Ze tilde haar kopje omhoog toen ze meerdere regendruppels tegen het bladerdak van de nursery hoorde kletteren. Al de hele nacht leek het wel of de Starclan aan het huilen was. Maar waarom dan? Ze hees haarzelf overeind en schudde de restjes mos uit haar zilverkleurige pels. Dagen waren verstreken toen haar tweede nestje dood geboren was, en ondertussen wisten de kittens van haar eerste nestje dat Mistypelt hun moeder was. Linepaw en Applepaw, de twee poezen waarvan ze eerst niet wist dat ze hun moeder was. Dat kwam omdat die twee vanaf hun geboorte bij Mistypelt vandaan werden gehaald. Een zucht verliet haar bek toen ze de warme den verliet, en de regen ook Mistypelt's vacht nu nat maakten. Ze kon niet slapen. Meerdere dingen zaten haar dwars, dingen waarvan ze nooit de waarheid te weten zou komen. Waar de vader was van haar eerste en tweede nestje, en of dat Applepaw en Linepaw kwaad op haar was. Ze was te bang om hen weer aan te spreken. De tabby poes schudde onopvallend haar kopje en zette haar ledematen in beweging. Niemand zou haar op dit tijdstip missen, dus kon ze evengoed een wandeling gaan maken. Met opeenvolgende passen betrad ze het Windclan territorium. Ieder boompje en iedere struik kwam haar zo bekend voor. En er was iets dat haar deed huiveren. Niet de koude van de regen, maar de stilte die de nacht met zich mee had gebracht. Alsof het hele woud sliep. Mistypelt hield even halt, en liet haar zakken tot ze in een zithouding terecht kwam. Ze sloeg haar staart over haar poten heen en begon zachtjes te snikken, echter kon je het verschil van haar tranen en de regen niet zien...
+Tyki
I can do nothingOut of fear
Onderwerp: Is this it? 
do 14 feb 2013 - 14:08