&nd what are you do? [Whisperwind]

Langzaam begon Lilith toch maar te zakken naar een dreighouding. Nhee in clankatten had ze nu geen zin maar waarom kwamen die altijd opdagen als ze er geen zin in had, als ze wel zin had om ze te pesten kwamen ze nooit echt dit was balen. Ze vloekte zachtjes naar de bosjes en probeerde het niet uit het oog te verliezen. Dat was zo lastig wand dat vervloekte mens - 'tweebeen' zat nog steeds in haar tuin op een witte stoel. Jhaa dacht die nou echt werkelijk dat Lilith nu naar haar toe zal lopen en weer op het hek zal zitten. Wat the hel zo dom zijn katten ook weer niet hoor. Waar ze ook angst voor had was die hond. War nou als dat enge mens dat beest nou naar buiten liet wat dan? Teleurgesteld keek ze naar haar rode bandje waar een plaatje van een doodskopje op stond die op zijn voorhoofd een hond had. Dat was het teken van een dode hond echt gaaf. Ze had het ding een paar dagen geleden gejat van een kittypet die er zo trots op was. En de kat in leven laten had ze ook niet echt gedaan. Een valse grijns verscheen toen en bosje weer begon te ritselen. ''Or else?'' Ze zag hoe er een zwarte poes uit de bosjes verscheen. Maar... Maar dat was Whisperwind de Skyclan Medicine cat. Jhaa vragen hoe ze eraan kwam, ze zegde het tegen niemand. 'Whaha gaat de Skyclan Medicine cat Whisperwind mij dan uitdagen voor een potje vechten? Ohh wacht dat kun jij niet je weet alleen hoe je met kruide moet werken he!' Wat ze nu tegen de kat had ge zegt was nu meer gesis dan een normale toon. Als het een clankat was moest ze gelijk sissen wand normaal tegen ze praten was nogal moeilijk las ze irritant waren zoals die Medicine cat. Ze strekte zich uit zodat het leek of ze groter was. Ondertussen was Whisperwind ook al in een dreigende houding gaan staan. 'Ik waarschuw je. Als je ook maar een keer je poot naar mij uitsteekt ik zweer jij mag dan je kruiden op jezelf testen' Zei Lilith rustig tegen haar. Sommige dingen moest ze wel echt menen anders leek het net een grapje wat dan eigenlijk niet was. Haar staart tikte op de vloer terwijl ze naar het witte hekje keek. Het was wel gevaarlijk als dat mens haar zag en dan de hond los liet. But misschien was het toch niet zo een slecht idee. Wat nou als ze de hond lokte naar Whisperwind en dat Lilith dan vluchten. Ja vluchten klonk maf maar wat nou liever verslonden worden? Ze keek de kat aan en vervolgde toen rustig 'Hmpff wat een betere vraag is wat doe jij hier clanmormel? Ik ben hier dichter thuis dan jou hoor. En als je hier maar ok wat wil hebben zorg ik er wel voor dat je het niet krijgt. En or else laat me denken.' Een gemeen lachje verscheen op Lilith haar gezicht. Whaha dit katje deed alsof ze stoer was.

Het liefste zou ze de kat uitlachen recht in haar gezicht maar dat kwam zo wel. 'Waar waren we? Ohh jhaa Or else... Dan ruk ik je kop eraf en geef het als voer aan die hond daar' Ze wenkte met haar kopje naar het huis van dat enge mens en keek naar het best wat voor het raam zat te kijken. Ze was nog niet op het hek geklommen maar keek door een gaatje wat zij had gemaakt. 'Ohh wacht eens even!' Ze draaide zich weer terug naar Whisperwind. 'Ik heb me nog niet voorgesteld wat erg! Mijn naam is Lilith. Je ziet het goed ik ben een kitten but i say to you; Cute but do not look at the outside.. Dat is de enige tip die ik aan je geef' Clankatten waren zo saai. Kon ze nu echt niet weg van hier? Ze gaf een tik met haar staart op het hek en hoorde dat de stoel verschoof. Sh*t! Stokstijf bleef ze staan en zag hoe de tweebeen naar binnen ging Even later kwam ze buiten met een lijn haar hand een een grote bak met water. Snel rende de tweebeen op het hekje af en gooide de hele kan met water over het hekje heen. Het bealnde allemaal op Lilith. 'Fijn... F*cking mens' Murmelde ze zachtjes. Whisperwind zal haar gaan uitlachen maar dat was niet het ergste die hond was buiten. Zacht siste ze tegen Whisperwind 'Als je nu een woord zegt dan...' Verder kwam ze niet wand het beest kwam los aangerend! 'Run!' Gilde ze. Ze kende gelukkig deze buurt wel goed. Zo snel als ze kon klom ze op het hekje en keek naar Whisperwind. Ze was er nu alleen voor. De bruine hond kwam richting het hekje aanrennen en stond geleund op twee poten. Het beest gromde als een gestoorde hek tegen Lilith. 'Nene je krijgt me toch niet te pakken' Ze keek naar de hond die naar haar blafte. Whaha Lilith zat op de goede hoogte dat beest kon er toch niet bij. 'Pak me dan als je kan!' Spuugde ze blij naar het beest. Ze verzamelde wat slijm en spuugde het recht in de hond zijn gezicht. 'Nenene!' Zei ze lachend. Dit was de eerste keer dat ze tegenover een hond stond. Eigenlijk was het nu toch niet zo gevaarlijk? 'Kom je nog in beweging kat? Of wil je verslonden worden? Je hebt twee mogelijkheden. Een: Of het watje gaat vluchten. Of twee: Je komt naast me op het hek en dan lossen we dit samen op' Bij de tweede oplossing rilde Lilith helemaal. Waarom samen werken met een mormel als je zo via de tuin weg kunt komen. Voor die Skyclankat was het wel lastig maar voor haar..'[/b] Ze rolde even met haar blauwe ogen en zag hoe de hond het hek begon te kantelen. Lilith haar achterpoten gleden uit en ze voelde hoe de hond haar staart raakte. Snel hees ze har staart weer naar boven en klemde zich vast aan de zijkant. 'Sh*t!' Gilde ze uit. Ze probeerde omhoog te komen maar ze zijkant was te glad van het water. Fijn ze zat in de problemen. Ze spande haar voorpoten en nam een zetje met haar achterpoten. Het leek of ze vloog zo snel ging het. Ze pakte het hekje vast en keek naar beneden. 'Nene ik zij je toch je komt er niet bij!' Wat Whisperwind deed ....