Crossing paths

Onderwerp: Crossing paths do 2 mei 2013 - 12:57

Met snelle passen haastte ze zich richting de uitgang van het kamp. De laatste tijd kon ze het niet meer uitstaan hier te zijn. Iedereen die iets voor haar had betekend was al lang weg. Haar vader was weg, haar moeder was dood, haar broertjes en zusjes foetsie. De moordenaar van haar moeder was nu bekend, daar had hij zelf voor gezorgd. Maar ze was geen match voor hem, nog niet, nog lang niet. In het begin was ze vooral verdrietig geweest, maar een kille leegte had die emoties weggenomen. Sabrefang leerde haar niet te veel te blijven hangen op de emoties die haar enkel tegen zouden houden. Ze moest door, ook al was haar hart zo koud en gebroken. Van de jonge, vrolijke apprentice was niets meer terug te vinden. Zoals vandaag zonderde ze zichzelf af, ging naar een willekeurige plaats in het bos om te trainen. De rode poes stapte op de rotsen af. Misschien als ze een slang kon vangen, was Sabre blij met haar. Dat was het enige wat nog telde. Haar 'mentor' blij maken met haar prestaties. Ze wilde dat hij trots op haar was, hij was de enige die dat nog kon zijn.

Stamps:

Onderwerp: Re: Crossing paths do 2 mei 2013 - 13:47

Een straal zonlicht wierp zich, in voordeel van het roofdier, op een eekhoorn die rustig de zaden aan het inspecteren was. Een kleine glimlach krulde op de bek van het zwart-witte roofdier, dat al een tijdje aandachtig naar de eekhoorn staarde. Dit beest gaat neer' dacht hij. Het oranje diertje draaide zich om, zodat de rode, dikke, pluizige staart goed zichtbaar was. Nu! Hij sprong hoog en daalde neer op het hulpeloze slachtoffer. Een kleine beet in de nek zorgde voor zijn einde. “En Pinepaw flikt het weer!” zei de zwart-witte kater triomfantelijk. Het was een goede vangst voor een Apprentice, dit beest was best groot. Hij legde het in een kuiltje achter een kluit varens, en draaide zich om. Hij liep door een paar struiken en ging zitten om een momentje te nemen om zijn poot te likken, die overigens vol met bloed zat door de prooi. Wow, wat zou hij geprezen worden als hij thuiskwam! Warrior worden? Neh, daar was hij te jo... Hij schrok op van geritsel in de struiken. Hij keek ernaar, en zag een rogue met een eekhoorn. En niet zomaar een eekhoorn... ZÍJN EEKHOORN! Hij kon er niet op af, de rogue was gespierd en vele manen ouder. Pinepaw vloekte in stilte. Hij draaide zich om en rende weg. Barst! Maar plots botste hij tegen een oranje gestalte, en hij plofte achterover.

Onderwerp: Re: Crossing paths do 2 mei 2013 - 13:59

Er verscheen een al te bekende verschijning tussen de rotsen. Sabrefang had haar wel eens verteld hoe je een slang het beste kon vangen. Niet dat ze het ooit had gedaan of er ooit mee had geoefend, maar dat kon haar niets schelen. Als dit haar lukte, dan was hij zeker blij met haar. De rest van haar Clan? Misschien zouden ze zeggen dat ze gek was, anderen zouden haar misschien wel prijzen. Hun mening maakte echter niets uit voor haar, ze kende het merendeel toch niet. Snel sprong ze in de juiste houding, de vacht op haar buik de grond lichtjes aanrakend. Op dat moment rende er een zwart witte apprentice tegen haar aan. Ze verloor haar evenwicht, klapte op de grond en de slang verdween weer tussen de rotsen. Tigerpaw hees zichzelf omhoog en keek de apprentice met vlammende groene ogen aan. Wat the hell?! 'Wat denk je wel niet dat je aan het doen was?!' snauwde ze. Hij had haar kansen totaal verspeeld. Zo vaak kwamen die slangen niet naar buiten. De andere apprentices zouden haar zeker uitlachen als Sabre hen vertelde over haar gefaalde poging.

Stamps:

Onderwerp: Re: Crossing paths do 2 mei 2013 - 14:22

Hij schudde zijn kop even verdwaasd, aangezien hij niet alleen tegen Tigerpaw was aangekalt maar ook daarna op een steen die achter hem lag. Hij keek naar de felle oranje poes, die hem met woedende ogen aanstaarde. Hij hoorde vaag wat gepraat, maar verstond het niet helemaal. “Wat drenk me fel miet rat je maan met toen pas?” vroeg hij verbaasd. Hij verstond het gewoon niet, hij had een soort echo gehoord wat er voor zorgde dat hij het gewoon niet kon horen. Hij voelde zich misselijk en duizelig worden, en wat hij ook deed, het ging niet weg. Hij gromde gefrustreerd, en ging steeds feller met zijn kop schudden. Uiteindelijk werd de misselijkheid te erg, en hij wist nog net zijn kop opzij te rukken voordat er een vlaag maaginhoud uit zijn mond spoot. Hij gaf over totdat er niks meer over was, wat tot pijnlijke maagkrampen leed. Hij keek naar Tigerpaw, die er nu twee keer was. Hij gromde even, en snauwde toen naar haar: “StarClan verdomme, ga je me nog helpen of hoe zit dat?!” Hij keek gefrustreerd, en klauwde naar de zwarte vlekken in beeld

OC: StarClan verdomme=nieuw scheldwoord o3o
Lichte hersenschudding

Onderwerp: Re: Crossing paths do 2 mei 2013 - 14:43

Tot haar grote irritatie leek hij niet helemaal in orde te zijn. Ze had hem duidelijk aangesproken, haar stem snijdend, maar hij had haar niet goed verstaan. Wat de apprentice uitkraamde toen hij haar woorden probeerde te herhalen sloeg nergens op. Tigerpaw rolde even met haar ogen. 'Denk je nu echt dat ik dat zei, het probleem zit bij jou' snauwde ze terug, ervan bewust dat hij haar woorden waarschijnlijk weer zou verdraaien. Haar ogen gleden voor een moment naar de steen die achter hem lag en het begon meteen te dagen. Hij was met zijn hoofd op dat stuk rots geklapt, vandaar dat hij nu zo vreemd aan het brabbelen was. Hoewel ze zeker geen preuts poesje was en al heel wat had meegemaakt, deed Tigerpaw toch een stapje achteruit toen de kater begon over te geven. Het ging door tot er duidelijk niets meer in hem zat. Ze snoof even toen hij haar aansprak. 'Het is je eigen domme schuld dat je tegen me aan bent gerend. Had je maar beter uit moeten kijken' sprak ze kil terug. Moest ze nou voor een zielige apprentice gaan zorgen? Pfff.

Stamps: