wanne go outside? (Rosestem)

Foxykit had zin om eens buiten het kamp te spelen, maar dat mocht alleen als er een warrior of queen bij is. Het rode poesje keek rond of er misschien iemand was die mee wilde. Al snel kreeg ze een witte poes in de gaten en liep er met opgeheven staart en kopje op af. Het rode poesje ging voor de krijgskat zitten. 'Hallo, Heb je zin om mee te gaan buiten het kamp?' Vroeg ze enthousiast.

Rosestem geeuwde en rekte ich uit. 'Ja hoor isgoed' zei e en ze volgde de kitten naar buiten. 'Goed wat wil je doen'? vroeg ze aan Foxykit. Rosestem rekte ich nog een keer uit. Ze was net wakker dus was ze nog een beetje duf. Rosestem ging liggen en wachtte op antwoord. Ze werd slaperig van het liggen. Even wou ze haar ogen dicht doen maar toen bedacht ze zich. Er kon als ze in slaap van alles mis gaan met foxykit. Rosestem stond op en schudde haar vacht. 'Wat wilje doen'? vroeg ze nog eens aan foxykit.

De witte krijger stemde in. Foxykit kon wel een gat in de lucht springen, zo blij was ze. Ze liep meteen het kamp uit. de kitten lette niet eens op of rosestem haar wel volgde naar buiten. Pas toen ze buiten het kamp was, bleef ze even wachten. 'Goed wat wil je doen?' Vroeg de krijger terwijl ze zich uitrekt. Foxykit zag wel hoe moe de witte poes nog was, maar ook niet dat ze met een slaper opgescheept zat. Het liefst wou ze tikkertje spelen. Maar de rode kitten begreep hoe moe de warriors de laatste tijd waren. Nu bladkaal in de aantocht was werd prooi schaarser en moest er dus meer gejaagd worden. 'Wat wil je doen?' Vroeg de poes nog eens. 'Oh, mag ik je proberen volgen door het woud?' Vroeg ze met smekende gele oogjes. 'Ik wil mijn geurzoeken oefenen voor als ik binnenkort apprentice word.' Voegde ze eraan toe met blikkende oogjes.

Spoiler:

'Oke is goed' zei rosestem. Zelf had ze zin in tikkertje of zo maar dit vond e ook oke. Ze liepen het woud in. Rosestem hoorde het geluid van en vogel. Z had niet echt honger maar een vogel kon er altijd wel bij; 'Wacht hier' zei ze tegen foxykit. Ze sloop naar de vogel toe en ving hem. Vervolgens beet e hem dood. Ze kwam terug naar foxykit en legde de vogel voor haar poten. 'Zullen we dit eerlijk verdelen'? vroeg rosestem aan foxy kit. vervolgens beet rosestem de vogel in 2 gelijke delen. Vervolgens at ze 1 helft op en liet e de andere helft voor de poten van foxykit liggen.

'wacht hier.' beviel Rosestem. Foxykit gehoorzaamde en bleef zitten. Ze stak haar neusje in de lucht om te ruiken waar de krijgster heen ging. Er kwam een verrukkelijke vogel geur in haar geurklieren. Ze likte met haar rode tongetje over haar lipjes toen de poes terug kwam met een merel in haar mond. 'Zullen we deze eerlijk verdelen?' Stelde de poes met de verschillende ogen voor terwijl ze de vogel al in twee gelijke delen beet en haar helft opat. Foxykit keek even hoe de krijgskat de vogel verorberde. Ze kon niet wachten tot ze haar eigen prooi kon vangen. Het rode poesje boog zich voorover en at haar deel op. Toen ze allebei hun deel hadden opgegeten, sprong de kitten overeind. 'Ik geef je 10 seconden voorsprong.' En duwde de krijgskat voor zich uit. 'Ga maar al, ik vind je toch wel!' Riep ze de witte poes na.

Spoiler:

Rosestem miauwde. 'Oke' zei ze en ze rende weg. Ze rende steeds dieper en dieper het woud in en onderweg at ze nog wat muisjes. Toen ze geen muizen meer vond klom ze in een boom.'Hier zou Foxykit me nooit vinden' dacht ze. Ondertussen werd het donker en rosestem besloot om foxykit te gaan zoeken. Foxykithad namelijk nog nooit gespeeld en iemand gezocht in het donker. Ze zocht overal maar ze kon foxykit nergens vinden. Rosestem besloot naar het camp te gaan en er eenandere zarrior bij te halen om samen met hem of haar foxykitte gaan zoeken.

Foxykit zocht en zocht en bleef zoeken, maar kon Rosestem nergens vinden. Ze had de geur van de witte poes wel een paar keer geroken, maar raakte die steeds weer kwijt. De zon deed zijn weg naar beneden. Het zou niet lang meer duren of hij was helemaal onder en dan was het pikkedonker. De rode kitten besloot om terug te keren naar het kamp. Maar waar is het kamp nu weer? Het jonge poesje keek rond of ze ergens de weg terug zag. Ze herkende hier helemaal niets, ze was nog nooit zover het woud in geweest. Bang dat ze nooit meer thuis zou geraken slaakte ze een jammer kreet, misschien hoorde een krijger in de buurt hem wel en nam haar mee terug naar het kamp. Ze slaakte nog een kreet, maar er kwam helemaal niemand. 'Wacht eens!' Riep ze blij toen ze een idee kreeg om terug naar huis te keren. 'Ik moet mijn eigen geur terug volgen! Ja dat is wat ik moet doen.' Ze was volgde haar spoor al een tijdje en er kwam al een hele lichte geur in haar geurklieren, toen het donker werd. De kitten waagte het erop dat het kattengeuren was die ze rook. Ze moest onderhand al in de buurt van het kamp zijn. Foxykit liep snel richting de kattengeur, maar toen ze daar eenmaal aankwam, bleek het helemaal geen kattengeur te zijn. Het was een das! 'Oh starclan, nee.' Ze sloop voorzichtig achteruit, weg van de das. Ze deed snel een schietgebedje naar de starclan dat de das haar niet had gezien. Het mocht echter niet baten, plots stond de woeste das voor haar neus. Het bange poesje keerde zich meteen om en schoot er als een pijl vandoor. Ze klom zo snel als de bliksem in de eerste de beste boom toen ze merkte dat de das haar bleef volgen. 'HELP! Help me!' Riep ze zo luid ze maar kon.

Rosestem was op de terugweg toen ze en schreeuw om hulphoorde. Vlug rende ze naar het geluid toe. Ze ag dat foxykit in gevaar was. Vlug sprong rosestem voor de das en blies woedend. De das verschrok zich en rende weg. Rosestem omhelsde foxykit lang want zo blij waas ze om de kitten terug te zien. 'Volg mij maar' zei rosestem na de lange omhelzing. Toen draaide ze zich om. Ze wist namlijk niet of de kitten haar zag in het donker. 'Eum het is misschien een rare vraag maar kan je me goed zien in het donker'? vroeg rosestem wat onzeker.

Foxykit gilde nog eens om hulp. Angstig keek ze naar beneden. De das stond haar beneden nog steeds op te wachten. Plots sprong Rosestem uit de struiken en blies woedend naar de das. Dit zou ze nooit in haar eentje kunnen winnen dacht het rode poesje in de boom. Ze klom snel naar beneden om de krijgskat te helpen. Ze schoof al haar angst opzij, zoals een echte krijger zoals Rosestem ook zou doen. Toen het poesje beneden kwam en klaar was voor de strijd, zag ze dat de das al was weggevlucht voor de witte krijgskat. De sterke poes keek Foxykit met een opgeluchte blik in haar verschillende ogen. De witte krijgskat omhelsde de rode kitten voor lange tijd en de kitten was zo opgelucht dat ze gered en gevonden was, dat ze het toeliet. Normaal zou ze wegtrekken en zeggen dat ze geen kleine kitten meer was. 'Volg mij maar.' Zei de zachte stem van Rosestem. Foxykit voelde en rook wel dat Rosestem zich omdraaide, maar zag eigenlijk geen poot voor ogen. 'Eum het is misschien een rare vraag maar kan je me goed zien in het donker?' De kitten schudde haar hoofdje, maar besefte dat de witte poes haar vast ook niet kon zien. 'Nee, maar ik ruik je goed en ik zal wel miauwen als ik je niet meer goed ruik of als je te snel gaat.' Stelde het rode poesje voor.

'Oke is goed' zei rosestem. Ze liep voorop richting camp. 'Kom maar bij mij liggen als je wilt' zei rosestem toen ze bij het camp waren. Rosestem ging liggen en wachtte totdat foxykit ook ging liggen. Rosestem lkte zichzelf nog even schoon en ging toen slapen. Toen e in slaap viel had ze een enge droom over foxykit. Rosestem droomde dat foxykit zwaar gewond was. Ze schreeuwde zichzelf wakker. Toen ze om zich heen keek zag ze dat foxykit gelukkig nog naast haar lag.

Foxykit volgde de zoete geur van rosestem helemaal tot in het kamp. Iedereen sliep al. Haar moeder was vast ook al in slaap gevallen, het was intussen al maanhoog. 'Kom maar bij mij liggen als je wilt.' Zei de witte poes. Dat vond Foxykit wel een beetje vreemd, de kittens hoorden altijd in de nursery en de krijgers in de warrior den te slapen. Maar ze was zo moe en ze wou de andere kits en Queens niet wakker maken, dat ze zich nestelde naast de witte krijger die haar volledige vertrouwen had gewonnen. 'Oké.' Piepte ze nog. De witte poes waste zich nog even voor ze zich nestelde om te gaan slapen, maar daar was het rode poesje veel te moe voor. Ze kroop lekker dicht tegen de warme vacht van Rosestem. De kitten viel al snel in slaap. Ze werd gewekt door het lawaai van vele katten poten en een opgeluchte kreten. Voorzichtig hief ze haar kopje en zag dat ze niet meer naast Rosestem lag. Die had vast de andere katten gewaarschuwd dat ik gevonden was. dacht Foxykit.

'ik ben er weer' zei rosestem. Ze ging weer liggen en ze viel weer i slaap. Dee keer sliep ze rustiger. Het was al bijna middag toen e wakker werd. De zon stond hoog aan de hemel. Het beloofde ee prachtige dag te worden. Rosestem waste zichelf van kop tot teen. Daarna besloot ze te gaan jagen. Ze had zin in een lekker konijntje. Toen ze 2 konijntjes op had ging e terug naar het kamp. Eenmaal bij het kamp aangekomen draaide ze zich weer om. Ze besloot ook voedsel te gaan halen voor de kittens. Ze ging dus maar weer op jacht. Ze kwam terug met een vogeltje. Ze legde de vogel voor de kittens neer die gulig begonnen te een aan de vogel.