Busted {camomilepelt}

Foxykit werd wakker naast haar moeder in de nursery. Ze keek met slaperige oogjes rond, al de andere kittens en moederkatten sliepen nog. De rode kitten hief zich overeind en sloop voorzichtig om de andere katten niet wakker te maken uit het hol. De maan begon net te verbleken en je zag hier en daar al enkele zonnestralen aan de hemel. Het rode poesje geeuwde en schudde haar pels. Er viel een mosballetje uit haar vlammende vacht. Nog voor het groene balletje op de grond terecht kwam sprong de kitten erop af. Het balletje stuiterde overal naar toe en Foxykit sprong erachter aan. Wanneer het balletje bleef liggen liet de kitten zich in sluiphouding zakken. Ze sloop poot voor poot dichter bij het balletje. Toen ze er slecht een konijnenlengte van zat, spande ze haar spieren en sprong erop af. Ze sloeg met haar kleine pootje het balletje in de lucht en liet zich vallen op haar rug. Met al haar pootjes hield ze het balletje van de grond. Na een tijdje was ze het mosballetje beu gespeeld. Ze had geen zin om weer terug te keren naar de nursery, maar er was ook nog niemand anders wakker. Wat zal ik doen? vroeg ze zich af. De maan was intussen al helemaal onder gegaan en de zon kwam al boven de horizon. Het rode poesje slenterde een beetje rond tot ze bij de prooistapel terecht kwam. hm, dacht ze, die is wel heel erg klein. Misschien moet ik alvast gaan jagen om hem groter te maken! Ze liep enthousiast als ze was uit het kamp, het woud in. Als snel rook ze een muis dicht in de buurt. Ze liet zich zakken zoals ze de leerlingen vaak heeft zien oefenen voor hun hol. Ze probeerde de muis zo voorzichtig mogelijk te besluipen, maar doordat ze zo enthousiast was, wiebelde ze van de ene poot op de andere, waardoor de muis haar al van een vossenlengte afstand hoorde afkomen en wegschoot in zijn veilige holletje. 'Muizendrek!' Moppelde het poesje teleurgesteld. Achter haar hoorde ze geritsel en er kwam een kattengeur in haar neusje, maar die negeerde ze. Ze was zo dicht bij het kamp, tuurlijk rook ze dan kat en het geritsel was vast van de wind. Het geritsel kwam echter steeds dichterbij en de kattengeur werd steeds sterker. Foxykit keek geschrokken achter zich toen ze met haar zwiepende staart tegen een sterke poot botste.

De zon was al bezig met zijn weg naar boven toen Camomilepelt haar ogen opende. Een paar lichte zonnestralen kwamen de warrior den binnen terwijl ze zich uitrekte. Een geluidloze geeuw ontsnapte uit haar mond. Ze trippelde zo zacht mogelijk de den uit. Bij de ingang van de warrior den bleef ze even staan en ademde de frisse lucht in. Ze keek wat rond terwijl de wind met haar haren speelde en de wolken langzaam verder reisde. Ze wandelde naar de hoop met prooi en koos een dikke waterrat uit. Het diertje hing slap in haar mond terwijl ze op zoek ging naar een goed plekje. Ergens tegen een struik aan ging ze zitten. Het was best rustig hier en daar hield ze van. Camomilepelt nam een paar happen en liep dan het kamp uit, het woud in. De bomen leken feller met de zon die er op scheen en het gras werd met de wind mee geblazen. Ze genoot van de stilte terwijl ze tussen het gras door liep, wat kietelde aan haar pootkussentjes. Ze spitste haar oren toen ze meende een geluidje te horen aan haar zij. Ze sloop een struik in en kreeg een kleine kitten in de gaten. De kitten had een vuurrode pels en schattige oogjes. Rustig liep ze naar de kitten toe die niet door had dat zij achter haar stond en tegen haar poot aanbotste. "Goedemorgen" zei ze met een klein lachje tegen het poesje, die ze herkende als Foxykit. "Hoor jij niet ergens anders te zijn?" vroeg ze vriendelijk.

Foxykit schrok zich zo dat ze naar achter viel. 'Goedemorgen.' Groete de krijgskat de kitten met een glimlach. Nu pas herkende het rode poesje de wit met grijze poes voor haar, het was Camomilepelt. Foxykit blaasde haar adem weer uit, die had ze blijkbaar in gehouden. 'Hoor jij niet ergens anders te zijn?' Vroeg de poes vriendelijk. Even voelde de rode kitten zich betrapt, maar realiseerde zich dan dat ze probeerde te jagen om te clan te voeden. 'Ik jaag om de clan te voeden!' Riep ze enthousiast. 'Maar het lukt niet.' Dwong ze zich eraan toe te voegen. Ze likte snel haar vuurrode pootje en haalde hem snel een paar keer over haar kopje om haar schaamte te verbergen. Ze voelde de ogen van de krijger branden in haar vacht. 'Kun jij me eh, misschien helpen?' vroeg de kitten een beetje verlegen.

'Ik jaag om de clan te voeden!' riep de kitten enthousiast. Op Camomilepelt gezicht verscheen er een klein glimlachje. 'Maar het lukt niet.' voegde ze er nog aan toe. Camomilepelt keek de kitten even aan en gaf haar een troostende lik over haar kopje. Ze kon vast wel iets. 'Het lukt vast wel, blijven proberen.' miauwde Camomilepelt aanmoedigend. 'En je bent nog een kitten, je moet nog niet jagen voor de clan. Geniet nog maar van je kittenleventje, het is sneller voorbij dan je denkt!' gaf Camomilepelt als raad. 'Kun jij me eh, misschien helpen?' vroeg Foxykit wat verlegen. 'Tuurlijk, laat eens wat tonen?' zei ze terwijl ze nieuwsgierig afwachtte.

'Tuurlijk, laat eens wat tonen?' Vroeg de krijger nieuwschierig. Foxykit stak haar neus in de lucht en rook muis. Ze liet zich snel in sluiphouding zakken en sloop erop af. Maar alweer wiebelde ze te veel en had de muis haar gehoord. Met gebogen kopje keerde het rode poesje verslagen terug naar de observerende krijger. 'Ik wiebel veel te veel hé?' Vroeg de kitten. Ik zal wel nooit een leerling worden, laat staan krijger, als ik mijn eigen voedsel niet kan vinden, of nou ja doden. Dacht het kleintje somber. Doordat ze zo druk in gedachten was, had ze het antwoord van Camomilepelt niet gehoord. Het poesje deed meteen haar hoofdje omhoog terwijl ze vroeg: 'Wat zei je
? Sorry ik had je niet gehoord.' ze keek met afwachtende oogjes naar de krijger. Haar kopje kantelde een beet je naar links in afwachting.

De kleine kitten stak zijn neusje in de lucht en ging meteen in sluiphouding zitten. Camomilepelt knikte nieuwsgierig. Stil liep Foxykit naar de muis maar niet stil genoeg. Het diertje had Foxykit al horen aankomen en liep snel weg. Ze keek toe hoe het muisje steeds kleiner en kleiner werd. Foxykit kwam met gebogen kopje terug. 'Ik wiebel veel te veel hé?' vroeg Foxykit. "Zet je poten iets verder uit elkaar, zo sta je veel stabieler op de grond." miauwde Camomilepelt als raad. Foxykit bleef naar de grond kijken tot ze haar hoofdje omhoog hief. 'Wat zei je? Sorry ik had je niet gehoord.' zei de kitten. "Geeft niet, je moet je poten verder uit elkaar zetten." herhaalde Camomilepelt.

'Geeft niet, je moet je poten verder uit elkaar zetten.' Gaf de poes als tip. 'Ok, dan probeer ik het nog een keer.' Zei de rode kitten met nieuw enthousiasme. Opnieuw stak ze haar neusje in de lucht, maar door haar twee mislukte pogingen waren de prooien naar hun veilige holletje gespurt. Ze keek Camomilepelt even aan. Ik ga een eindje verderop zoeken, zeiden haar blikkende oogjes. Ze liep wat verder het woud in en stak opnieuw haar neus in de lucht. Eer kwam een verrukkelijke muizengeur in haar geurklieren. Ze zakte in sluiphouding, waarbij ze er speciaal op lette dat ze haar pootje wel ver genoeg uit mekaar stonden. Voorzichtig sloop ze dichterbij toen ze er nog slechts een konijnenlengte van was verwijderd, sprong ze erop af. Ze beet hem snel dood en liep met fier opgeheven staart en kopje terug naar Camomilepelt. Ze liet trots de muis voor haar poten vallen. 'Het is me gelukt! Mijn allereerste prooi!' Riep ze dolblij.

'Ok, dan probeer ik het nog een keer.' zei de vuurrode kitten vol enthousiasme. Haar roze neusje stak in de lucht. De kitten maakte een klein gebaar naar haar dat ze verder ging zoeken. Camomilepelt knikte instemmend. Ze besloot om de kitten maar te volgen voor ze nog verdwaalde. Zo stil mogelijk trippelde ze achter Foxykit aan. Iets verder van haar zakte de kitten in sluiphouding en sprong op haar prooi af. Foxykit liep met haar staart opgeheven en haar kopje fier naar boven naar haar toe. Het muisje hing slap in haar mond en ze liet het diertje voor Camomilepelt vallen. 'Het is me gelukt! Mijn allereerste prooi!' Riep Foxykit dolblij. Een beetje verbijsterd bleef Camomilepelt naar de kitten kijken. In haar gedachte zag ze Foxykit al als een warrior. Haar vuurode pels en haar glinsterde ogen waren er nog steeds. Ze schudde ven haar hoofd. "Goed gedaan!" miauwde Camomilepelt tegen Foxykit. "Zie je wel dat je het kunt." zei Camomilepelt. "Kom we gaan terug naar het kamp, vergeet je prooi niet...ik zal maar niet zeggen dat je uit het kamp bent geweest." zei Camomilepelt wat grimmig. Ze stond op en wendde haar staart dat Foxykit moest volgen.

'Goed gedaan! Zie je wel dat je het kunt.' Prees de krijgspoes de kitten. Foxykit's werd nog blijer door dit compliment van een krijger. 'Kom we gaan terug naar het kamp, vergeet je prooi niet... ik zal maar niet zeggen dat je uit het kamp bent geweest.' Zei de gevlekte poes grimmig. Daarna wenkte ze Foxykit om haar te volgen. De vuurrode kitten liep blij achter de poes aan. Eenmaal de openplek op trippelde ze naar de prooistapel om haar muisje erop te leggen. Daarna hupte ze terug naar Camomilepelt. 'Bedankt voor de tips en dat je me niet zult verraden.' Zei het poesje terwijl ze haar hoofdje boog uit respect en oprechte dankbaarheid. 'Zonder jou zou ik mijn aller eerste prooi nooit kunnen vangen.' Voegde ze er met twinkelende oogjes aan toe. 'Maar ehm, nu moet ik zeker terug naar de nursery hé?' Vroeg ze al wat somberder. Ze vond het zo leuk om buiten te spelen, ze had nog helemaal geen zin om alweer terug te keren naar de nursery. Ze is geen kleine kitten meer ze werd bijna een apprentice. Ze deed al een paar stapjes richting de nursery toen ze zich nog eens omdraaide. 'Nogmaals bedankt, Camomilepelt.' stilletjes hoopte ze dat Camomilepelt haar terug zou roepen zodat ze niet naar de nursery hoefde.

'Bedankt voor de tips en dat je me niet zult verraden.' zei de vuurrode kitten terwijl ze haar hoofdje boog uit rescpect en dankbaarheid. Camomilepelt keek de kitten even aan of ze het meende. 'Zonder jou zou ik mijn aller eerste prooi nooit kunnen vangen. Maar ehm, nu moet ik zeker terug naar de nursery hé?' zei de kitten sober. Camomilepelt knikte instemmend met een grijns op haar gezicht. De kitten probeerde alles om niet naar de nursery te moeten gaan maar dat was misschien wel beter voor haar. Foxykits moeder zou het vast niet leuk vinden dat Camomilepelt haar bij haar vandaan hield. 'Nogmaals bedankt, Camomilepelt.' zei het poesje stilletjes. "Graag gedaan, Foxykit." miauwde Camomilepelt en ze draaide zich dan om haar as. Ze trippelde naar een plekje voor de warrior den en waste haar snel. Ze stond op en liep de den binnen. Het was er lekker warm en het licht kwam via openingen de den binnen. Ze liep naar haar mosnest en ging liggen. Een geluidloze geeuw ontsnapte uit haar mond en ze dompelde in.

'Graag gedaan, Foxykit.' Antwoordde gevlekte poes. Toen Foxykit de nursery in kwam zag ze nog net dat Camomilepelt haar likte en de warrior den binnenging. Het was ook al laat bedacht het rode poesje zich. Ze trippelde snel naar haar mama toe en krulde zich op in haar vacht. Ze likte nog snel wat modder van haar eigen schouder om elk bewijs dat ze buiten was geweest te verwijderen. Ze opende haar kaken in een luide geeuw en kon haar oogjes nog amper openhouden. Al snel viel ze in een diepe slaap dankzij de warmte van haar moeder en de vermoeide dag, althans voor een kitten. Ze snurkte lichtjes en haar flank ging langzaam op en neer.

*Einde topic*