тнιѕ ιѕ тнє єηd [Smoketear]

Zijn poten raasde over de grond terwijl hij die ouwe zak achtervolgde met zijn oren in z'n nek geplakt. Zijn ogen vlamde vuur en zijn klauwen zaten half naar buiten gedrukt. Sneeuw en aarde stoof gemixt op bij elke stap die hij zette. De kater had duidelijk in de gaten dat hij niet van plan die met woorden op te lossen. Nee, dit keer moest hij zijn klauwen maar eens gebruiken, en dat was zeker. Toen hij de rook gekleurde kater voor hem zag hijgen en hem angstig kijken vertraagde hij zijn pas. Zijn ogen vlamde vuur terwijl hij de kater aan keek, en vervolgens sprak; "Ik weet dat ik jóúw dit keer gevolgd ben, maar toch moet ik je nog even laten zien wat ik doe met katten die denken alles te zijn," grauwde hij met zijn nagels vol uit zijn poten, zijn klauwen waren groot en massief, gewoon groter dan de gemiddelde katten, en dus ook katers, zijn bouw was groot en massief gespierd, en zijn schouders waren extra breed. "Weetje oudje, ik zal je dit keer een lesje leren. Je hebt me vaak genoeg op mn zenuwen gebracht met je domme gedrag, en je mag dan een Elder zijn, je bent zeker niet het soort Elder dat respect verdiend!" Grauwde hij terwijl hij naar voren sprong en zijn klauw op zijn keel zetten terwijl hij zijn nagels naar binnen stak. Toen besefte hij dat hij wel heel dom bezig was. Hij haalde zijn klauwen uit zijn keel en zette zijn poot er naast terwijl hij van de Elder afstapte. Wat had hij gedaan? Deze kater was maar een Elder, hij kon toch geen Elder, tevens een clan genoot zo behandelen. Spijt ging door zijn ogen heen. Dit was zeker niet zijn slimste actie, of beter gezegd, dit was één van zijn meest domme acties ooit.

Geschokt staarde Smoketear naar het verzwakte lichaam die voor het was neer gestort. Hij staarde verwilderd naar het lichaam. Hij voelde geen hartslag meer, hij voelde de warmte langzaam uit het lichaam weg sijpelen. Had hij? Nee, nee toch? Hij had een Clan genoot vermoord! Hij schudde gestrest met zijn kop. Hij pakte de kater bij zijn nekvel. Hij moest maken dat het lichaam verdween, tenminste, dat zijn lucht er af zou vallen. Hij liep naar een rivier die door het territorium van Riverclan heen stroomde en gooide daar het levenloze lichaam van Smoketail in. Maar voor dat hij dat deed pakte hij nog een steen in zijn bek en sloeg die zo hard een paar keer op de keel zodat de klauw afdrukken zouden verdwijnen. Daarna duwde hij het lichaam helemaal in het wild stromende water. Hij staarde naar de lucht. Het spijt me zo Starclan, alstublieft, hoe kan ik het nou goed maken? Smeekte hij hopeloos. Hij zag hoe de wolken donkerder werden boven zijn kop, en donderslag weerklonk door het territorium, niet alleen dat, het begon ook te regenen. Haarde regendruppels vielen op zijn gespierde massieve lichaam. Hij vond zich zelf een monster. Hij keek naar het water waar hij het lichaam van Smoketail in had gegooid. Hij drukte zijn klauwen dieper in het drek en ging daarna zijn klauwen zo schoonmaken en verwijderde alle tekens die leiden naar een gevecht. Hij liep daarna met de stroom mee om het lichaam er weer uit te halen. En na een poosje vond hij het lichaam ook. Hij pakte de oude kater's zijn lichaam bij zijn nekvel er uit en legde 'm in het doorweekte gras. "Het spijt me zo..." Hij had een Elder vermoord, een oude chagrijnige rot kater maar het was niet altijd zo slecht geweest. What have I done? Hij begon het lichaam schoon te likken, en even later hoorde hij poot stappen van een patrouille zijn kant op komen. Nu kon hij ook nog liegen... Hij had geen keuze.

~Open!
Maar geen enkele Riverclan zou er achter komen dat Smoketear de kater heeft vermoord!

-Ik kon t niet laten alvast te posten-
Smoketear deed zijn verhaal. De woorden rolden over zijn lippen, het deed pijn het zo onduidelijk en bijna als een leugen te moeten vertellen, maar hij vertelde de details niet waarin Smoketear overduidelijk de schuldige zou wezen. Hij kon het niet vertellen, dat voelde verboden. "Ik zie dat Smoketail nat is, is hij in het water terecht gekomen?" Hoorde hij Arcticlight vragen. Smoketear knikte. Dat klopte, het lichaam van Smoketail was in het water terecht gekomen. Maar hoe kon hij niet vertellen, want dan zou hij moeten liegen, hij had het lichaam van Smoketail in het water gegooid. Hij had Smoketail vermoord, met zijn eigen rechter klauw, die had hij in de keel van de kater gestoken, en daarna zo danig bewerkt met een steen dat zijn klauw er niet meer in zou passen, dat het niet eens meer op een klauw leek. Die steen lag nu ook ergens op de boden van het water. Hij zei geen woord. "Ik vind t echt verselijk," murmelde hij zacht en bedroefd. Hij keek zijn zoon recht aan, en hield zo die blik even vast. Ik haat me zelf ging er door zijn kop heen. "Bravesoul, Petalcloud." Hoorde hij Arcticlight zeggen. "Lopen jullie alvast vooruit, ik zal Smoketear wel helpen met het dragen van Smoketail's lichaam. Als je dat niet erg vind." Smoketear keek Arcticlight recht aan en knikte. "Prima," miauwde hij. Hij keek naar het lichaam van de dode Elder en liep er alvast naar toe.

"Ik vind t echt verselijk," mompelde hij. Hij verwachtte een vuurspuwende blik van zijn zoon dus hij ontweek zijn zoon zijn blik en negeerde hem. "Well, laten we dan maar gaan..." sprak hij droevig. Arcticlight had voorgesteld hem te helpen met het dragen van het lichaam, en Smoketear was er mee in gestemd. Arcticlight tilde een deel van Smoketails lichaam op, en Smoketear nam het andere stuk. Arcticlight liet merken dat ze gingen lopen, en Smoketear zelf kwam ook al snel in beweging. Smoketear wist dat hij het verhaal uit moest leggen aan de clan, en hij voelde zich toch wel zenuwachtig. Maar hij zou gewoon vertellen wat er gebeurd was, maar allemaal zonder te bevestigen dat híj de dader was. Smoketear haatte liegen, en al helemaal tegen zijn geliefde, maar hij kon niet anders, hij wou zijn reputatie op pijl houden. Puur voor de clan, en misschien ook voor zich zelf.

Ik zal een vervolg topic maken waar de Smoke en Arctic met het lichaam van Smoketail in het kamp komen.