Hunting

Winterstorm wachtte rustig op het antwoord. "Ja, weet ik. Maar het zou toch fijn zijn als we is een keertje ons territorium voor één keer konden delen met de andere. Zo konden wij ook is vis of konijnen vangen, of kraaien," Sprak Shadowpaw. Winterstorm keek Shadowpaw aan met een vies gezicht. Wilde Shadowpaw serieus vis gaan proeven? Ze rilde al bijna bij de gedachte aan dat ze een vis zou moeten eten en kraaien waren meestal nou ook niet een van de lekkerste prooien en Konijnen konden ze zelfs soms in het bos vinden, dus waarom was het dan nodig om op andere territoria te gaan jagen? En als je een vis zou proberen te vangen zou je ook nog een natte vacht krijgen en er was ook nog eens kans dat je in de rivier zou vallen. Nee, daar had ze echt geen zin in. "Ik weet niet, maar vis zou ik liever nooit willen proeven tenzij het echt het enige eten is wat er voor de clan is. En als je vis wil vangen krijg je natte poten en als je niet oppast val je straks nog in de rivier en is je hele vacht nat. Kraaien lijken me ook nog niet heel erg lekker te smaken en konijnen kunnen we soms ook vinden in het bos, dus waarom zouden we dan op andere territoria moeten gaan jagen?" Zei ze. Ze wist heus wel dat Shadowpaw er misschien een andere mening over had, maar dit was haar mening nou eenmaal en die zou Shadowpaw moeten respecteren.

Shadowpaw keek richting Winterstorm en schoot bijna in de lach toen die over de vis praatte. Winterstorm vond het dus absoluut geen erg idee dat ze niet in RivierClan thuishoorde. Die werden elke dag met vissen geconfronteerd. Glimlachend luisterde Shadowpaw naar Winterstorm's mening. Zo had zij haar mening en zij. Shadowpaw knikte. Winterstorm had wel een punt. 'Je hebt een punt, dat geef ik toe,' snorde ze. 'Ik bedoel ook niet voor een hele tijd, maar gewoon is één dag. Dat zou ik wel cool vinden. En een natte pels is het einde van de wereld nog niet,' zei Shadowpaw lachend, terwijl ze haar mentor een lik gaf. Shadowpaw keek op toen een kat het kamp binnen rende. Hé, nu waren ze niet meer alleen. Maar de kat rende weer weg. Shadowpaw's oren gingen plat. Mochten ze hier wel op dit uur rondhangen in het kamp? Winterstorm leek het gewoon te doen, dus waarom ook niet? Shadowpaw keek stilletjes naar Winterstorm. 'Ik heb steeds het gevoel dat met elk ding wat ik doe of zeg, ik steeds beter opletten. Ik denk niet dat iedereen ons al geaccepteerd heeft,' zei ze rustig, met platte oren.

Winterstorm wachtte geduldig. "Je hebt een punt, dat geef ik toe, Ik bedoel ook niet voor een hele tijd, maar gewoon is één dag. Dat zou ik wel cool vinden. En een natte pels is het einde van de wereld nog niet," Zei Shadowpaw. Winterstorm had er eigenlijk niet zo heel veel zin meer om op in te gaan en ze was ondertussen ook al wel weer aardig uitgerust, dus ze zou wel weer wat kunnen gaan doen, tenminste als Shadowpaw het niet erg zou vinden en misschien zelfs mee zou gaan. "Ik heb steeds het gevoel dat met elk ding wat ik doe of zeg, ik steeds beter opletten. Ik denk niet dat iedereen ons al geaccepteerd heeft," Winterstorm keek naar Shadowpaw. "Er zullen natuurlijk altijd wel een paar katten blijven die je niet helemaal mogen, maar daar moet je niet over in zitten. Denk gewoon aan de katten die je wel mag en ga met hun om. Als je niet echt reageert op de reacties van de anderen zullen ze misschien er een keer mee ophouden, maar daar heb ik natuurlijk niet echt verstand van." Zei ze. Ze stond op en rekte zich even uit. "Misschien zouden we nog iets kunnen doen. Het hoeft natuurlijk niet lang te duren, maar misschien zouden we nog wat kunnen trainen of we kunnen een patrouille doen." Ze had niet zo heel veel zin meer in jagen, dus misschien zou een van deze dingen de tijd wel sneller doen laten gaan, want alleen maar blijven liggen en praten deed haar ook niet veel goed. Ze wilde haar poten wel weer even strekken. Ze wachtte op het antwoord van Shadowpaw.

Shadowpaw keek opzij naar Winterstorm. Ze keek naar enkele katten die binnenkwamen, het kamp binnen en dan meteen weer vertrokken. Shadowpaw voelde zichzelf wel compleet uitgerust, maar ze wou dat Winterstorm dat ook voelde, dus wou ze niet aandringen en hield haar mond. Ze keek op naar Winterstorm. Die was er niet op ingegaan. Logisch. Het gesprek sloeg eigenlijk nergens meer op. Ze wierp haar blik naar de Nursery. Zouden de kits al wakker zijn? Haar leek het niks, om daar te gaan liggen en zes manen te wachten. Dan zou ze Shadowkit zijn en dan zou ze daar liggen, zes manen wachtend en niet wetend wanneer Bluestar dan eindelijk haar naam zou noemen om Apprentice te worden. Nee, ze was blij dat ze als iets oudere in de Clan was gekomen. Maar nu wachtte ze ook weer ongeduldig af om krijger te worden. En daarna zou het ongeduldig wachten zijn totdat zij ook een Apprentice kreeg. Ze luisterde naar het antwoord van Winterstorm over de acceptatie van andere katten. Ze snorde zachtjes. Uit Winterstorm’s mening bleek dat ze wel weer gelijk had. Misschien zat zij ook veel te veel na te denken over acceptatie van de andere katten. Ze keek naar Winterstorm. Ze was wel blij dat Winterstorm haar mentor was. Winterstorm was helemaal niet streng of zo en je kon er goed mee praten. Ook had Shadowpaw het gevoel dat Winterstorm haar compleet accepteerde, welke afkomst ze ook had. Toen sprak Winterstom over de opties om te jagen. Shadowpaw stond op en rekte zich uit. ’Ik wil wel patrouilleren. We zijn net terug van een jacht. Misschien heeft niemand nog gepatrouilleerd,’ zei Shadowpaw, terwijl ze haar poten liet strekken. Ze was eigenlijk alleen die ene keer met Dewstream op patrouille gegaan. En toen had ze haar met twee vreemde poezen gezien. Shadowpaw probeerde de gedachte te verwerpen. Als ze erover zou spreken, zou Dewstream misschien van de Clan gegooid worden, dat wou Shadowpaw absoluut niet. Shadowpaw probeerde de gezichten van de poezen te herkennen die daar had gestaan, maar ze kwam er niet achter. Misschien als ze naar een Grote Vergadering zou gaan en ze zouden daar zijn, dat zij ze dan zou herkennen. Ze liep Winterstorm voor naar de uitgang en keek af en toe over haar schouder of Winterstorm meekwam. Buiten het kamp liet ze Winterstorm voor zich gaan. Ze wist begod niet welke kant zij wou patrouilleren en eigenlijk kon het Shadowpaw ook nauwelijks schelen. Als ze maar een deel gepatrouilleerd hadden, niet? Ze keek opzij en opende haar mond een klein beetje. De verse geuren van het bod drongen haar binnen. Ook een dikke muis viel haar op. Ze ging zachtjes over de grond, verdeelde haar gewicht goed en sprong. De muis hing even later slap tussen haar kaken. Dan hadden ze in elk geval nog iets gevangen. Shadowpaw begroef het zoals ze van Winterstorm had geleerd en stapte toen weer achter Winterstorm door, terwijl haar blik scherp richtte op prooi. Ze liet haar blik glijden naar al het groen en snorde zachtjes. De wereld hier was veel leuker dan bij haar baasje!

Winterstorm wachtte rustig op het antwoord van Shadowpaw en die kwam dan ook. Winterstorm knikte even bij het antwoord. Misschien was het inderdaad beter als ze zouden gaan patrouilleren in plaats van jagen, maar dat kon je nooit zeker weten, want je kon altijd nog verkeerd kiezen. Ze likte nog snel even over haar poot heen voor ze achter Shadowpaw aan door de doorntunnel heen ging het bos in. Shadowpaw liet haar de leiding nemen, dus dat deed ze ook en ze bedacht zich dat ze wel langs de grens met Riverclan konden gaan patrouilleren. Dan zouden ze wel weer terecht komen bij de zonnerotsen, maar dat maakte haar niks uit. Misschien zouden ze daar dan even kunnen gaan liggen en daarna terug gaan naar het kamp. Ze liep rustig verder in de richting van de grens en wachtte even toen Shadowpaw weg ging om een muis te vangen. Misschien zou ze zelf ook even op wat prooi gaan concentreren, want nu kon het nog, maar bij de grens moet je op andere geuren letten en dan had je geen tijd om op de geuren van prooi te letten en er was dan ook kans dat je over de grens per ongelijk ging en dat wilde je natuurlijk niet hebben.

Een tijdje later kwam ze bij de grens aan. Ze begon in de lucht te ruiken. Zoekend naar misschien een geur van een kat die niet aan deze kant van de grens hoorde, maar ze rook geen geur van een andere kat behalve de geur van Thunderclan. Hoe dichter ze bij de grens kwam hoe meer ze ook de geur van Riverclan begon te ruiken, maar dat kwam omdat hun natuurlijk ook een grensmarkering hadden. Ze deed zelf de nieuwe markering voor Thunderclan en wachtte op Shadowpaw. Misschien zou het ook wel wat voor Shadowpaw zijn om een keer te gaan proberen om een grenspatrouille te leiden. Ook al bestond die alleen maar uit haar en Shadowpaw. Ze draaide zich om naar Shadowpaw en keek haar aan. "Jij mag vanaf hier wel leiden." Zei ze en wachtte af op Shadowpaw's antwoord. Misschien wilde ze Shadowpaw vandaag te veel laten doen, maar ze wilde nou eindelijk wel een keer weten hoever Shadowpaw met alles was en daar kon ze op deze manier goed achter komen.

(FlutpostX_X)