomme reden om eenling te worden,' zei ze toen. Vanbinnen werd ze verscheurd maar vanbuiten leek ze o zo relaxt. Ze keerde zich om en maakte aanstalten om weg te lopen. Weg hier. Ademhalen. Wegwezen. Weg van Alec. Weg van alle vernedering die ze nu al had opgelopen. Hij was er vast niet blij mee, wat ook erg terecht was. ~Xana~Moonclaw~Silverpool~Honeybee~Dotkit~- Spoiler:
I got the music in me! ♪♫ |
| | | 91
| |
| Onderwerp: Re: Where are you? zo 21 nov 2010 - 17:01 | |
| Verrast luisterde Alec naar Xana. Natuurlijk, hij wist het ergens wel en hij had het zien aankomen, maar toch was het een beetje een schok voor hem. Hij zag Xana als een goede kennis, iemand waarmee hij regelmatig mee sprak en wat deed. Meer niet, Alec zag niet snel iemand als een echte vriend. Hij zuchtte terwijl hij alles aanhoorde, waarom nou weer hij. Wat had hij waardoor Xana hem leuk vond. Hij was kalm, geduldig en hield van het logische denken, hij was niet grappig of stoer. Gewoon een normale kater die van zijn rust en stilte hield. Hij voelde met Xana mee, het was natuurlijk niet leuk om verliefd te worden wat waarschijnlijk een hopeloze zaak zou worden. Jammer dat je je liefde niet kon kiezen, anders had ze vast wel iemand anders gekozen. Hij was ook een stuk jonger dan haar en hij zag niet bepaald veel overeenkomsten tussen hen. Hij kende haar niet eens zo goed als hij er goed over na dacht, hij kon leuk met haar praten maar hun gesprekken waren nooit diepzinnig of zoiets. Dat wou hij ook helemaal niet, jakkes praten over je gevoelens en depressieve herinneringen. Nee, dat stond hem niet aan, al helemaal niet met een poes. Langzaam knikte hij toen Xana uitgepraat bleek te zijn. Nu snapte hij het, en zij snapte ook dat hij niks met verliefdheid had. Hij was ook een romantisch wrak, dat voelde hij nu al. Nee, lekker in je eentje door het leven, misschien een paar echte vrienden maar meer hoefde hij niet. Toch schrok hij lichtelijk toen ze zich omdraaide. Snel sprong hij van zijn steen af en sneed haar de pas af. 'Hé kom op, ik ben misschien niet verliefd op je maar we kunnen toch gewoon met elkaar blijven omgaan? Ik bedoel maar hoor, maar liefde blijft niet voor eeuwig hangen. Binnen de kortste keren vindt je iemand, die wel snapt wat die term betekend.' Hij grijnsde lichtjes. Zijn blik werd al snel weer serieus. 'Als je echt een Rogue wil worden, raad ik je aan niet bij een Clan of de Elite te gaan. Of blijf Kittypet tot alles voorbij is.' Zei hij kalm en deed toen een pas opzij. 'Nou Xana, ik zie je. Misschien ooit weer.' En weg liep hij en keer weer niet om. |
| | | 199
| |
| Onderwerp: Re: Where are you? ma 22 nov 2010 - 19:11 | |
| Het was een beetje waterig voor Xana's ogen geworden, maar dapper had ze doorgezet, totdat Alec haar de pas afsneed. Toen Alec begon te praten leek het allemaal zo logisch en makkelijk, wat het totaal niet was en wat Xana op de een of andere manier depressief maakte. Ze keek naar Alec. Die leek het allemaal maar makkelijk te vinden. God... Hij was misschien maar zes manen of zo. Ze had ook niet aan verliefdheid moeten denken. Xana wou weer verder lopen. Of nee, weglopen was voor watjes. Ze had al een deel van haar gedachten gezegd, maar waarom niet alles als ze het eerste deel ook had gedurfd? 'Alsof het allemaal zo makkelijk is. Oké, je hebt gelijk, maar het is moeilijker dan je denkt om je over iemand heen te zetten. Maar ik snap je wel,' zei Xana toen rustiger dan zij zich voelde. Xana's woede borrelde op. Nee, niet blij een Clan en zeker niet bij de Elite. En waarom wou Alec daar niet? Omdat hij zelf daar ging. Natuurlijk. Het leek nu allemaal zo logisch en makkelijk dat de waarheid hier op dit moment besproken werd. Voor Xana mocht het barsten. Boos wou ze verder lopen. Ze wou geen huiskat zijn, maar in een Clan leven leek ook niks voor haar. Ze was wel nog steeds zeker van dat ze Rogue wou worden. Toen hij wegliep en niet omkeek, rende Xana met tranen in haar ogen weg. Het leek allemaal o zo makkelijk gezegd te worden, maar vanbinnen leek het alsof zij verscheurd werd. Haar huis kwam in zicht. Correct stopte zij zich en draaide zich om. Als ze Rogue wou worden, dan zou ze ook sterker moeten zijn. Ze keek naar de lucht. De avond ging al bijna vallen. Rustig legde zij zich neer ergens onder een dikke boom. De koude lucht sneed door haar heen. Xana haalde diep adem en snoof daarmee veel energie binnen. Even later legde zij uitgeput haar poten op haar kop en viel toen in slaap. De halsband die ze normaal om had, had ze nu niet. Raar. Alsof haar mensen hadden geweten dat ze weg wou. ~Xana~Moonclaw~Silverpool~Honeybee~Dotkit~- Spoiler:
I got the music in me! ♪♫ |
| | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |