Lost

Onderwerp: Lost do 2 mei 2013 - 11:27

Met kleine, bevende pasjes bewoog de langharige Sacred Birman poes zich voort. Haar lichte, oceaan blauwe ogen vertoonden een bange glans en haar oren had ze tegen haar nek geplakt. Ze was helemaal naar een onbekende plek afgedwaald omdat er perse twee bullebakken van honden haar achterna moesten zitten. En nu was ze dus verdwaalt. De poes drukte zich tegen de grond en keek angstig rondom haar heen. Ze had al wel eens de verhalen gehoord van wilde katten die andere katten vermoorden gewoon omdat ze bloeddorstig waren. Maar ze had ook gehoord dat er wilde katten waren die in een woud leefde in groepen, en elkaar uitmoordde in de hoop zo een groter territorium te krijgen. Ging dat dan met haar gebeuren? Gingen er katten haar bruut vermoorden? Bij die gedachten begon ze te huiveren en te beven. Het enigste wat ze wou was naar huis gaan, maar het probleem was: Naar waar moest ze dan gaan? Momenteel durfde ze niet meer te bewegen, bang dat ze verder zou afdwalen en dat ze nooit meer haar geliefde huis zou terug zien. Een kille wind sneed tegen haar voorhoofd en de zon begon traag maar zeker zich terug te trekken achter de horizon. Een goudgele gloed werd er op het landschap geworpen, en als ze eerlijk moest zijn vond ze het best nog wel mooi. Maar daar ging ze nu eens niet haar energie in stoppen. Echter kwam er wel een zacht gejammer uit haar mond toen er een schim voorbij haar heen raasde. "Laat me met rust!" blies ze terwijl ze haar ogen toekneep en roekeloos naar voren klauwde met haar nagels.

Onderwerp: Re: Lost do 2 mei 2013 - 15:36

_{Gewone kleur; #000000
Spraak; dimgray
De kater wandelde door zijn gebied. Het was tijd voor de dagelijkse controle. Zijn gebied was erg mooi en er kwamen meerdere katten langs. Ook lag het vlak bij het tweebeen gebied. Dus had hij vaak kittypets op bezoek. Die hij zonder moeite vlug wegjoeg. Hij kwam bij het gebied van de tweebenen en spitste zijn oren. Algauw hoorde hij het geluid van een kat. Hij sloop naar voren om dat kat te bekijken. Mirror schatte het kleintje op een maand of 6. Hij sprong voor de neus van de kat gromde en zag hoe de kat het hek opsprong en wegvluchtte. Voor de sier sprong hij nog even op het hek keek de kat na en lachte. Hij hield van katten bang maken. Toen hij zijn hele gebied had gecontroleerd en in totaal twee katten had verjaagt vond hij dat het tijd was voor wat eten. Hij snoof de lucht op en spitste zijn oren. Helaas hoorde hij niks en rook geen eten. Hij liep een eind door het bos en probeerde het toen opnieuw. Ja hoor, dit keer rook hij wel iets. Maar niet wat hij wou ruiken, zijn neus ving de geur van tweebeen op, gelukkig ver weg. De tweebeen had met zijn gestamp alle dieren verjaagt. Mirror zuchtte en besloot dat hij vandaag dan maar zonder moest doen. Bij een riviertje dronk hij wat water en ging toen op het mos onder de zon liggen. Dit was een gevaarlijke plek dus bleef hij waakzaam. Het leek alsof hij sliep maar zijn oren waren gespitst op ieder geluidje. Algauw hoorde hij iets langs kruipen. Hij opende zijn ogen en zag een muisje scharrelen. Toen het dier verdiept was in een nootje sprong hij op en schoot uit met zijn klauw. Hij miste op een haar na. Onmiddelijk zette hij de achtervolging in. Maar het muisje verdween algauw onder een struik. Zuchtend liep hij verder. Inmiddels begon hij echt honger te krijgen en besloot het buiten zijn gebied te proberen. Daarvoor moest hij door verschillende gebieden waar hij niet welkom was. Dit lukte hem echter zonder gezien te worden. Algauw kwam hij bij een onbekend gebied. Hij snoof en rook de geur van prooi. Hij liep achter zijn neus aan en dit keer kwam hij een eekhoorn tegen. Met een paar snelle bewegingen had hij het dier. Hij proefde de smaak van bloed in zijn mond. Hij ging zitten en at het diertje op. Binnen een paar happen was het beest weg. Hij stond op en ging een stuk vrolijker verder. Maar met nog steeds een beetje honger. Hij spitste zijn oren en luiserde of hij nog meer hoorde. In de verte klonk licht geritsel. Hij sloop er op af. Dichterbij gekomen rook hij een duidelijk kittypet geur. Waarschijnlijk een afgedwaalde kittypet, dacht hij. Hij had niet echt veel zin in een moord maar vond het wel geinig om de kat bang te maken. Hij sloop nog wat dichterbij en schoot toen razendsnel achter de poes langs. Hij keek van uit de struiken naar haar en hoorde haar "Laat me met rust!" blazen, terwijl ze in een vechthouding overging. Hij grijnsde en stapte voor haar neus uit de bosjes. Hij keek ontspannen met een grijns op zijn gezicht naar de poes. "Rustig aan, poesje." Miauwde hij met een beetje afgunst in zijn stem verwerkt. Hij was benieuwd hoe de poes zou reageren.}

Look at the mirror and see me, a beautiful killer...

Onderwerp: Re: Lost do 2 mei 2013 - 16:04

Ze vroeg zich af wat er met haar ging gebeuren. Wat er ging gebeuren als haar baasje Sarah besloot een andere kat in huis te nemen omdat Melody te lang wegbleef. Een angstgevoel bekroop haar ruggengraat, maar ze bleef volhouden en klauwde naar voren, naar hetgeen dat haar de stuipen op het lijf jaagde. "Rustig aan, poesje." zei hij. Ze had niet eens door op welke toon hij het had gezegd, maar toch zette ze uiteindelijk na een tijdje haar poot weer voor haar neer. Ineengedoken zat ze daar: Met aan angstige blik in haar diepe oceaan blauwe ogen. Haar langharige pels zag er nog goed uit, voor nu nog. "W-waar ben i-ik?" vroeg ze al struikelend over haar eigen woorden. Nu pas merkte ze op dat de kat die voor haar stond een kater was. Hij was best gespierd en zag er haar niet echt tam uit. Ze slikte even en legde haar oren nog dieper in haar nek. Wie weet wat hij wel niet van plan was! Straks kon ze wel weer terug naar huis keren, maar dan met een halve staart. Wie weet, wat hij wel niet ging doen... "En w-wie ben j-jij?" de angstige toon waarop ze sprak kon je gewoon niet missen, eveneens als de bange twinkeling in haar ogen. Je kon toch zo zien dat ze hier niet met opzet naartoe was gekomen? Ze was niets meer dan een huiskat die verdwaalt was, niet de moeite waard, toch? Ze kneep haar ogen dicht om ze enkele seconden nadien weer te openen. Haar staart krulde ze strak rondom haar lichaam heen, in de hoop dat het haar iets meer bescherming bood.