N-not now please! (Kits Donna)

Vermoeid krabbelde Donna op. Het was vannacht snikheet geweest in het Bloodclan kamp, en ze had nauwelijks kunnen slapen. Ondertussen begon haar buik ook al behoorlijk dik te worden, en ze kon amper nog normaal lopen zonder door haar poten te zakken. Het eerste wat s' ochtends vooral door haar kop schoot was eten. Als je zwanger was moest je extra veel eten, wilde je het overleven. Sowiezo moest je genoeg eten en drinken, maar nu nog meer. Hijgend plonsde ze door het koude water van een klein regenplasje. Normaal hield ze helemaal niet van water, vooral sinds ze laatst in het water was gevallen. Het koude water verkoelde Donna direct. In haar buik voelde ze wat schoppen en trappen. Met een zucht liep ze het kamp uit, honger en dorst had ze niet. Een koel briesje woei door haar vacht, en ze stopte even om ervan te genieten. Toen keek ze om zich heen, zonder het te weten was ze al behoorlijk afgedwaald.
De eerste pijnscheut kwam als vanuit het niets, en de tweede volgde al snel. Geschrokken viel Donna om in het zand. Zouden de kittens nu al geboren worden? Angstig kroop ze naar een holle boom. Het rook er muf, maar voorlopig had ze dus niks anders. Intussen groeide haar angst vanbinnen, en vrat als een levend wezen aan haar. Wat als alles mis ging? Wat als er geen hulp kwam? Wat als.... De volgende pijnscheut verbrak haar gedachtengang. Met een schreeuw viel ze om in het mos. Die verschrikkelijke weeen ook. Ze perste alsof haar leven ervan af hing, en dat was waarschijnlijk ook zo. Toen, na een hele tijd persen, viel er een klein hoopje slijmerig zwart naar buiten. 'Is dat nou een kitten?' hoorde ze zichzelf bijna denken. Het zag er werkelijk nog niet zo uit. Vlug likte ze het velletje rond de kitten schoon, en moest daarna overgeven van de smaak ervan en de pijn. En toen zag ze het ineens, deze kitten leefde niet. Geschrokken staarde ze ernaar, maar daar was niet veel tijd voor. Nog meer pijn. Kwam het door haar val in het water?! Met alle kracht die ze had perstte ze er nog zo'n raar hoopje slijm en bont eruit. Nu zag ze ook wit, en ze beet het vel en de navelstreng eraf. En toe begon ze de kitten als een gek schoon te likken. Nu kon Donna zien dat deze kitten zwart met wit was. Net een konijntje, besloot ze, en het was ook een poesje. "Bunny, jij zal Bunny heten kleintje." fluisterde ze in het oor van de kleine Bunny. Bunny begon te ademen, ze leefde! Voor even gelukkig keek ze naar het kleine hoopje bont die er nu al schoon uitzag. Vlug duwde ze Bunny in de richting van een tepel. Als ze niet snel zou drinken, overleefde ze het niet. En toen kwam er weer een pijnsheut...

Bang en nog altijd met haar oogjes dicht omdat ze niet open konden hoorde ze vaag allerlei geluiden terwijl ze voor het eerst leek te bewegen. Niet lang meer zou ze hier zijn, maar waar dan wel? Opeens viel ze op iets hards. Alles leek opeens anders te zijn geworden: Ze rook vaag nieuwe geuren, voelde kriebelend spul en hoorde haar moeder. Haar moeder! Ze had honger en ze had het gevoel dat zij wel eten eten zou hebben. Ze wou weg kruipen toen ze opeens een lik voelde, en nog 1 en net zo lang tot ze zich niet meer zo kleverig voelde. Ze voelde haar vachtje een beetje pluizen, eindelijk. "Bunny, jij zal Bunny heten kleintje." hoorde ze in haar oortje fluisteren. Bunny, ze had geen idee wat een bunny was of wat het moest betekenen maar het klonk mooi. Ze kroop in de richting waar de stem vandaan was gekomen, ze nam haar al voor om zodra ze kon haar ogen te openen want dit was verschrikkelijk lastig. Haar moeder hielp gelukkig even en duwde haar in de juiste richting. Uiteindelijk voelde ze de lange vacht die van haar moeder moest zijn en ze kroop er tegenaan. O ja, ze had honger. Ze wist dat hier iets moest zijn wat haar eten zou geven maar wat... ze stootte tegen een harder ding aan en wist dat dat het moest zijn. Ze sloot haar mondje eromheen en begon gulzig van het warme, dikke spul te drinken. Het smaakte heerlijk en toen haar buikje vol was ging ze iets opzij en krulde ze zich op in de warme vacht die zoveel langer was als die van haar. De warme melk maakte haar slaperig en al snel zat ze zachtjes piepend te slapen.