My brother, let's play ~ Brokenkit

Een kleine grijze kitten trippelde rond. Eindelijk kon hij lopen en zien. Hij liet zijn blauwe ogen over de omgeving glijden. Hij had tot nu toe alleen maar blauwe ogen, dat was een tijd en dan zouden ze veranderen. Het kon zijn dat het zijn kleur voor altijd zou zijn. De kleine kater had even het nest verlaten en trippelde door de hele nursery. Hij kon tot nu toe in het kamp en hier lopen. Verder mochten ze nog niet. Jammer. Hij wilde zo graag gaan verkennen. Hij ging even zitten om uit te rusten. Hij hield nu al van zijn leven. Veel beter dan in die buik. Het was zo spannend. Thornkit miauwde even luid en spitste zijn oortjes. Hij was een grijze kitten met witte aftekeningen. Hij zag er niet uit als de rest. Sommigen leken op hun moeder en de anderen op hun vader, maar hij zat ertussenin. Sommigen zouden zeggen dat hij een buitenbeentje was, maar nee. Hij dacht alleen hoe cool het was om speciaal en bijzonder te zijn. Natuurlijk was de rest van zijn familie dat ook. De kitten likte zijn pootjes schoon en trippelde weer rond. De anderen waren ook al eens buiten gaan spelen. Hij zou ook moeten slapen en rusten, maar nee. Hij wou niet. Hij wilde spelen, verkennen en alles leren dat hij nu al kon leren. Hij was veel te ongeduldig om te slapen. Thornkit keek om zich heen en zag opeens iets bewegen. Hij sprong erheen maar het bleef achter hem. Hij miauwde speels en pakte het vast. Hij beet erin en sprong opeens recht. AUW! Hij keek achterom en merkte op dat hij zonet achter zijn eigen staart zat. Hij grijnsde even speels en zag een schaduw verderop. Het kwam steeds dichterbij en het kwam vanuit het kamp. Er kwam iemand naar binnen. De kleine kitten zakte door zijn pootjes en zwiepte uitdagend met zijn staart. Zijn ogen waren strak op de ingang gericht terwijl hij wachtte tot er iemand zou komen. De schaduw kwam dichter en toen de kat binnen was, sprong hij naar voren. Hij nam een sprong en landde op de kat. Eigenlijk was het een kitten en was die even groot en oud. Hij beet in het oor ervan en zag nu pas wie het was. Hij liet los en gaf een tik tegen de neus van zijn broer. "Brokenkit!" Hij grijnsde breed en keek zijn broer met grote stralende ogen aan. Dit kon nog leuk gaan worden.

Brokenkit

My brother, let's play ~ Brokenkit IzA7F5i

Achter de Nursery had de jonge kit zijn eigen, geheime plekje gevonden. Natuurlijk wisten andere katten ook wel dat hier een vrije ruimte was, maar hij had besloten zichzelf hier te trainen totdat hijzelf vond dat hij het kamp uit mocht. Stiekem had hij een kleine en magere rat hier naartoe gesleept en had hij het dier neergelegd zodat hij kon oefenen op zijn jaag technieken. In elkaar gezakt sloop de jonge kit dan ook op de rat af. Hij hield al zijn zintuigen op scherp, lette op alles wat om hem heen gebeurde en zette zorgvuldig zijn poten op de grond neer terwijl hij zijn prooi naderde. Natuurlijk kon hij een levende rat nog niet aan. Hij had amper nagels, en zijn tanden waren nog niet zo heel scherp. Dat kwam dan ook wel omdat deze jonge kit pas een halve maan oud was en veel kon je op zo'n leeftijd dan niet doen. Hij gromde in zichzelf toen hij zijn poot verkeerd neer zette en geluid maakte. “Slordig” Gromde hij naar zichzelf waarna hij weer recht ging staan en terug liep om alles weer opnieuw te proberen. Hij snoof de lucht in en merkte de geur van de rat natuurlijk meteen op. Geconcentreerd viel hij weer in de jaag houding en sloop hij weer op de rat af. Het was zo'n leuk spel, dat jagen. Hij werd er vast heel goed in, netzoals vechten. Maar dat wist hij nu al zeker. Als hij zou oefenen op zowel jagen als vechten dan kon hij in beiden goed worden. Met een stevige sprong, sprong hij op de rat af en zette hij zijn tanden om de nek. Doorbijten deed hij niet, want het was maar gewoon oefenen. Dit dier was al dood, dus het nogmaals doden had geen zin. Trots hief hij zijn hoofd op en keek naar de prooi die hij zogenaamd gevangen had. Hij besloot om de prooi hier te laten liggen en hem te bewaren voor een andere keer, zodat hij dan weer kon oefenen. Met grote passen liep hij om de Nursery heen en weer naar binnen. Hij had nog geen poot de nursery ingezet of hij werd aangevallen door een van zijn broertjes of zusjes. Hij schrok er een beetje van, maar liet dit natuurlijk niet merken. Meteen herstelde hij zichzelf en zette hij zijn kleine tandjes in een van de poten van de kater die hem zogenaamd had aangevallen. Het zou geen pijn doen, aangezien zijn tanden nog niet zo groot waren. Ze moesten namelijk nog groeien. Hij duwde zijn broertje van zich af en sprong lachend weer omhoog. "Brokenkit!" Riep de kater, die hem met grote stralende ogen aankeek. “Hoi, Thornkit!” Grijnsde hij breed, waarna hij rechtop ging staan en kalmpjes ging zitten. Hij keek de kater droog aan, zodat de kat het niet zou verwachten dat hij eigenlijk een aanval aan het voorbereiden was. Wat zou hij nu eens doen? Op de rug springen of omver duwen? Hij besloot om gewoon met zijn massieve lichaam tegen zijn broertje aan te rennen, dan zag hij wel verder. Onverwachts sprong hij omhoog en beukte hij zijn broertje om ver om deze met zijn voorpoten tegen de grond aan te drukken. Hard lachend hield hij de kater stevig tegen de grond aan. “Dat had je niet verwacht, hé broertje?” Sprak hij uit met een brede grijns op zijn gezicht.

Mood: Playful º Company: Thornkit º Words: 563

My brother, let's play ~ Brokenkit CyN5DjN

He wore his scars as his best attire. A stunning suit made of hellfire.

De grijze kater keek nog steeds met grote ogen naar zijn gestreepte broer. Deze beet heel even in zijn poot, maar door de kleine tanden voelden ze er niets van. Het voelde alleen raar en je schrok ervan. Hij grijnsde breed toen zijn broer hem van zich afduwde en lachend omhoog sprong. Thornkit zwiepte speels met zijn staart en grinnikte even. “Hoi, Thornkit!” Hij knikte even zacht en ging zitten net als zijn broer. Opeens was het enorm stil tussen de twee. Thornkit hief zijn kop een beetje schuin en keek zijn broer aan. Ja, wat kon hij nu zeggen. Hij liet zijn blauwe ogen even over de omgeving glijden tot hij iets tegen zich aanvoelde. Hij schrok en viel omver. Het was zijn broertjes die een geheime aanval had gedaan. Hij voelde de voorpoten op zijn borst en keek omhoog. “Dat had je niet verwacht, hé broertje?” Hij grinnikte en hapte naar voren, maar zo ver kon hij nog niet. "Hé! Dat is gemeen!" Hij probeerde te grommen als een boze kater, maar een kleine miauw verliet zijn keel. Hij begon hard te lachen en rolde onder zijn broertje uit. Hij sprong recht en sprong in de richting van Brokenkit. "Yeah! Ik word een karaté kat!" Hij stond op zijn achterste poten en sprong naar voren. Hij landde alweer op zijn vier poten en schudde zijn vacht uit. "Dit spelen is wel vermoeiend hoor, wat heb jij al allemaal gedaan?" Hij ging zitten en keek zijn broertje nieuwsgierig aan. Hij werd best moe van het spelen en had altijd even rust nodig. Hij likte zijn poten schoon en keek weer naar zijn gestreepte broertje. Zijn oren stonden naar voren gespitst en zijn staart zwiepte nog altijd speels heen en weer. Hij vond het echt leuk. Brokenkit was als eerste geboren en na hem kwam Thornkit. Hij voelde zich altijd al een beetje verbonden met de kater. Ach, dat kwam vast ook wel met de anderen.

Met zijn poten op de borst van de kitten keek hij zijn broertje met een brede grijns aan. Dat was dus een perfecte aanval, dat moest hij vaker doen! Maar dan wel steeds anders, hij wilde natuurlijk niet dat iemand zijn aanval aan zag komen! "Hé! Dat is gemeen!" Klonk de stem van zijn broertje, nadat deze geprobeerd had naar hem te happen. Zacht moest Brokenkit lachen. “Ik ben ook gemeen.” Glimlachte hij zelfvoldaan. Thornkit probeerde te grommen, maar dat mislukte natuurlijk. Het klonk meer als een zachte, schattige miauw. Dat was dus waarom Brokenkit nu niet gromde, het klonk gewoon te schattig voor zijn doen. Zodra hij echt kon grommen deed hij dat. “Wij tweetjes moeten eens oefenen met dat gegrom,” Grapte hij naar zijn broertje. Thornkit rolde onder hem uit en meteen nadat de jonge kater recht stond sprong deze al op hem af. Natuurlijk kwam Thornkit tegen hem aan en viel hij vrijwel meteen om. Lachend rolde hij zich op zijn buik en keek hij richting zijn broertje, dit soort vechten was altijd wel leuk. Het was niet gemeen, maar gewoon speels. Dat was wat kits deden, en hij zou niet twijfelen om daaraan mee te doen. "Yeah! Ik word een karaté kat!" Brokenkit moest lachen toen zijn broertje op zijn achterpoten ging staan. “Pas op! Straks zien ze je hier nog als een twoleg.” Weer een grap verliet zijn mond. Hij had gehoord over die twolegs, het waren rare wezens die op twee poten stonden. Hij begreep niet hoe ze eruit zagen, wanneer hij ouder was ging hij zeker opzoek naar zo'n twoleg! Hij wilde echt eens zien hoe de wezens eruit zagen. Waren het gewoon katten zonder haren die om twee benen stonden? Nee, dat zou pas raar zijn! "Dit spelen is wel vermoeiend hoor, wat heb jij al allemaal gedaan?" Hij had eigenlijk best wel veel al gedaan. Hij had de sneeuw ontdekt, gepraat met vele katten, vele vragen gesteld en hij had al meerdere keren gespeeld. Ook had hij al geoefend op jagen, misschien wel met een dode rat maar dat maakte toch niet veel uit? “Uhm, ik heb al redelijk veel gedaan. Ik heb al enkele kits ontmoet die niet uit ons nest komen, ik heb geoefend met jagen! Achter de nursery ligt namelijk een dode rat! En.. en.. ik heb de sneeuw ontdekt buiten! Heb jij die al gezien?! Het is echt heel koud, maar echt leuk om in te springen. Vooral als er heel veel sneeuw ligt.” Enthousiast had hij de vraag van zijn broertje beantwoord. Ja, natuurlijk was hij blij dat hij al zoveel gedaan had in die halve maan, wat had zijn broertje eigenlijk allemaal gedaan? “En jij?” Besloot hij toch maar te vragen.

Mood: Playful º Company: Thornkit º Words: 456

He wore his scars as his best attire. A stunning suit made of hellfire.

De grijze kater grinnikte even en keek zijn gestreepte broeder met een brede glimlach aan. “Ik ben ook gemeen.” Hij lachtte even en zijn ogen begonnen te stralen. Ja! Als ze groot waren konden ze de gemeenste katten van de clan worden. Ze zouden katten verjagen, vermoorden en goed jagen en vechten. Dat zou pas leuk zijn. Na zijn mislukte grom begon zijn broer te lachen. Hij hief zijn kop omhoog en probeerde zelf niet te lachen. Ja, het was inderdaad lachwekkend. “Wij tweetjes moeten eens oefenen met dat gegrom,” Hij knikte. "Echt wel! Ik wil niet schattig lijken hoor.." Hij grijnsde en schudde zijn vacht uit. Hij merkte op dat door zijn wilde moves zijn broertje omviel. Hij was er duidelijk tegenaan gebotst. Zijn broer bleef op de grond liggen. Thornkit lachtte even vrolijk. Dit was zo leuk. Ook na zijn karaté move had zijn broer de perfecte grap klaarliggen. “Pas op! Straks zien ze je hier nog als een twoleg.” De kleine kater rolde over de grond en begon te lachen. Hij krabbelde weer overeind en deed het opnieuw. "Pas op of ik.. Ik.." Hij zweeg en ging zitten. "Hm.. Wat doen die twolegs eigenlijk? Ik heb er nog niet zoveel over gehoord.. Jij wel?" Hij keek zijn broer vragend aan. “Uhm, ik heb al redelijk veel gedaan. Ik heb al enkele kits ontmoet die niet uit ons nest komen, ik heb geoefend met jagen! Achter de nursery ligt namelijk een dode rat! En.. en.. ik heb de sneeuw ontdekt buiten! Heb jij die al gezien?! Het is echt heel koud, maar echt leuk om in te springen. Vooral als er heel veel sneeuw ligt.” Hij luisterde nieuwsgierig naar zijn broer. Hij keek met grote ogen en vol nieuwsgierigheid. “En jij?” Hij dacht even na. Hij had nog niet zoveel gedaan eigenlijk. "Nou.. Ik heb een kat leren kennen die hier even hallo kwam zeggen. Ze noemt Ivyleaf en is best aardig. En buiten ben ik ook al een paar keren gaan spelen, maar inderdaad die sneeuw is zo koud! Ik lig liever hier in het warme mosbed of lekker dicht bij mama." Hij zwiepte speels met zijn staart en keek zijn broer glimlachend aan.