Welcome, my Little Ones:.

De seal point poes krulde zich spinnend op in haar nest. Haar baasjes hadden een warme plek voor haar gemaakt, waar ze kon slapen en haar kittens ter wereld kon brengen zodra het tijd was voor ze om haar buik te verlaten. Ze opende een van haar ogen en keek naar haar dikke buik. Het zou niet meer lang duren voordat haar kits kwamen. Ze vond zelf dat haar buik heel dik was. Hoeveel kits zouden daar in zitten? Ze glimlachte. Het maakte haar niets uit. Of het er nou twee of zes waren. Ze zou er altijd blij mee zijn. Ze hield van kits en ze zou een fantastische moeder voor hen worden. Dat had ze zichzelf voorgenomen in ieder geval. Net op het moment dat ze haar oog weer wilde sluiten voelde ze een enorme pijn bij haar buik. Haar ogen schoten wijd open en paniekerig keek ze de kamer door. Ging ze bevallen?! Een kreet gleed uit haar mond en meteen kwamen haar baasjes op haar af. Ze wisten vast wel hoe het moest, dus ontspande de poes een beetje. Maar toen ze de druk weer voelde begon ze instinctief te persen. Haar kittens kwamen eraan! Ze keek op toen ze een zacht 'plof' hoorde. Een donkergekleurde kit verscheen op haar nest. Met een zachte glimlach trok ze haar eerste jong naar haar toe en begon ze deze te likken. "Smoke.." Zei ze. Zijn kleur was zo donkergrijs dat het haar liet denken aan rook, vandaar de naam. Ze legde haar kit bij haar buik, wetend dat deze moest drinken. Rustig staarde ze naar haar eerste zoon, haar allereerste jong. Haar rust verdween echter weer toen ze weer moest persen, de volgende kit kwam eraan. Ook de volgende kit kwam na een tijdje op de wereld aan. Deze kit leek echter heel veel op haar. Met een glimlach pakte ze haar tweede kitten op. Het was een poejse. Ze begon eraan te likken en likte haar kitten zo goed als schoon. "Zoia," Miauwde ze. De naam betekende leven, dat had ze ergens gehoord. Een zachte glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze ook deze kit naar haar buik schoof. Weer moest de poes beginnen met persen. De derde kit kwam eraan. Ze vroeg zichzelf af hoe lang dit ging duren. "Goed zo, Little." Hoorde ze haar baasje zeggen. Rustig keek ze kort omhoog, recht in de ogen van Carlisle. Esmee stond achter hem, maar ze keek ook mee. De derde kit kwam tevoorschijn. Deze kit was niet grijs of wit, maar had een bruine vachtkleur. Een tabby. Ook deze kit pakte ze op en legde ze voor haar neer. Weer gleed haar tong over het kleine lichaampje heen, om het schoon te maken. Ze wilde er zeker van zijn dat haar kits zo goed als gezond waren en dat ze het allemaal gingen overleven. Het was al herfst buiten, gelukkig kregen haar kits daar geen last van. Ze zaten binnen, lekker warm. "Meral, " Zei ze, terugdenkend aan de kater die hun vader was. Zou hij het weten? Zou hij er ooit zijn voor zijn kits? Ze zuchtte en schudde met haar hoofd. Nee, hij was weg. Hij was een rogue en was haar vast al vergeten. De vierde kit kwam er al snel aan. Zo snel als ze kon legde ze Meral weg bij haar buik en greep ze de vierde kit bij zijn nekvel om ook hem vervolgens goed schoon te likken. "Romeo," Grinnikte ze zacht. Ze gaf hem deze naam omdat de rogue gewoon zo'n soort persoon was. Een echte Romeo, om het zo te noemen. Het was een bruine tabby, met een klein beetje wit erdoor heen. Ze glimlacht een legde haar zoon bij de rest van de kits. Veel rust kreeg de poes echter niet. De vijfde kit kwam eraan. Het waren er wel veel, maar ze kon het aan. Ze was goed gevoed en had nooit echt honger geleden bij haar nieuwste baasjes. Ze wist dat ze Carlisle en Esmee kon vertrouwen met haar pasgeboren kits. De volgende kit die ze ter wereld bracht had een roodgekleurde vacht, ook een tabby. Ze leken allemaal wel heel erg veel op hun vader. De rode tabby die ze ontmoet had. Ze grinnikte en trok haar vijfde kit naar haar toe. "Sunny," Zei ze. Haar rode vacht zag er zo helder uit dat het haar liet denken aan de zon. Ook deze kit likte ze schoon en legde ze weer bij haar buik neer. Haar ogen gleden over de kittens heen. Vijf kittens. Waren ze dat? Alle druk was weg, alsof er geen kit meer aankwam. Maar net toen Little volkomen ontspannen was voelde ze de druk weer terugkomen. Er kwam nog een kit aan! Moe begon ze weer te persen, tot er een klein poesje naast haar lag. Ze trok haar allerlaatste kit naar haar toe en begon deze zorgvuldig schoon te likken. Ze lachte naar het piepende beestje. "Pitwo." Zei ze. Geen idee hebbend waarom ze de kit zo noemde. Ze vond het wel een mooie naam. De seal point poes tilde haar kitten weer op en legde haar bij de andere kits neer. De glimlach die al de hele tijd op haar gezicht stond werd zelfs nu niet onderbroken. Ze was een moeder geworden!

[Ik heb er maar één grote post van gemaakt. Jullie mogen allemaal posten, het hoeft niet in de volgorde te zijn. Veel plezier in de RPG beste kittens <'3 Gelieve wel even te posten voordat je de rpg in stapt~]

And so he spoke, and so he spoke, that lord of Castamere.
But now the rains weep o'er his hall, with no one there to hear.
Yes now the rains weep o'er his hall, and not a soul to hear.

De ruimte werd kleiner. De donkergrijze, jonge kater was zich van nog niets bewust. Het instinct dat hem voortdreef- was die om te overleven. Om te drinken, te slapen, te drinken, te slapen .. het was een cyclus die zich nu zou ontwikkelen. Tot hij groot genoeg was om zich klaar te maken voor grotere avonturen natuurlijk. Blind en doof voor alles om zich heen was hij kwetsbaar- dus hoorde hij ook niet de eerste stem van zijn moeder. Zijn moeder, Little, die hem omdoop tot Smoke. Hij voelde echter wel- iets ruws gleed over hem heen. Zijn instinct zei dat het een veilig ding was. Zoekend naar het bekende waar mee hij gezond zou blijven werd hij er naartoe geduwd. Hij wist nog niet veel, enkel de dingen die nodig waren om te overleven. Toen hij de tepel van zijn moeder vond begon hij dus ook te zuigen- zo zacht en zwak als het was. Toen het zijn tongetje raakte ging zijn keel instinctief slikkende bewegingen maken en het duurde niet lang of hij dronk. Zich niet bewust van het grote stukje aarde waar hij nu in gezet was. Hij was er nog niet klaar voor natuurlijk, .. maar dat werd hij nog wel.

Het was krap in de buik van zijn moeder, vreselijk krap. Het was er wel lekker warm, en knus, ook redelijk gezzelig, maar aan alles kwam een einde, toen de kleine kitten zonder pardon werd verstoort. Toen er een druk op de baarmoeder kwam, spartelde hij hevig om zich heen, waarbij hij iets raakte. Hij hoopte niet dat het een van zijn siblings was. De druk trok hem naar beneden. Hij spartelde nog heftiger, aangezien hij hier helemaal niet weg wou! De druk werd sterker, en Romeo gaf het op. De druk trok hem naar beneden, waar hij uiteindelijk in een koudere kamer kwam. Hij begon te trillen als een rietje, en een beetje te piepen. Het kleine, hulpeloze bolletje wol schrok toen zijn moeder het ding doorbeet waar ze al die tijd haar voeding door kreeg. Hij begon nog meer te trillen. Zijn moeder legde het kleine katje bij haar buik neer. 'Romeo..' Hoorde hij zijn moeder fluisteren. Maar zijn oortjes waren nog niet zo goed ontwikkelt, dus hoorde hij alleen maar wat gemompel. Druk zocht hij naar de tepel, en sloot daar vervolgens zijn bekje omheen. Door de warme tongstreken van zijn moeder had hij het binnen een wip weer lekker warm. Nu nog wachten op de rest van zijn siblings.