Gazing at an empty soul

Onderwerp: Gazing at an empty soul di 17 sep 2013 - 22:39

Voorzichtig verlegde de bruine tabby poes haar pootjes en draaide ze zich om in haar mosnest. Brindlepool had haar gezegd dat ze nog enkele dagen in de Medicine cat's den moest blijven zodat er achter konden komen wat er nu eigenlijk mis was met haar. Tot nu toe waren ze tot de conclusie gekomen dat ze haar gedachten was verloren, maar het enige wat Irispaw wist was ... niets. Ze wist niet meer wie haar moeder noch haar vader was, zelfs haar siblings kende ze niet meer bij naam. Had ze trouwens wel siblings? Alles was zo warrig en wazig geworden in haar hoofd, het had haar zelfs enkele dagen gekost voordat ze haar eigen naam terug wist. Misschien zou de rest van haar geheugen ook terug komen na een tijdje? Ze wist het niet, en om eerlijk te zijn wou de poes er ook niet verder over na denken. Toen ze haar kopje neerlegde merkte ze plots een geluid op, als gevolg dat ze haar hoofd weer optilde en ietwat vragend naar de richting waar ze het geluid had gehoord keek. "W-wie is daar?" Klonk haar stem zachtjes en teder.

[Frostpaw - andere mogen nadien ook posten als ze willen]

Spoiler:

Meteen toen iemand het nieuws was komen brengen dat zijn zusje gewond was geraakt, was Frostpaw* naar de medicine cat den gestuiterd om haar te zien en om haar wellicht op te vrolijken. Je kunt dan ook zijn verbazing voorstellen en daarna de verontwaardiging toen hij eerst werd tegengehouden door de medicine cat. Bijna had hij zichzelf langs de poes gewurmd, maar uiteindelijk had hij het maar opgegeven. Op een later moment zou hij wederkeren en zegevieren!

En dat moment was nu. Hij stuiterde de medicine cat den in, bijna zelfs bij zijn zus in het nest springen. "Irispaaaaw~" Miauwde hij vrolijk, waarna hij voor haar kop de grond ging liggen en haar met vrolijk twinkelende oogjes aankeek. "Hoe is het met je? Voel je je al beter? Ik mis je in de apprentice den! Nu is het zo saai!" Ratelde het katertje met een lichte jammerklank in zijn stem. Toch twinkelden zijn heldere blauwe oogjes van blijdschap dat zijn zusje in ieder geval wel wakker was. Dan kon het niet zo erg zijn toch?

Ze knipperde enkele keren met haar goudkleurige oogjes toen ze een zwarte kater zag verschijnen in de den. Hij kwam al stuiterend op haar af gesprongen en ietwat ingedoken legde ze haar oortjes wat plat. Was hij van plan om haar aan te vallen? Maar toen de kat haar naam vrolijk uitsprak nam ze maar aan dat dat niet het geval was geweest. "Irispaaaaw~" Miauwde hij waarna hij voor haar op de grond ging liggen. Ze keek hem wat vragend aan, wie was hij? "Hoe is het met je? Voel je je al beter? Ik mis je in de apprentice den! Nu is het zo saai!" Ratelde hij maar door. Een kleine angstvonk was voor enkele seconden zichtbaar in haar ogen maar toen ze deze even sloot om ze nadien terug te openen was hij alweer verdwenen. "W-wie ben j-jij?" Vroeg ze op een ietwat bange toon terwijl ze de kater schuldig aankeek. Ze zou nog niet eens durven gokken naar hoeveel ze vergeten was. Sommige hadden al geprobeerd om haar geheugen op te frissen maar niets had gewerkt tot nu toe. Ze wreef even met haar pootje in haar oogjes en keek de onbekende kat voor haar nadien weer aan.

Spoiler:

Nog steeds twinkelden zijn oogjes vrolijk terwijl hij afwachtend naar Irispaw keek. Zijn kopje hield hij ietwat scheef en de brede glimlach was niet van zijn gezicht te slaan. Het liefste wilde hij gewoon opspringen en zijn zusje een dikke knuffel geven, maar dat was misschien wat overkill. Dus bleef hij maar liggen, opkijkende naar zijn zieke zusje. Zijn staart veegde ook ietwat vrolijk over de denvloer heen, wat verdwaalde restjes van kruiden op zwiepende met deze beweging. Maar Irispaw reageerde tot zijn eigen grote verbazing een beetje ontkennend. "W-wie ben j-jij?" Vroeg de poes wat stamelend. Pfff, meteen beginnen met grapjes maken. Eventjes hief Frostpaw dan ook met een licht verontwaardigde blik zijn kopje, maar daarna begon hij weer te grijnzen. "Niet zo grappig Iris, ik ben het Frostpaw, je enige echte broertje!" Miauwde hij licht jengelend, waarna hij haar eventjes speels porde met zijn voorpoot.