(SPT) Old times came back (Eriksen)

De muis die hij zojuist had gevangen had hem weer wat nieuwe energie gegeven, nu kon hij tenminste de rest van de dag doorbrengen zonder naar het klaaglied van zijn maag te luisteren. Leafbare was er nog niet, en Leaffall was ook weer niet het ergste seizoen, dus kon hij nu beter een voorraad van energie opslaan zodat hij elke mogelijke dreiging zou ontwijken. Zo af en toe sloeg hij een vreemde hoek in om te zorgen dat enige achtervolgers hem niet zouden vinden, de laatste tijd had hij steeds weer dat gevoel. Dat iemand hem bekeek, maar nooit kon hij de 'dader' vinden. Verbeelding, dat was het zeer waarschijnlijk, maar je kon maar nooit genoeg op je hoede zijn. Nooit. "Hallo, wat hebben wij elkaar lang niet meer gezien" De plotselinge stem deed hem opschrikken van zijn warrige gedachten en een felrode poes sprong vanuit een tak naar. Gelukkig nog net voor hem. Een rode staart gleed langs zijn neus, maar Eriksen bleef verstijfd staan. Jep, hij kende deze poes al. Niet erg goed, maar ze hadden wel eens wat woorden gewisseld. Een paar ijsblauwe ogen keek hem aan en Eriksen deed zijn best Demeter ook zo kil mogelijk aan te kijken. Maar nee, zijn karakter kon hij daar niet op af stellen. "Iets te lang, nietwaar?" De toon die ze aansloeg stond hem totaal niet aan, maar ja, wat kon hij daar nou aan doen? "Je zou me bijna gaan missen, hunney" Hij wilde bijna opgelucht adem halen toen de poes zich wat lengtes verwijderde van hem en ging zitten. Toen kreeg hij pas een beter beeld van de poes. En ja er was zeker iets veranderd, haar buik was het eerste iets wat hij kon zien. Dus de kille poes had een kille kater ontmoet? Leuk voor haar.. "Vertel eens aan Tante Demeter wat je in die tijd gedaan hebt..." Ergens had hij het gevoel dat Demeter er niet geheel bij was, maar anders zouden haar pauzes een stuk langer zijn, niet? "Tja, ik bepaal niet wanneer wij elkaar wederzien," Begon Eriksen met spreken en hield zijn ogen geen moment van de poes. "En ja, gemis is misschien zelfs weer een te groot woord. Wat ik gedaan heb? Niet veel. Een beetje hier jagen, dan weer daar. Maar vertel mij eens, wie heeft je bevroren hart laten smelten?"

Het deed hem wel wat plezier toen de poes zo reageerde op zijn antwoord. Het gegrom klonk diep, maar geen enkel haartje op zijn nek overwoog het om rechtovereind te staan. Hij voelde momenteel nog geen angst, nog niet, maar het lag er ook aan wat Demeter dit keer weer eens zou doen. In een rondje liep ze nog een keer om hem heen en op het eind verschenen er klauwen onder zijn neus. Voor een moment keek hij wat verbaasd op, maar vermande zich weer toen hij weer wist wie er precies voor hem stond. Dit was wel normaal voor deze poes, maar geen enkele poes zou, terwijl ze zwanger was, een andere kat aanvallen. Dan bracht je je eigen leven in gevaar én dat van je toekomstige kittens. Maar misschien was Demeter ook niet zo slim als hij dacht. Meer een poes die nooit genoeg had van bloedverlies, een soort BloodClan kat maar dan in Rogue vorm. "Niet te eigenwijs worden he? Je moet uitkijken met vreemden, Eriksen..." Een voorpoot werd op zijn schouder geplant en hij moest uitkijken met bewegen om geen verwondingen te krijgen. Maar voordat hij ook maar nog een moment kon nadenken vonden de nagels zich een weg langs zijn voorpoot en deed hij nog net een klein pasje opzij om de wond niet te diep te maken. Vervolgens liep de poes terug, haar rug naar hem toegekeerd en waagde hij het even om zijn voorpoot voorzichtig te likken, maar zette deze weer neer toen de poes weer sprak. " Ik mag je niet, en dat is niet slim. Je bent hierbij gewaarschuwd..." Hij grinnikte zacht, geen idee of de poes zulke goede oren had, maar de poes bleef verder lopen. Ervoor zorgend dat hij zich op hoger terrein bevond dan Demeter, klom hij snel op een muurtje nabijgelegen en versnelde zijn pas om op gelijke hoogte te komen met de Rogue. "Die staat genoteerd, maar je hebt nog steeds geen antwoord gegeven op mijn vraag. Wie, o, wie heeft je hart gestolen?" Vroeg hij met een kleine glimlach op zijn gezicht, het was nu geen tijd voor watjes gedrag.

OOC; Best SPT ever x'D

Er verscheen toch wel een glimlach op haar gezicht, was ze dan iets van plan? Ach, als zwangere poes kon ze onmogelijk zo snel hier hogerop komen. De poes bleef plots staan, voor een paar momenten voelde Eriksen die heerlijke stilte die hem vertelde dat de poes dit niet had verwacht. Was het omdat hij nog steeds naar haar liefje vroeg of gewoon omdat hij niet van stoppen wist? Plots draaide de rode poes zich weer om en schrok de Rogue lichtelijk van plotse kille glans in haar ogen. " Dat gaat jou niets aan" Een hele kleine glimlach verscheen op zijn gezicht en hij begon zijn poot wat verveeld te likken. Demeter kon nu wel stoer gaan doen, ze verwachtte nog steeds kittens en hij wilde perse weten wie de 'lieve' vader was. "Wie zegt er trouwens dat iemand dat heeft gedaan?!" Dit keer kon de kater zich niet in houden om te lachen, maar hij hield zijn blik gericht op Demeter. "Dus ik moet aannemen dat je het alleen voor kittens deed? Ook al is dat nog zo 'kwaadaardig', ik geloof niet dat jij dit zou doen. Ik weet niet zeker of je kittens wel leuk vindt, misschien dat je ze als ontbijt verslindt, maar dat zou verspilde moeite zijn. Dus ik neem aan dat iemand je respect heeft gekregen en nu aan je zijde zal staan. Voor de rest van je leven." Hij keek de poes scherp aan, geen zin om zwak te spelen.