nacht gevaar..(1e onderwerp xD iedereen mag!)

Hawkpelt was net wakker toen hij allemaal lawaai buiten zijn den hoorde.
Hij keek even een stukje naar buiten,hij zag een kat roepen alleen hij zag nog net niet wie."Wat doet die kat daar nou?"dacht hij in zichzelf,en likte even zijn poot om over zijn gezicht heen te strijken.Hij hoorde alleen het gesnurk van de andere katten.Hij rook de frisse ochtendlucht al de den binnen komen,en ging door met zichzelf wassen.De kat was nog steeds hysterisch aan het roepen,maar niemand kwam erop af."wat raar zeg.."dacht hij in zichzelf."Ik ga toch maar even stiekem kijken"dacht hij en hij liep zijn den uit,en verstopte zich achter een struik om de kat te kunnen zien.

hey,

ik vind het een goede tekst, maar een tipje, je hoeft niet de hele tijd 'hij' te doen, maar je kunt er afwisselen met 'de gespierde kater' of 'De bruine kat' of wat ook bij je personage past, anders doe je het heel goed! Het is een mooie tekst en een leuke post.

grtjes Eva

thanks

Snowleopard liep over de grasvlakte. Het was zo griezelig hier. Ze snoof de lucht om haar heen op. Het was anders dan normaal. Een ding was zeker het was nier veilig. Ze wou net weglopen, toen ze voetstappen hoorden. Ze wist wat het was een hond. Er zat maar een ding in haar hoofd en dat was rennen. De hond zat nu achter haar aan. Na een tijdje sopte ze met rennen. Hijgend keek ze achterom. De zon was al bijna onder gegaan en de hond was nergens te bekennen. Ze keek naar haar poot , die helemaal open gehaald was. Er zaten schrammen in, als ze geen hulp riep bloedde ze dood. 'Help, is daar iemand?' ze probeerde zo hard mogelijk te schreeuwen.

Hawkpelt hoorde een vaag geroep, "Ja ik ben hier." Riep hij en keek om zich heen. Hij rook wel een andere kat maar zag niks, zou dit een valstrik zijn?, dacht de kater in zichzelf. Toen hij beter luisterde hoorde hij dat het Snowleopard was die om hulp riep. "Snowleopard hier ben ik! waar ben je?"riep hij wanhopig om zich heen maar hij hoorde niks meer. Wat ruik ik? dat is de geur van hond!. Hij spande zijn spieren en kroop in een bosje varens afwachtend wat er verder zou gebeuren, Ohw Starclan help mij er is hier een stinkende hond!! . Hij deed snel een gebedje naar starclan en stak zijn kop in de lucht met zijn kaken open om de lucht in te drinken, de hond was nu erg dichtbij en de kater raakte steeds meer wanhopig toen de hond op ens voor hem stond. Hij had nu geen keus hij moest vechten ,hij krabbelde overeind en zette zijn nagels uit, hij voelde een stevige pijn scheut in zijn schouder en daarna werd alles zwart. Ik ben dooddacht hij. Starclan help dacht hij en daarna viel hij in een diepe slaap.

Snowleopard was heel onzeker. Ze wist zeker dat er gevaar drijgde. 'Zo was er een kat in gevaar door mij'dacht ze in zichzelf. Dan zou ze diegene moeten helpen. De hondengeur was nog erg sterk. Ze ging op haar instict af en liep de struiken in. In haar ooghoek zag ze een glimp van een hond. Ze wachtte geen seconde langer en sprong de boom in, zodat ze wat dichterbij kon komen. Toen ze eindelijk wat dichterbij kwam zag ze dat er bij de hond een andere kat was. Ze sprong uit de boom. Had de hond haar gehoord? Ze probeerde de hond in zijn staart te bijten, toen hij zich omdraaide en haar wou aanvallen. Vlug krabde ze de hond op zijn snuit. De snuit begon te bloedde. Ze had de hond nog bozer gemaakt. Hij wou haar een krab geven, maar Snowleopard dook weg. Net op dat moment beet hij haar in haar staart. Het lukte haar niet om zich te bevrijden uit zijn greep.

sorry had ik ff snel gedaan...

Hawkpelt zag het hele tafereel voor zich en uit paniek en instinct sprong hij boven op de hond en krabde de ogen van de hond uit. Nu was de hond blind dus hij kon moeilijker aanvallen maar zijn geur was nog altijd hetzelfde. Hawkpelt aarzelde niet en beet ook in de neus waarna hij met een plof op de grond kwam. Zijn schouder bloedde de hond had hem gekrabd, het deed veel pijn maar de sterke kater wist zich in te houden en hij zei tegen de andere kat dat ze moesten vluchten naar een plek waar het veilig zou zijn. "Kom mee met mij ik weet een veilige plek!". Hij stond op en rende naar een braamstruik en kroop er onder daar zat een groot hol.

Snowleopard was erg bang en paniekerig. Ze zag hoe de onbekende kater de hond zijn in zijn ogen krabde, zodat hij niks meer kon zien. 'Nu kan de hond hun teminste niet meer zien' dacht ze. Toen ze nog geeneens een keer kon knipperen met haar ogen, had de kater de hond in neus gebeten. Ze zag dat de schouder van de kater bloedde. Dit was allemaal haar schuld geweest. Ze wou net de kater gaan bedanken en dat het haar spijtte, toen de kater zei: 'Kom mee met mij ik weet een velige plek!' En hij verdween in het struikgewas. Ze wachtte geen seconde langer en volgde hem op poot na. Het maakte haar niet uit waarheen, maar wel van die smerige hondengeur af...

Blackpaw werd uit zijn slaap gewekt door grote chaos, het klonk een beetje verweg, maar dat er iets was? dat was zeker! en het was niet goed! De zwarte kater sprong overeind met zijn rughaar omhoog.
"Wat is dit nu weer? wat is er aan de hand?" Dacht hij terwijl de slaperige ogen van de kat zich zo ver mogelijk open sperde om een glimp op te vangen van wat er gaande was en hem zo nodig uit zijn slaap moest halen...
Op dat moment hoorde hij van alles tegelijkertijd! Er was een gevecht, en niet alleen met katten in het spel! "HOND!, HET IS HOND! Ik moet gaan helpen!" De spieren van de kater spande zich aan op het moment dat Blackpaw zich voorbereiden om een sprint te maken richting het geluid, de wind zuisde langs zijn oren en het zand waaide als stofjes op in de lucht achter hem, Na een poosje rennen hoorde hij "Kom mee met mij! ik weet een veilige plek!" en op nog geen poot lengte afstand vlogen er 2 katten langs Blackpaw heen.
"Zag ik dat nu goed? was dat blackpaw?" De zwarte kat aarzelde geen moment en draaide zich meteen om en rende achter de 2 doodsbange en gewonde katten aan, Hawkpelt!, Ik ben het! blackpaw! riep de leerling zo hard als hij kon naar de kater.
Alles ging zo snel, het leek wel een droom, chaos, de geur van hond, opwaaiend zand van het rennen, 2 gewonde katten vlak voor hem waarvan 1 hem geheel onbekend was en hij zelf die als een muis zonder hoofd er achteraan rende alsof ook hij bij het gevecht was geweest. Wat was er gebeurd? waarom werd hij pas zo laat wakker? hadden ze nog niet eerder geschreeuwd? waar kwam dat misbaksel van een hond vandaan? wat deed dat ding hier? Al deze gedachte raasde door het hoofd van Blackpaw en bij die gedachte gromde hij zonder het zelf te merken alsof hij achter een verse prooi aan zat die hij telkens bijna ving maar dan toch ontsnapte. De kater voelde zich machteloos maar bleef achter de 2 die nog altijd in paniek leken aanrennen alsof het zijn laatste tocht was, de vogels leken als verdwenen en hij had een raar gevoel over dit hele tafereel.

~Hawkpelt~

Hawkpelt die zag dat er nog een kater was bijgevoegd keek even achterom zijn rug of de hond al weg was. "Oh Blackpaw wat doe jij hier?" zei hij en was nog steeds geschrokken van de aanval die de hond die ochtend nog op hun had gepleegd. "Nee wacht...niks zeggen, de hond is nog vlakbij straks hoort hij ons nog.."fluisterde hij naar zijn maat. Hij stak zijn snuitje in de lucht en deed zijn bek een beetje open om de lucht te proeven , hij is nog vlakbij.."jongens kom we klimmen die boom in daar "zei hij en klom als eerste de grote dennenboom in en ging op een dikke tak zitten om te wachten op de 2 andere katten.

Er kwam een ander kat op hun af komen. De kat kende ze niet, maar leek betrouwbaar. Alletwee de katten waren vreemd voor haar. [/u]wie zijnd dit en waarom hielp de ene kat mij, ik hoor niet bij hun clan? Er zweefde veel vragen door haar hoofd. Ze probeerde haar angstgeur te vermijden. Zou die vieze hond er nog zijn? Dat was de vraag waar ze zich het meest voor bang maakte. ' 'Jongen we klimmen in di boom daar '' Miauwde de ene Kater. Ze twijfelde geen moment en klom achter hem aan. In de boom keek ze naar buiten, of te zien of de hond er nog was, en of hij er nog was. Ze draaide zich naar de katten om en vroeg: [i] Wie zijn jullie en waar komen jullie vandaan?

Heel goed maar ik heb tips:

- Probeer de katten te beschrijven bijvoorbeeld:

Er kwam een zwart poesje door de struiken, ze had groene ogen en de RiverClan geur. Allebei de katten waren onbekend voor Snowleopard. Om een of andere reden vertouwde de warrior deze twee. Ook al zou hij alles doen voor de clan. Waarom helpen ze me? Dacht hij. Ik hoor toch niet bij hun clan?

- Je kunt de gezegde tekst vet gedrukt zetten door [.b] zonder . te doen en dan de gezegde tekst typen, en dan typen [/.b] zonder .
Dan staat het er bijvoorbeeld zo:
'Wie zijn jullie en waar komen jullie vandaan?' Vroeg de kater. 'En waarom hielpen jullie mij?

@Hawkpelt, probeer niet te veel 'Hij.' te schrijven.

- Probeer de omgeving zo goed mogelijk te beschrijven bijvoorbeeld

De katten waren nu langs de grens van ThunderClan. De zon ging langzaam onder en het zag er heel mooi uit, maar de witte krijger lette nu meer op de onbekende katten voor hem. Hij wachtte op hun antwoord, en voelde zich hongerig. Wat hij natuurlijk niet liet merken. Hij hoorde een vogel in de boom, achter hem, maar voordat hij zich om kon draaien vloog hij al weg. Wacht maar, als die vogel op de grond stond had Snow hem al te pakken!

(zo iets, het hoort niet bij je verhaal maar goed het is een voorbeeld)

~Hawkpelt~

De bruine kater hoorde dat de poes die hij zojuist gered had een vraag aan hem stelde. "Ik mevrouwtje ben Hawkpelt van de Windclan ik zag dat je in de problemen was en ik kwam je gewoon redden, Ik vindt dat dat mijn plicht is..". Hawkpelt dacht even na en achteraf vondt hij het wel stom dat hij zijn clan en zijn persoonlijkheid nu had onthuld maar hij voelde dat hij de poes kon vertrouwen. "Je hoeft echt niet bang te zijn voor mij hoor ik ruik je angst geur.." zei hij en keek recht in haar ogen. Eigenlijk was hij zelf ook nog bang maar niet voor de katten die bij hem waren, maar voor die grote hond.. 'zou hij nog hier zijn?'dacht de gespierde kater die een rilling door zijn lijf kreeg van angst en de gedachten dat die hond hier misschien nog ergens rondliep.

Het ritselde in de struiken.
Ach, vast een muis, dacht Vuurhart.
Hij was in zijn eentje op jacht gegaan en zat nu achter een muis aan.
Hij eas nog maar een vossenlengte van de muis verweiderd toen de muis opkeek.
Niet naar hem , maar naar iets achter hem.
Vuurhart draaide zich om.
Daar stond een kleine zwarte kater met een halsband waar katten en honden-tanden uitstaken.
Ook zijn klauwen waren verstevigd met de tanden.
Het was Scourge, de leider van de BloodClan.
Vuurhart wilde wegrennen , maar hij was omsingeld door de BloodClan.
Hij zat in de val...

Dit is my first verhaal ding hier

(goeie keus ik hou van scourge maar probeer hij is aftewisselen met het karakter van je kat bijvoorbeeld : de rode sterke kater zag....etc )

~Hawkpelt~
Hawkpelt hoorde stemmen en wist niet van wie hij moest en zal ontdekken wie dat waren. die stemmen..ze komen me bekent voor.. dacht hij, en hij sloop een braamstruik in. Daar, recht voor zich zag hij Scourge de leider van de Bloedclan. Oke hawkpelt, je hebt hem al eens verslagen in een gevecht, en dat lukt je zo nog een keer. Hawkpelt zette zijn achterpoten ver in de aarde en ver achter zich zodat hij in één keer uit de struiken kon springen. Hij zette zich af en sprong uit de braam, "Hallo Scourge, wat een uitdaging ik heb je al eens verslagen en dat doe ik zo nog en keer als je wil..". Maar Scourge zag er niet bang uit, pas toen Hawkpelt de zwarte kater recht in de ogen keek wist hij het, hij zag de duivel voor zijn ogen en op één ogenblik keek hij eventjes de andere kant op, niet door angst maar door het moment. Hij zette zijn nagels uit en sprong bovenop scourge waarna hij een stevige klap terug ontving werd het zwart voor zijn ogen en was hij alles compleet vergeten.

Skypaw sloop door het bos, alles was stil, het leek alsof zelfs de wind geen geluid durfde te maken. De zwart-witte kat bleef doorlopen, hij voelde dat er iets, of iemand, was die zijn hulp nodig kon hebben, en als hij door bleef lopen zou hij het vinden.
Hij rook alles voordat hij het hoorde of zag, twee sterke grote katten. Met moeite kon de leerling Windclan geur herkennen, gemixt met iets anders. Het had een doordringende geur en rook, naar Skypaw's mening, nog erger dan crowfood. De kat begon te rennen, wetend dat hij het gevecht begon te naderen. Maar ineens rook hij de zoete geur van iets anders, eventjes afgeleid begon hij naar de geur toe te lopen, totdat hij het gekke gevoel weer kreeg, en hij wist dat hij het gevecht snel moest vinden.
Uiteindelijk stopte hij. Het gevecht was nu recht voor hem, hij hoefde alleen maar door de bosjes te lopen en hij zou de kat in nood kunnen helpen. Maar hij durfde niet, zo te ruiken waren de twee katten geen leerlingen, ze waren zeker weten Warriors. Wat als de Warrior het helemaal niet op prijs stelde dat Skypaw wilde helpen? Wat als Skypaw het allemaal verkeerd begrepen had en er was helemaal geen gevecht? De jonge kat schudde zijn kop. De Warrior zou het heus wel begrijpen als Skypaw een foutje maakte, geen enkele kat was perfect. 
En dus liep hij dor de bosjes, net op tijd om een scène te zien die hem waarschijnlijk nachtenlang nachtmerries zou bezorgen. Voor hem stond Scourge, de leider van Bloodclan. 
Skypaw herinnerde de kat van Nursery verhaaltjes, daar werd altijd verteld over de kleine kat alsof het de duivel was, en nu begreep Skypaw waarom. De kat gaf hem geen tijd om na te denken, hij gaf de kat waarmee hij aan het vechten was een perfect gerichte klap en draaide naar Skypaw toe. 
De leerling besloot niet weg te rennen maar om bij de gevallen Warrior te staan, maar tot zijn verbazing liep Scourge gewoon weg na gezegd te hebben dat hij Skypaw niet waardig genoeg vond om te vechten. 
Diep beledigd draaide de jonge kat zich om, om te kijken of hij de Warrior ook kon helpen, totdat hij hem herkende. Skypaw mauwde van schrik, de kat was Hawkpelt!


(mijn eerste verhaal dingetje, tips?)
(P.S. sorry Hawkpelt, ik wist niet precies hoe ik moest eindigen)

Sandstormy en Hawkpelt; je mag niet duppelposten... Probeer dan (als je dat vergeet) de edit-knop te gebruiken, links boven te vinden bij je eigen posts. Andermans post kan je trouwens niet edit'en, nogal logisch ;'D

'Hawkpelt!' riep Skypaw in de hoop dat Hawkpelt zou reageren. Snel kwam Snowleopard aanrennen, met Blackpaw in haar kielzog.'Hij ademt nog, snel hij moet naar het kamp!' zei Blackpaw.'Ik mag kan niet mee naar jullie kamp, en ik denk dat ik maar eens terug ga naar mijn kamp, nog bedankt voor alles!' zei Snowleopard. Nadat ze dat zei snelde ze weg het bos in.'Wie was dat en waarom hebben jullie een Thunderclancat geholpen?'vroeg skypaw.'Nou Hawkpelt hielp haar van een hond en dat voelde als zijn plicht en toen zagen we Vuurhart staan omsingeld door bloodclan katten en net voor jij hier kwam ging Vuurhart weg en nou moeten we Hawkpelt toch echt naar het kamp brengen!' zei Blackpaw.