[SPT] [&Leafstorm] Confetti Falling

_{Met grote stappen draafde de jonge apprentice door het bos. De temperaturen waren de laatste weken terug gedaald, en er was nu een zachte blies dat de bladeren van de takken af blies. Bladeren in alle kleuren, alle maten dwarrelden naar beneden of lagen al op de grond. Het territorium zag er anders uit als de andere keren dat ze hier was gekomen met haar mentor. Opeens kwam er een andere geur haar neus binnen, een geur dat haar bekend was van voor ze nog maar een maan oud was, namelijk de geur van haar moeder.}

[SPT] [&Leafstorm] Confetti Falling 332o45d

Spoiler:

De witte kattin was voor het eerst in een lange tijd weer actief aan het jagen. De blaadjes van de bomen bedekten de grond waardoor het jagen wat moeilijker werd, want de meeste dieren hoorde je dan al aankomen. Haar spierwitte vacht viel nu best wel op, tussen alle rood en bruingekleurde blaadjes. Maar als er in de winter weer sneeuw ging vallen was ze op haar beste. Ze haalde dan best veel prooi binnen omdat ze dan zowat onzichtbaar was. Haar grasgroene ogen stonden zoals altijd erg zachtaardig. Toen drong er een geur haar neusgaten binnen. Er kwam een glimlach op haar gezicht, die geur herkende ze uit duizenden. Het was Whisperpaw, haar eigen dochter. Ze greens en zag de grijze kattin een stukje verderop staan. Meteen liep ze er op af.

I remember tears streaming down your face, when I said, I'll never let you go
When all those shadows almost killed your light
I remember you said, don't leave me here alone
But all that's dead and gone and passed tonight

Just close your eyes, the sun is going down
You'll be alright, no one can hurt you now
Come morning light, you and I'll be safe and sound

_{Ze rook dat de geur van haar moeder dichter in de buurt kwam rustig zocht ze de goede richting zoals ze van haar mentor had geleerd, uiteindelijk als ze dacht de goede kant op te kijken, zag ze een poes, met een lange, witte vacht op haar afkomen. Whisperpaw kende haar onmiddellijk, er was echt bijna geen enkele kat waar ze van hield. Zonder te aarzelen trippelde ze de WindClan warrior. Na een tijdje was ze aangekomen bij Leafstorm. 'Mama' riep ze blij uit, het was al een hele tijd geleden dat ze eens even met haar moeder alleen was geweest, ze stak de laatste tijd veel tijd in haar trainingen en had zo eigenlijk helemaal geen tijd meer voor haar zusjes, broertjes of moeder. Haar groene ogen keken Leafstorm vriendelijk en blij aan.

Flutpost, kon er echt niet meer uitkrijgen}

Spoiler:

Haar dochter begroette haar opgewekt. ''Mama!'' Riep ze vrolijk uit, en Leafstorm glimlachte naar haar, waarna ze haar neus in de vacht van Whisperpaw drukte. ''Hoe gaat het met je? En je trainingen?'' Vroeg ze meteen aan de grijze kattin. De grijze kattin moest het ook wel moeilijk hebben gehad, aangezien deze moon Fearlightning was overleden. Het was triest geweest, maar haar dochter wist dat hij hun in de steek had gelaten, en ze moesten verder met hun leven.

I remember tears streaming down your face, when I said, I'll never let you go
When all those shadows almost killed your light
I remember you said, don't leave me here alone
But all that's dead and gone and passed tonight

Just close your eyes, the sun is going down
You'll be alright, no one can hurt you now
Come morning light, you and I'll be safe and sound

_{De langharige Windclan apprentice voelde de vertrouwde neus van haar moeder in haar lange vacht. 'Hoe gaat het met jou? En met je trainingen?' vroeg de vertrouwde stem. 'De trainingen zijn altijd heel interessant, en Honeyblossom is een hele toffe mentor.' begon de WindClan apprentice. 'Alles gaat goed met mij, en met jou?' vroeg ze dan waarna ze haar moeder een likje op haar schouder gaf.}

Spoiler:

De witte kattin snoof de adem van Whisperpaw in. Het voelde zo vertrouwt, zo fijn. ''De trainingen zijn altijd heel interessant, en Honeyblossom is een hele toffe mentor.'' Miauwde ze en Leafstorm trok zich terug, waarna ze tegenover haar ging zitten. ''Alles gaat goed met mij, en met jou?'' Vroeg ze en Leafstorm voelde een lik over haar schouder, waarna ze een lik tussen de oren terug gaf. ''Het gaat wel goed, maar als ik jullie zie is het perfect.'' Miauwde ze liefdevol tegen haar dochter.

I remember tears streaming down your face, when I said, I'll never let you go
When all those shadows almost killed your light
I remember you said, don't leave me here alone
But all that's dead and gone and passed tonight

Just close your eyes, the sun is going down
You'll be alright, no one can hurt you now
Come morning light, you and I'll be safe and sound