My life isn't so easy. [Open]

Boneface sprong op de omgevallen eik en liep over de dunne schors heen, voorzichtig, zodat ze er niet door heen zou vallen. De zwart witte poes ging er maar weer van af en besloot er in te gaan. Haar heen en weergeloop zonder echt iets te doen, was het enige wat de poes nu nog kon doen. Sinds haar broer ook dood was, gedood door een Rogue, had ze niks meer. Haar vader liep nog vrij rond, maar daaraan had ze zo gloeiende rothekel gekregen. Die hoefde ze niet meer te zien. Boneface had eigenlijk nooit meer iets van hem vernomen. Misschien was hij wel dood. Zijn verdiende loon. Dankzij hem waren Boneface's moeder en siblings in de Starclan gekomen. Boneface had het gezien, en alleen zij en haar broer Silvershine waren nog over. Haar vader was vlak na zijn moord verdwenen. En niks anders meer gedaan in de clan. Maar nu had Boneface niks meer, alleen zichzelf. Vrienden had ze echt niet en familie al helemaal niet. Waarom was ze nog hier? Waarom was ze niet in de Starclan? Dit was geen leven om te leven. Dit was de hel. Zelfmoord...De poes slikte, was dat dan de enige oplossing nog? Het einde zelf opzoeken.

kort-