| | 9
| |
| Onderwerp: Hallo, is daar iemand. zo 21 nov 2010 - 13:16 | |
| Een kleine kit liep door het bos, bang en alleen. Haar maagje knorde en ze kroop vooruit. "Hallo, is hier iemand. Mama, papa, waar zijn jullie. Jullie zouden op mij wachten." De kleine kitten snikte en keek om haar heen. Daar zag ze een rivier en ze kroop er naartoe. Rustig nam ze een slokje en ze rilde. Het was koud, ijskoud. Haar moeders melk was altijd warm en zoet geweest. Haar moeder was altijd humeurig en chagerijnig tegen haar en haar broertjes. De broertjes waren meegenomen door tweebenen en toen bleef zij achter met haar ouders die haar behandelden als een ongelukkig iets. Ze noemden net als andere rogue´s haar rotmormel. Haar broertjes hadden ookal vreemden namen gekregen, Ongelukje en Vuilnis. Ze kroop door piepend en rondhaarheen zoekend naar haar ouders. "Is daar iemand, Mamie, papie. Waar zijn jullie" snikte ze zacht. Een schaduw leek dichterbij te komen en ze keek daar naartoe. Niks. Ze liep verder en piepte. Zachtjes hoorde ze een takje kraken en ze begon te rennen of in haar geval snellopen. Ze gleed weg en piepte terwijl een grote kater over haar heen boog "Doe me niks, ik zoek mama en papa alleen maar. Ze zeiden dat hier iets leuks voor mij was." piepte ze. |
| | | 526
| |
| | | | 9
| |
| Onderwerp: Re: Hallo, is daar iemand. zo 21 nov 2010 - 13:41 | |
| Ze zag de klauw stijgen en werd bang. Ze zou doodgaan. Toen ging de klauw weer naar beneden en ze keek met grote ogen naar de zwarte kater met rode ogen. Normaal zou ze bang zijn maar nu niet. "Als ik het goed begrijp zijn je ouders dus weg, conclusie ze hebben je achtergelaten en je overleefd het niet als je lang alleen blijft. Kitten ik snap je situatie, zeg me je naam. Zeg me of je bereid ben alles achtertelaten om te kunnen overleven en kom dan met mij mee. Op dit moment ben ik je enige kans om te overleven." zei de kater. Hij keek haar aan en zei "Mijn naam is Scytheshade.". "Ik heb geen naam, mijn ouders noemde mij rotmormel, ik ben bereid om mijn ouders nu te verlaten."piepte ze, ze rilde. Ze liep naar de kater toe en keek omhoog. De kater was inderdaad haar enige kans om te overleven. Hoe dan ook, zo gevaarlijk voelde de kater niet meer. Ze voelde zich nu zelfs wat veiliger. |
| | | 526
| |
| | | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |