I hate this sickness || Smokebreath//Birchpaw

Een pijn steek schoot door het lichaampje van de nog wel vrij jonge apprentice, en geïrriteerd stak hij zijn nagels in zijn mos bed. Hij kon er niet meer tegen, hij wou jagen, vechten, stoeien, anderen irriteren, en zich zelf in de problemen werken. Maar hoe kon dat als hij in het kamp werd gehouden om dat hij ziek was? Op nieuw ging er een pijn steek door hem heen. "Great Starclan! Please, stop!" Grauwde hij terwijl hij recht op ging zitten. En een nieuwe pijn steek ging door hem heen. En toen begon hij te braken. Zijn maag kromp in een en hij begon te kokhalzen. Pijn ging door hem heen en hij bleef kokhalzen. Hij kneep zijn ogen fijn terwijl er slijm en het eten die hij de dag er voor naar binnen had gewerkt naar buiten kwam. "Verdorie!" Siste hij tijdens het kokhalzen.

Hij bleef maar braak bewegingen maken, maar er kwam niks uit op enkele gal na, en dat deed zo'n pijn. Hij kneep zijn ogen geïrriteerd en vol pijn dicht en probeerde er mee te stoppen. "Schreeuwen naar de lucht en jezelf opfokken gaat de pijn niet weghalen, enkel verergeren." De koele stem van Smokebreath drong tot hem door, en hij wist zijn ogen open te doen en keek zijdelings naar Smokebreath. Maar toen kneep hij zijn ogen weer dicht toen hij op nieuw een braak aanval kreeg, straks zou hij nog stikken. "Hier, wilgenblad en watermint." Thrushpaw wist te stoppen met braken en keek naar de kruiden, getver. "Tegen buikpijn en overgeven. Want ik heb geen zin om de den op te ruimen." Thrushpaw vernauwde zijn ogen. "Is er echt niks anders dat wel een beetje lekker smaakt? Dat spul..." En op nieuw kreeg hij een braak aanval.

Een nieuwe braakaanval belaste hem en hij kneep zijn ogen fijn. "Durf je de kruiden nog een keer te weigeren?" Vroeg de kater. Thrushpaw wierp de medicine cat een korte blik waarna hij een nieuwe braakaanval wist in te slikken. "Nee, iets beters heb ik niet, want niets anders werkt. Maar als je ze niet wil, dan kan ik je wel door laten braken en het aan iemand geven die het wel wil hebben, die wel dapper genoeg is om de kruiden op te eten." Thrushpaw versmalde zijn ogen en keek naar Smokebreath. Hij durfde die smerige kruiden wel op te eten. En het leek er dus op dat er niks anders was. "Ne-e, oké, ik neem ze wel..." sprak hij waarna hij braaf zijn kop boog en van die smerige kruiden begon te eten. "W-werken ze snel?" Sprak hij terwijl hij een nieuwe braakaanval wist tegen te houden. Als hij nu zou braken zou er enkel lucht en gal uit komen, en dat was pijnlijk, en dat haatte hij.

De smaak van de kruiden waren vreselijk, en het gaven hem meet kokhals neigingen, maar hij wist het in te houden, hij wou echt niet weer overgeven. Hij vroeg daarom dus ook aan Smokebreath of ze snel werkten. "Op hun eigen manier werken ze snel en pijnloos." Thrushpaw keek naar Smokebreath en knikte terwijl hij slikte. Hij haatte het om zo zwak te zijn. "Over een paar hartslagen klop je aan Starclan's deur." Thrushpaws ogen werden groot. "W-wat?! N-nee toch?" Hij schudde geschrokken met zijn kop terwijl hij naar Smokebreath keek. "Ah, ik bedoel, dan stopt het braken." Met vernauwende ogen keek hij naar Smokebreath. "Juist... ik dacht even dat je zojuist m'n dood had voorspeld," gromde hij terwijl hij naar zijn poten keek. Zijn nek haren stonden nog overeind. "Ik haal die twee altijd door elkaar." Thrushpaw keek naar Smokebreath. "Voor de zelfde geld was hier nu een Elder geweest, in plaats van mij, en had je die gene nu een heart-attack bezorgd," miauwde hij terwijl hij met zijn staart zwiepte.

Of Thrushpaw was geschrokken van de woorden die Smokebreath had uit gesproken? Ja, maar achteraf betekende het maar niks, en was het dus een dom grapje. "Als hier een Elder was geweest, had ik die fout niet gemaakt." Thrushpaw wierp de medicine cat een blik. Zeker nog één van de katten die alleen maar zag wat hij fout had gedaan, of eigenlijk, fout? Nee, hij had alleen maar gedaan waar hij recht toe had. Dat met Snowypaw klopte misschien niet helemaal, maar toegeven zou alleen maar onder zwak staan. Maar dat van Ashpaw? Dat was terecht. Hij had graag vrienden met Ashpaw willen zijn. Hij was ook altijd vrolijk, speels, en snel lerend geweest. Het vrolijke was zo goed als veranderd naar leed vermaak, het speelse was ook veranderd, snel lerend was er nog steeds, enkel niet als t om fouten ging. Thrushpaw ging liggen en ruste zijn kop op zijn poten. "Natuurlijk," bromde hij terwijl hij zijn ogen sloot en er voor koos om te gaan slapen...

Topic uit~