Cʟᴀɴs?

Onderwerp: Cʟᴀɴs? di 19 feb 2013 - 19:51

_{Nadat ze het voer had opgegeten dat ze had gekregen, liep ze door het kattenluikje heen, de voortuin in. Ze liep naar de boom die in de tuin stond, en klom erin. Ze ging op een tak liggen waar de zon op scheen, ze lag hier graag als het warm was, bij koud weer lag ze hier eigenlijk nooit, maar als het oud was, zat ze ook vaak binnen. Ze hoorde de deur van het huis opengaan, en er liep iemand naar buiten. Het mens liep naar het hek, deed deze open en liep verder. Dat gebeurde wel vaker, ze kwamen gewoon altijd weer terug. Zo lag Mara een tijdje rustig, tot ze wat in de struiken hoorde. Verschrikt schoot ze hoger de boom in, en keek voorzichtig tussen de bladeren van de boom door. "W-wie is daar?" bracht ze uit met een bange stem.

-Open voor 1 clankat}

c:

Onderwerp: Re: Cʟᴀɴs? do 21 feb 2013 - 14:40

Hij sjouwde met een chagrijnige blik in zijn amberkleurige ogen de grens van het Thunderclan territorium over. Zijn oren lagen plat in zijn nek terwijl hij stug doorstapte. Hij had even helemaal geen zin in gezeur aan zijn kop, van geen enkele clankat. Hij wist dat hij in clanterritorium nergens veilig was. Het was heel lastig om dan andere clankatten te ontlopen. Hij was in een staat waarin hij zelf niet wist of hij zichzelf onder controle kon houden. Dus had hij besloten dat hij het beste even een paar uur weg kon gaan. Hij zou de geur wel weer uit zijn vacht wassen, niemand die het door zou hebben. Tenminste dat was de bedoeling. Hij wist dat hij zich nou in twolegs gebied bevond en dat hij daar eigenlijk nog een grotere hekel aan had dan clan gebied, maar hij moest iedereen ontlopen. Dit was de beste manier. Hij voelde zich hier absoluut niet op zijn gemak, maar eigenlijk voelde hij zich dat nergens meer. Hij wist niet zo goed meer wat hij met zichzelf en met zijn leven aan moest. Al deed hij nooit iets zonder goede reden, want hij zorgde er altijd voor dat dingen die hij deed in zijn voordeel werkten. Daarom ging hij ook weg, want hij wist dat hij anders iets zou gaan doen waar hij spijt van zou krijgen, wat hem wel in een slecht daglicht zou stellen. De geur van een kittypet drong zijn neus binnen. Zijn haren kwamen overeind terwijl hij dreigend siste. Dat kon hij er echt niet meer bij hebben. Hij liep de tuin in waar de geur vandaan kwam. Hij hoopte dat ze weg zou gaan als hij haar de stuipen op het lijf joeg. Hij keek omhoog in de boom waar de jonge kat zich verstopt had. “Wat doe je daar in die boom?” er lag een kille en ongeduldige klank in zijn stem. “Kom daar eens uit,” beval hij kalm. “Ik heb namelijk geen zin in spelletjes,” er klonk iets dreigends door zijn stem.

Onderwerp: Re: Cʟᴀɴs? vr 22 feb 2013 - 12:46

_{Een donker gestreepte kater stond in de tuin, te kijken naar de plek waar zij in de boom zat, en heel aardig zag hij er niet uit. “Wat doe je daar in die boom?” vroeg de kater, en heel aardig klonk het niet. Ze bleef stil, en keek angstig naar de kater. “Kom daar eens uit,” ze sprong een paar takken naar beneden. “Ik heb namelijk geen zin in spelletjes,” vanaf een lage tak sprong ze op de grond. "Wie ben jij?" vroeg ze angstig, maar met een nieuwsgierige klank in haar stem. Ze wou nu het liefste naar binnen rennen, maar ze wist dat dat geen zin had. Ze bekeek de kater nog eens, hij zag er magerder uit dan de katten in haar buurt. Ze zou niet weten waar hij vandaan kwam, maar daar zal ze vast snel genoeg achter komen.

Spoken}

c:

Onderwerp: Re: Cʟᴀɴs? za 23 feb 2013 - 10:30

Hij kon een klein grijnsje om zijn lippen niet verbergen toen ze naar hem luisterde en de boom uit klom. Alleen toen vroeg ze voor de tweede keer zijn naam. “Ik weet eigenlijk niet of ik wel zo’n zin heb om dat te vertellen,” zei hij kalm. Hij keek haar doordringend aan. “Misschien jij wel kittypet?” Hij trok even met zijn snorharen toen hij het woord kittypet uitsprak, alsof hij het een vies woord vond. Dat was eigenlijk ook zo. Gewoon het idee al dat hij hier tegen een kittypet stond te praten. Hij wende zijn blik geen moment van de jonge poes af. Ze moest hier weg. Hij was rust nodig, alleen zoals altijd was hem dat niet gegund. Misschien moest hij langzaam gek worden van zichzelf, misschien was dat zijn lot.