{Assessment!} Nightpaw's warrior assessment

“Wat je ook denkt te weten, het gebeurt wel vaker, mentor of niet, dat een andere warrior een assessment afneemt voor een frisse kijk op de zaken, zonder dat die beïnvloed wordt door andere dingen die al gebeurd mogen zijn.” Nightpaw keek met vernauwde ogen naar de warrior en knikte vervolgens enkel. "Best," bromde hij kort af. “En mijn jongen, je maakt op dit moment niet zo’n beste indruk. Ik weet dat je je mentor mist, ikzelf kan ook nog wel andere dingen verzinnen die ik kan doen dan dit. Ik ben namelijk al een tijd bezig geweest met dit voor te bereiden.” Sprak Emberstorm toen. Nightpaw keek de warrior aan met een tikkeltje chagrijnige ogen, maar knikte toen, maar zei niks. “Dus laten we dit beiden snel afhandelen zodat we allebei zo snel mogelijk verder kunnen met ons leven en elkaar niet meer lastig kunnen vallen.” Vervolgde Emberstorm. Nightpaw kon het niet laten te een kleine grijns op zijn gezicht te brengen. "Prima," antwoordde hij kortaf. “Ja, we gaan. Kom maar mee.” Sprak Emberstorm toen. Nightpaw knikte en volgde Emberstorm het kamp uit, om zijn assesment te doen, en zo een stap dichter te zetten bij het warrior schap. Hij wist dat Inkmask trots op hem zou zijn als hij het gewoon zou doen. Nightpaw ging voor Emberstorm staan. "Dus wat gaan we doen?" Besloot hij te vragen. Hij had wel verhalen van andere apprentices gehoord. "Mijn vecht technieken af nemen, jagen, conditie test, kennis over de warrior code en de andere clans?" Sprak hij. Stiekem had hij er wel zin in, gewoon weer iets in de vorm van een training, dat was toch wel lang geleden. Maar het liefst had hij gehad dat Inkmask er was geweest om hem te trainen. Why did you have to die? Nightpaw schudde even met zijn kop om die gedachten weg te duwen, en zo verdween zijn tijdelijke afwezige blik ook, en was hij weer vol op aanwezig.

"We gaan alles testen," miauwde Emberstorm. Nightpaw keek de warrior even aan en knikte toen langzaam. "Daar ben ik wel klaar voor," miauwde hij. "Ik zal je eens laten zien wat voor Warrior ik word!" Miauwde hij zelfverzekerd. "Maar we beginnen met je vechttechnieken, zodat je wat overtollige energie kan kwijtraken." Nightpaw's lippen krulde op. "Dat klink goed!" Grauwde hij uitdagend. Nightpaw kon wel eens omslaan van mood. En dat was nu gebeurd. Hij zou Inkmask eens laten zien wat voor waardige warrior hij van hem had gemaakt. "Dus bij deze..." En Emberstorm schoot op hem af. Nightpaw bewoog het eerste stuk mee en rolde over zijn rug. Met zijn achterpoten trapte hij de poes van hem af en in een uitdagende vecht houding bleef Nightpaw staan. Aan hem was te zien dat Nightpaw een prima vechter was. "Laat me maar zien wat je waard bent." Miauwde Emberstorm. "Onderschat me maar niet," kaatste Nightpaw terug. Zijn ogen vlamden vuur, en zijn spieren staken door zijn donker grijze tabby vacht heen. Zijn nacht groene ogen stonden recht op Emberstorm gericht, maar hij verraadde niet wat hij van plan was. Onverwacht schoot hij naar voren met zijn poten recht voor uit, vrijwel meteen plaatste hij zijn poten op haar borstkas en deed zo een poging om Emberstorm op haar rug te krijgen. Nightpaw was goed in vechten, en het was ook zeker wel zijn ding.

_{"Daar ben ik wel klaar voor," miauwde hij. "Ik zal je eens laten zien wat voor Warrior ik word!" De kater klonk zelfverzekerd. Een beetje te zelfverzekerd in Emberstorm's smaak. De kater moest niet overmoedig worden, dat zou straks averechts kunnen werken. "Klinkt veelbelovend" Miauwde de poes dus droogjes met een zwiep van haar staart. "Maar we zullen zien, ik zal namelijk je geen vrijkaartje geven aangezien Inkmask dood is." Emberstorm was en bleef een poes van weinig woorden en de woorden die ze sprak waren hard.
De kater wist haar eerste aanval de blokkeren op een waardige wijze. Hij wist haar van zich af te trappen maar Emberstorm landde weer lenig op haar pootjes door een draai die ze in de lucht maakte. Vechten was niet voor niks haar beste onderdeel... "Is dat alles?" Tartte ze hem, met een zuinig glimlachje op haar gezicht. Maar de kater kwam al snel terug met nog een aanval. "Onderschat me maar niet," Miauwde Nightpaw. Hij kwam recht op haar af en plaatste zijn poten op haar borstkas. "Jammer maar helaas..." Miauwde Emberstorm terwijl ze zich op haar rug liet vallen en zijn eigen bewegingskracht tegen hem gebruikte. Vervolgens bracht ze haar kop omhoog in een ferme kopstoot.}

"Maar we zullen zien, ik zal namelijk je geen vrijkaartje geven aangezien Inkmask dood is." Bij die woorden kneep Nightpaw zijn kaken op elkaar en liet een waarschuwend gebrom horen. Het was gewoon beter als er niet over zijn oude mentor werd gesproken in zijn bij zijn, tenzij je een paar klauwen langs je ogen wilde.

Maar de woorden van Emberstorm maakte het vechten voor hem dus wel een stuk makkelijker, hij was prikkelbaar geworden, dus vechten ging wel lukken, maar niet door blinde woede, maar door de wil om haar een lesje te leren. Tijdens zijn terug aanval kreeg hij een haarde kopstoot. Nightpaw sprong lenig naar achteren en voelde zich even duizelig, maar zijn herstel vermogen waren goed, heel goed, en hij wist zich zelf dus al snel weer op de rechte been te brengen. Nightpaw begon weer te rennen, maar net toen hij een sprong wou maken naar voren ging hij naar links recht op een rots, en met een oogwenk sprong hij over Emberstorm heen, en net op tijd klapte hij zijn achterpoten tegen de flank van Emberstorm aan, tenminste dat was zijn bedoeling. Tijdens zijn landing draaide hij zich vrijwel meteen om en keek recht naar Emberstorm toe, zijn ogen verraadde niks, niks over hoe hij zich voelde, niks over wat hij van plan was.

En of het gevecht zwaar was. Maar hij vocht goed voor een apprentice. Sowieso waren zijn vecht skills goed, maar Emberstorm was gewoon té goed voor hem. Hij was wel goed in het ontwijken en zo, maar het vechten was gewoon zwaar, hij kon het wel, de moed had hij, de kracht had hij, maar tegen Emberstorm was het gewoon anders. Hij raasde op Emberstorm uit en haalde uit met zijn klauw, maar toen hij dat deed sprong Emberstorm overheen gevolgd door een achterwaartse trap. Hij schoot naar achteren en knalde tegen een boom aan. Hij bleef voor enkele seconden bewegingloos liggen. Hij voelde hoe zijn zij wat op zwelde. Hij opende zijn nacht groene ogen die meteen naar Emberstorm flitsten. Hij strompelde zich zelf overeind en staarde naar Emberstorm. Hij deed net als of hij op gaf en liet zijn kop hangen. "Ik..." Zei hij als of hij wou zeggen; "ik geef me over," hij heeg als of hij echt niet meer kon. En daarna zette hij af met zijn achterpoten en drukte hij zijn voorpoten tegen zijn borst aan. Hij plaatste meteen zijn achterpoten op haar achter poten en schoot met zijn klauw naar haar keel, maar stopte toen. Hij hoopte dat het hem gelukt was, want dat was de bedoeling dat zou gebeuren.