Time heals the most wounds [& STRAWBERRY]

Rustig en op z'n gemak liep de kater door het woud, zijn ogen gleden van de ene naar de andere boom, zonder eigenlijk te weten waarom. Hij was even het kamp uitgegaan voor wat rust, soms kon je daar helemaal gek worden van alle kittens en apprentices die de hele tijd om je heen hingen en aan het spelen waren. Daarom was de kater het territorium ingetrokken, hij kon wat gaan jagen of gewoon even bijkomen. De grenzen controleren had hij geen zin in, dat konden anderen ook doen en al die andere taken die er waren, tja, geen van allen had hij zin in, dus dit leek hem gewoon de beste optie. Zijn poten brachten hem bij the Sunningrocks en even bleef hij staan. Hij was hier al een tijd niet meer geweest, dat moest hij toegeven. Rustig sprong hij een rots hoger en richtte zijn blik even op de zon die nu al hoog aan de hemel stond.

[& STRAWBERRY]

Plots klonk er een stem van boven zijn hoofd, "Goedemorgen," klonk het en rustig keek hij omhoog. Met een klein beetje moeite wist hij de stem te herkennen, het was Strawberry, de poes welke hij nog steeds niet geheel kon begrijpen. Ze zat een rots hoger dan hij. 'Ook goededag' antwoorde hij vriendelijk en sprong een rots hoger en ging voor haar zitten, dat praatte wat makkelijker dan dat ze de hele tijd naar boven of naar beneden moesten kijken. Ze leek nu niet zo bang als toen met Twirl en ze reageerde ook niet zo vreemd meer, maar misschien was het al schijn en zou ze straks weer in elkaar duiken van angst. 'Ik had je niet gezien' miauwde hij vriendelijk, 'Ben je hier al lang?' Hij glimlachte even naar de poes voor hem, ergens hoopte hij dat hij fout zat met zijn mening en dat ze niet gek was, dat ze een goede reden voor haar manier van doen had, maar op dit moment was het niet datgene waar hij in geloofde. Dat kon hij op de een of andere manier niet. Ze was vast aardig! Maar geheel normaal? Nee, dat niet.

Al snel kreeg de kater antwoord, ze leek wat losser dan de vorige keer,"Sorry, schutkleur tegen de rotsen? Nah, ik weet het niet." Miauwde ze, "Ik ben hier nog niet... zo lang. Denk ik." Even hield ze haar hoofdje even schuin en Timefall draaide vrolijk zijn kopje net zoals haar, "..Tenminste... Ik ben in slaap gevallen. Dus... Ik denk het," Een ietwat nerveus en beschaamd lachje ontglipte haar. "Ik hoop nog niet lang. Ik was hier al voordat de zon opkwam." De kater keek even in de richting van de zon en grinnikte even, 'Nou ja, ik kan dan niet zeggen dat je hier kort zit' miauwde hij, 'Maar ach, iedereen heeft wel eens een dagje dat hij of zij in slaap valt waar het niet moet, niet waar?' Hij kon moeilijk boos op haar zijn, dat zou een beetje... gemeen zijn, alsof hij nooit ergens in slaap gevallen was waar en wanneer het niet moest. Wel had hij het gevoel dat haar zenuwachtige karakter weer naar boven kwam, op de een of andere manier hield hij daar niet zo van. Echter kon hij er niks aan doen en er iets over zeggen, zou in zijn oren een beetje onbeleefd klinken.

"Tja... Ik mag mezelf ook toch wel eens een keertje mijn rust gunnen?" Miauwde ze, "Maar wat doe jij hier dan zo 'vroeg'?" Vervolgde ze hierna, met een plagerige toon in haar stem. "Kom je hier om te jagen? Of zocht je zelf ook de rust maar eens op?" De kater grijnsde even vrolijk, 'Ik werd het beu in het kamp, als ik toevallig wat prooi was tegengekomen zou ik gaan jagen, maar het prooi houdt zich voor mij tot nu toe verstopt, dus, nu is het gewoon om even uit de drukte te ontkomen' antwoordde hij vrolijk op haar vraag, het leek er op dat ze toch niet gek was, maar hij had geen zin om nu al dat besluit te nemen. Het was niet omdat ze een paar minuten normaal reageerde dat ze direct normaal was. Nee, het zou nog een tijdje duren voordat het idee dat zij gek was geworden, uit zijn hoofd was verdwenen. Of hij haar iets over zijn mening ging vertellen, waarschijnlijk niet. 'Hoe gaat het eigenlijk?' Een warme glimlach sierde zijn gezicht en rustig keek hij haar aan.

"Ja, met mij gaat het goed." Miauwde ze, "Met jou dan?" Nieuwsgierig draaide de poes haar hoofdje wat en keek hem aan. Hoe langer hij hier bij haar zat, hoe meer hij begon te twijfelen over zijn gedachten over Strawberry, zou het dan misschien gewoon iets tijdelijks zijn geweest of zou het iets te maken hebben gehad met Twirlfang? Hij wist het niet, maar lang zin om er over na te denken had hij ook niet, 'Met mij gaat alles prima,' klonk zijn antwoord dan ook vrolijk. Plots schoot hem iets te binnen, wie was de familie van deze poes eigenlijk? Natuurlijk had ze wel iets aan familie, maar het kon zijn dat deze dood was. Hij kon er in ieder geval niet op komen. 'Heb jij eigenlijk familie in Thunderclan zitten? Want ik kan er zo even niet op komen.' Hij hoopte dat het haar niet zou kwetsen op welke manier dan ook, familie kon een lastig onderwerp zijn als je net familie was kwijtgeraakt, dus hoopte de kater maar dat de poes al haar familie nog had.

- Beetje Laat, sorry!