At my backyard, we can play something! .:Natalya ~ Zarre:.

Regendruppels vielen uit de bewolkte hemel, bladeren werden van hun moeder weggeblazen. De grote gele bol die de ruimte buiten het huis verlichtte was verdwenen en de grijze dingen die water spuwden hadden haar plaats ingenomen. Haar moeder had Sunny verteld dat de gele bal 'de zon' werd genoemd en de water spuwende dingen 'wolken', het water dat uit de wolken kwamen noemden de katten 'regen', waarom gebruikten ze zo'n rare namen en niet gewoon 'geeltje' en 'spuwer', en de regen zou dan gewoon 'water' noemen! Verveeld keek het rosse kitten'tje door het grote glazen ding dat ze 'raam' noemden. Carlisle had geen zin om met haar te spelen, hij zat in de zetel en als ze bij hem ging zitten werd ze gewoon op de grond geduwd en ze had haar pootje bezeerd, hij negeerde haar totaal! Het jonge poesje ging opzoek naar haar andere baasje, Esmée. Eerst wandelde ze wat door de woonkamer, ze klom op de stoelen, stond heel even op tafel om rond te kijken wat er gebeurden, liep onder de tafel door, kroop onopgemerkt over de zetel, ging bij de tv zitten, trippelde langs de bureau door, nergens een Esmée te vinden. Ze zag dat de deur naar de keuken op een kiertje stond dus besloot ze langs daar naar de keuken te gaan. Sunny sprong van de ene stoel naar die ernaast, dan op de tafel, nadien trachtte ze op het aanrecht te springen maar die poging mislukte dus viel ze in haar mandje. Het poesje keek eerst nog even rond maar besefte dat het nutteloos was dus wandelde ze terug naar de woonkamer. Het grote raam waar het andere mandje lag was best leuk, je kon er alles door zien wat er in de tuin gebeurde, dus nestelde ze zich daar wel even. De smalle poes staarde door het raam en keek wat rond in de tuin, het was saai! Plotseling merkte ze op dat er beweging was in de tuin, Esmée was buiten! Nu het gestopt was met regenen was ze met een raar, ijzeren ding aan het steken in wat aarde, waar was dat goed voor?! Sunny besloot een plaats te zoeken waardoor ze buiten kon komen en ze ontdekte een openstaand raam. Ze probeerde op de vensterbank te klimmen maar veel bakte er niet van... Een zacht briesje liet haar weten dat het schuifraam op een kiertje stond dus wroette ze zo hard ze kon om er door te kruipen. Carlisle kreeg door wat het kleintje aan het doen was en opende het schuifraam, maar minder slim van hem was dat hij ook het schuifraam weer sloot! Het kittypetje wandelde naar Esmée toe en gaf een paar kopjes tegen haar been. 'Neen Sunny, nu niet! Ik ben bezig in de tuin, ga ratten vangen of zo!', beval haar baasje. Ratten? Wat waren dat? 'Ik kan met mezelf spelen! Kom Sunny, we gaan dollen in het gras!', dacht ze bij zichzelf. Ze liep door het natte gras en maakte de ene tuimeling na de andere. Het poesje ging zo op in het spel met zichzelf dat ze niet doorhad hoe nat ze werd van het doorweekte gras, bovendien merkte ze ook niet op dat Esmée terug naar binnen was gegaan en de deur, het raam, én het schuifraam had dichtgezet! Toen ze na 5 minuten wel wat duizelig begon te worden en het terug begon te motregen stond Sunny weer op, van plan om naar binnen te gaan. Ze wandelde richting het schuifraam en kwam tot de vaststelling dat ze niet binnen kon. Lichtelijk in paniek wanneer ze ritselingen hoorde in de struiken, wat verder op, begon ze tegen het raam op te springen en kraste ze met haar nagels in het glas. "Wie is daar? Blijf uit mijn buurt of, of... Ik eet je op! Ik ben... niet?... bang voor je hoor!', twijfelde ze stotterend. Ze zag het einde van haar leven naderen; 'Vaarwel mijn broertjes, vaarwel mijn zusjes, vaarwel mams, vaarwel paps die ik niet ken, vaarwel mijn leven!', dacht het poesje dat nog nooit buiten haar huis was geweest en dat nog nooit een andere kat had gezien. Gespannen wachtte ze af.

.:Natalya:.
Later ook .:Zarre:.