{Open} Do you wanna hunt?

Raspberry kwam die morgen al vroeg haar den uit. Rustig liep ze naar de prooistapel, waar ze een klein muisje uitviste. De jonge poes was altijd heel streng, eerst de clan, dan pas de warrior. Had ze zichzelf aangeleerd. Vroeger, toen ze net apperentice was, had ze hier niet naar geluisterd, maar toen had ze ervan langs gehad. Ze wist nog hoe ze twee manen lang voor de elders moest zorgen, niet echt een pretje tussen al die mopperende oudjes. Raspberry, toen nog Rasppaw, had een bloedhekel aan haar mentor gehad. Hij was zo streng, waarschijnlijk had ze een van de strengste mentoren van heel de SkyClan. Een zucht verliet haar mond toen ze daar weer aan terugdacht. Dat waren nog eens tijden, dat ze 's avonds stiekem het kamp uit sloop, en dan de volgende morgen heel vroeg terugkwam alsof er niks gebeurt was. Tsja, nu deed ze dat niet echt meer. Ze liep, na het eten van haar muisje, terug naar het midden van het kamp om te kijken wat ze kon doen. Toen ze hoorde dat ze mee moest met een jachtpatrouille keek ze vrolijk op. Haar staart zwiepte heen en weer en ze trippelde het kamp uit. Daar wachtte ze op de andere katten die met haar meegingen.

"How beautifully leaves grow old. How full of light and color are their last days."

Voorzichtig sloop de bruine tabby cat uit zijn den. Enkele zonnestralen schenen zwakjes op het kamp, het was nog vroeg. De zon was nauwelijks op gekomen, toch zat het gebied al vol leven. Overal klonk gefluit van kleine vogels en het geritsel van kleine muisjes die zich soms dichtbij het kamp bevonden. Een vrolijke glimlach versierde zijn lippen wanneer hij buiten was. De koude wind streek zijn dikke vacht. De grond onder hem was ook nog bijzonder koud, maar dat zou al snel veranderen, de lente kwam snel dichterbij. Een van zijn favoriete seizoenen. Langzaam zwaaide zijn staart heen en weer. Even keek hij naar de zon die langzaam te voor schijn kwam. Hij wist dat de clan normaal straks langzaam wakker zou worden, maar hij was vaak vroeg wakker. Nog even genietend bleef hij zo staan. Hoewel hij na een tijdje toch aardig veel honger kreeg. Langzaam draaide hij zich om om een prooi te pakken van de prooi stapel. Al meteen viel zijn blik op een nog niet zo lang geleden gevangen muis. Snel pakte hij hem er uit. Waar na hij naar een rustig plekje liep om de prooi op te eten. Het gras was wat koud vanwege wat dauwdruppels, maar hij negeerde dat. Tijdens het eten zag hij vaag een poes naar de prooi stapel lopen en ook een prooi pakken. Even richtte de kater zijn kop op. De poes leek hem wel vriendelijk, maar dat zou hij lager wel uitzoeken. Rustig richtte hij zich weer op zijn prooi die inmiddels al bijna op was. Wanneer hij klaar was liep hij kalm naar het midden van het kamp, wachtend op iets wat hij kon doen. Plotseling hoorde hij dat hij samen met andere mee op jacht patrouille mocht. Meteen stond de kater op en draafde vrolijk het kamp uit. Zijn staart zwaaide langzaam maar vrolijk heen en weer. Al snel kwam er een poes in beeld, de zelfde poes die hij eerder zag. Zij ging zeker ook mee. Wanneer hij bij haar was ging hij ook zitten, gek genoeg voelde hij zich plotseling wat ongemakkelijk. Waarom wist hij niet.'Hey, gaat u ook mee op jacht patrouille? Mijn naam is trouwens Icespirit. En uw naam was ook al weer...?' Zijn stem klonk wat onzeker en anders. Ergens vond hij dat wel vreemd. Hoewel het gevoel niet onaangenaam was.

[Een beetje flut, ik moet nog een beetje inkomen.]

Arcticfox - Peregrinekit - Icespirit - Batpaw(echo)

@Cricket

"How beautifully leaves grow old. How full of light and color are their last days."

''Hey, gaat u ook mee op jacht patrouille? Mijn naam is trouwens Icespirit. En uw naam was ook al weer...?'' Zei de tabby kater die bij haar kwam zitten. Raspberry keek hem een beetje raar aan, noemde hij haar nou u? Dat zei je toch alleen maar tegen de elders? ''Je kan me ook gewoon 'je' noemen hoor.'' Een kleine belediging was te horen in haar stem. Ze was zeker wel een paar moons jonger dan deze kater. ''Ik ben trouwens Raspberry.'' Zei ze en keek naar haar o zo interessante poten. Haar blauwe ogen speurden de omgeving af. ''Waar zullen we heengaan? Als de rest er ook is tenminste.'' Ze ging staan en hupte zenuwachtig op haar ene been heen en weer. Een zucht verliet haar mond, straks moest ze nog wat klusjes doen in het kamp.

i c e s p i r i t
"how beautifully leaves grow old.
how full of light and color are their last days."

Icespirit voelde zich wat onzeker wat bij hem niet zo snel voor kwam. De wat jongere poes keek hem raar aan bij zijn vraag. Hij voelde zich nu een beetje ongemakkelijk. ''Je kan me ook gewoon 'je' noemen hoor.'' Haar stem klonk beledigt, alsof hij iets verkeerds had gezegd. Zijn blik ging even naar de grond.'Sorry.' Eigenlijk wou hij meer zeggen maar dit was alles wat hij kon zeggen.''Ik ben trouwens Raspberry.'' De poes keek even naar haar poten. Icespirit richtte zijn kop weer een beetje op, hij keek heel even naar haar. Ondanks dat hij niet echt wist wat hij precies moest zeggen. ''Waar zullen we heengaan? Als de rest er ook is tenminste.'' Ze ging staan en hupte zenuwachtig op haar ene been heen en weer. Een klein glimlachje verscheen weer rond zijn lippen. Hij dacht even na voordat hij iets zou zeggen.'Mij maakt het niet zo veel uit. Kies jij maar als je wilt.' Zijn stem klonk nu bijzonder vriendelijk en hij glimlachte. Hopend dat hij nu niet iets verkeerd had gezegd. Hij keek even het kamp in om te kijken of er al iemand aan kwam, nog steeds nadenkend over waar ze naar toe moesten gaan. Helaas kwam er nog niemand, wat ongeduldig tikte zijn staart tegen de grond. Misschien konden ze naar het meer gaan, daar was altijd wel veel prooi te vinden. Even keek hij weer naar de poes voor hem, waarom was hij zo zenuwachtig als hij haar zag of iets tegen haar zei? Hoewel hij daar zelf wel een verklaring voor wist hoopte hij dat hij ongelijk had. De glimlach was inmiddels verdwenen in een serieuze blik. Langzaam zwaaide zijn staart heen en weer. nog steeds wachtend tot er iemand kwam. De zon stond inmiddels al wat hoger, even keek de kater naar de fel blauwe lucht, het gaf hem al snel een rust gevend gevoel. Even zuchtte hij. Wat was er toch mis met hem? Was het gene wat hij dacht waar? Ergens hoopte hij van niet, maar die kans was bijzonder klein.

Words: 339 Mood: Uncomfortable Company: Raspberry Notes: Al wat beter, ik krijg steeds meer inspiratie met hem

Arcticfox - Peregrinekit - Icespirit - Batpaw(echo)

@Cricket

"How beautifully leaves grow old. How full of light and color are their last days."

'Mij maakt het niet zo veel uit. Kies jij maar als je wilt.', Icespirit klonk nu bijzonder vriendelijk. Raspberry zuchtte. Kiezen was niet zo makkelijk. En die kater... Tsja, die kon nogal wisselvallig doen. Met een glimlach op haar gezicht antwoorde ze: "Ehm misschien kunnen we naar de Wastlelands gaan. Daar zit veel prooi." Ze trok met haar schouder en ging rechtstaan. Eén voor één rekte ze haar poten uit. Haar blauwe ogen bekeken even de heldere lucht. "Kom je nog?", vroeg Rasberry daarna een beetje uitdagend.