Fallen memories

Smoketear verliet voor de zoveelste keer het kamp. Hij was zelfs enkele nachten verdwenen, puur omdat hij zich niet meer tussen zijn clangenoten kon bevinden zonder gek te worden. Hij wist dat het moest gaan opvallen dat hij zo vaak verdween. Smoketear zuchtte, wat maakte het hem ook uit? Hij kon toch de waarheid zeggen? Dat hij zich niet meer op zijn gemak voelde in het kamp. En als ze verder vroegen kon hij zeggen dat het komt om dat katten hem verdenken van de moord op Smoketail, hij zou niet liegen, enkel zou hij door gaan met verzwijgen. Hij had ook gewoon geen keuze. Smoketear kwam bij de waterval aan. Hij staarde er naar, en toen werd hij op nieuw overvloed door herinneringen. Herinneringen aan hij en Lastbreathe. En dat kon hij dus ook zeggen, dat hij zich niet meer op zijn gemak voelde door zijn twee exen, eigenlijk drie exen. Smoketear zuchtte en liet zich door zaken op de grond. "Why me?" Gromde hij terwijl hij zijn nagels in de grond liet zaken en hij naar het water keek.

OOC: Stormstar~

Smoketear keek in het water. Hij zag hoe slecht hij er uit zag. Zijn vacht was dof, alles aan hem was duister, slecht, gewoon niet meer zich zelf. Hij had er altijd uit gezien als de knappe, sterke, moedige Smoketear. En nu zag hij er uit als een monster, duister, slecht, onverzorgd, je kon duidelijk aan hem zien dat hij zich zelf totaal kwijt was geraakt. En dat was zijn eigen schuld, dat zag hij zelf ook wel in. "why me?" Vroeg hij terwijl hij zijn nagels dieper in de grond stak. ''Misschien, omdat het al een lange tijd terug is mijn zoon, dat je mij om raad hebt gevraagd. Ik moet zeggen dat er een hele tijd voorbij is gegaan.'' Smoketear verstijfde bij het horen van zijn vaders stem. Smoketear haalde diep adem, en draaide zich langzaam om naar zijn vader. "Vader..." sprak hij terwijl hij hem aan keek. "Wat is er in Starclans naam met me gebeurd!?" Vroeg hij. "Kijk naar mij! Ik ben me zelf niet meer... ik..." Smoketear gromde en schudde met zijn kop, hij kon geen woorden meer uit brengen. Hij had domme dingen gedaan. Hij had een poes die ook zich zelf kwijt was geraakt gedekt! Hij had misbruik gemaakt van de situatie! Hoe kon hij? Hij had een clan genoot vermoord! Hij had gespeeld met de liefde als of het niks voor stelde. En nu? Nu was hij alleen...