it's time to duel! [open]

Yami werd wakker op het gras, zelf heeft hij geen hol of wat dan ook om in te slaapen zelfs in de koudste dagen slaapt hij buiten. Hij tuurde naar de warme op komende zon, net wakker door de zon staat hij op en kijkt rond ofdat een of andere kat niet zijn eten heeft gestolen. Yami bekeek zijn prooi en at er een muis van een kleine stapel hoewel hij zijn best doet voor lol en andere blij te maken lukt het niet, maar dezen keer heeft hij geen zin om een spel te spelen maar een gevecht. Zijn ogen straalden even en hij rende over het veld om een kat te vinden, meestal vond hij een kat als hij maar knipperde maar nu was de kat er niet. Yami liep rustig opgelet op alles, het dicht begroeide bos kon hij bijna niet door heen maar voor dat hij iets deed dan gewoon een naalde bosje inspring deed hij niet. Hij begon te zitten en dacht bij zich zelf: oké, dit kan makkelijk een draai naar rechs een draai naar lings en buk en spring en draai en hang. Yami had zijn plan in zijn hoofd en deed alles wat hij dacht op de zelfde manier hoe hij het had voorgesteld. Hij kwam zonder naalden net eruit de prikel bossjes. Yami hoorde vanalles en rook vanalles en voelde vanalles. Hij ging gewoon zitten en wachten als een kat of poes zouw komen, hij besloot om in de schaduw een dudje te gaan doen, dan kon hij uitrusten voor alles wat er zouw gebeuren een gevecht een spel ieder geval was hij een lichte slaper en hoopte hij ofdat iemand met hem zal praaten of vechten....

Road maakte een rustige wandeling door het Rogue territory. Ze was opzoek naar een of andere lekkere prooi, ze had al een tijdje niet meer gegeten. Een klein vogeltje vloog een halve meter boven haar hoofd voorbij. Met een krachtige sprong probeerde ze het verleidende mormel de grond op te krijgen. Haar rechtse poot maakte een ferme klap tegen het vogeltje waarna het paniekerig de grond op viel. Met volle teugen schrokte ze de jonge prooi op. Ze had al een tijdje niets meer binnen gekregen dus genoot ze van elke hap. Als ze de vogel had opgegeten trippelde ze rustig verder met haar oren gespitst, opzoek naar een andere lekkernij. Ze had nood aan een lekker, mals en sappig nagerecht. De grijskleurige poes keek oplettend in het rond toen ze een stille ritseling hoorde tussen een paar struiken, niet ver van haar verwijderd. Elke stap die ze nu zette was volledig geconcentreerd. Ze kon de geur van dit lekkere konijntje door haar neusgaten voelen racen. Road was een paar kattenlengtes van het diertje weg. Haar gehele aandacht was op de prooi gericht. Ze verzette haar gewicht naar haar achterpoten en bereidde zich voor op de sprong. In haar hoofd telde ze af voor de aanval: "Kom op Road, je bent een geboren jager, geen slappeling! 3... 2... 1... Af!" Ze sprong de bosjes in en liet haar complete gewicht op het konijn vallen. Het konijn was slim en probeerde weg te sprinten maar Road was sneller. Ze zette haar hersenen op turbosnelheid en croste achter haar prooi aan. Ze duwde haar poten tegen het beestje aan en gooide het even de lucht in. De rogue poes begon rustig aan haar maaltijd maar werd al snel verstoord door een rare kat die aan de overkant van de vlakte een raar dansje aan het doen was. Eerst draaide hij naar rechts, toen naar links, hij bukte zich even en probeerde ergens overheen te springen. Uiteindelijk draaide hij zich en verdween in de bosjes. Hij had haar maaltijd verstoord en dat kwam hem duur te staan! De gespierde en woeste poes maakte een sprintje naar de overkant van de weide. Ze trok haar brede hoofd even in om door het bosje te gaan om te voorkomen dat er takken in haar gezicht zouden komen. Toen ze de struiken getrotseerd was keek de kat meteen rond, opzoek naar de zwarte kater die haar etenstijd verstoord had. Ze zag de mede-rogue onder een boom liggen slapen. Road mauwde even luid om haar aanval aan te kondigen en sprong dan op de kater af, klaar voor een flink gevecht.