[Coyotepaw- Spt] Drowning in my beauty >D

De kater gromde trots toen hij hoorde hoe een groepje poezen zijn naam zeiden. Hij wist dat hij zijn uiterlijk mee had, en dat mocht ook iedereen weten. De kater wilde alleen niet dat ze wisten hoe hij zich echt voelde. Hij liep naar de kater, Coyotepaw. Hij wist dat hij zo was genoemd door zijn vachtkleur. "Hllo." miauwde hij met een emotionele stem, die hij snel verving voor een felle grom.

-Kort, maar wilde even snel aanmaken xD,

[Coyotepaw- Spt] Drowning in my beauty >D 1tau5h

Stiekem wat jaloers keek Coytepaw toe hoe een groepje poezen de naam van een knappe kater aan het fluisteren waren. Sparkingpaw, wist hij. Stiekem hield de rood/grijze tabby kater hem al een tijdje in de gaten. Hij leek de poezen met gemak te krijgen. Nu had hij geluk dat hij best knap was. Coyotepaw hoopte wat van de kater te leren, want ook hij probeerde de poezen te versieren. Alleen ging dat niet altijd even... goed.
"Hllo."klonk de emotionele stem van Sparkingpaw, al verving hij die snel door een felle grom. Coyotepaw sprong geschrokken op, en struikelde hierdoor half. Geschrokken en ietwat angstig keke hij Sprakingpaw aan. "h-hey" hakkelde hij.

[Coyotepaw- Spt] Drowning in my beauty >D ImvakEb

"h-hey" miauwde de kater, die hij herkende als Coyotepaw. Dat was, volgens de katten, een hopeloze romanticus. De kater greens en zag de angstige blik van de kater. Hij keek naar de kater en hief zijn wenkbrauw denkend omhoog. "Coyotepaw." miauwde hij met een grijns en hij ging zitten. "Niet schrikken, ik ben het maar." miauwde hij en hij legde nadruk op ik en maar.

"Coyotepaw."miauwde Sparkingpaw met een grijns, en hij ging zitten. "Niet schrikken, ik ben het maar."Vervolgde zijn clangenoot, met nadruk op ik en maar. Coyotepaw stond snel recht op en probeerde er zo 'stoer' mogelijk uit te zien. Iets wat hem nogal slecht lukte. "Ik schrok niet!"miauwde hij. Helaas had hij zelf niet door hoe ongeloof waardig hij klonk. Coyotepaw keek opnieuw naar het groepje poezen En keek toen ietwat onzeker naar Sparkingpaw. "Hoe doe je dat?" Besloot hij uiteindelijk toch te vragen. Al was het met ene kleine blos op zijn wangen

"Ik schrok niet!"miauwde Coyotepaw en Sparking keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Aha..." zei hij en hij schudde zijn kop. Coyotepaw keek de kater wat onzeker aan en Sparking greens. "Hoe doe je dat?" zei hij en een grijns verscheen op zijn gezicht als die er niet al was. "Je moet de knapheid, like me, in je hebben. Drowning in my beauty of zo iets in die richting." miauwde hij. "Jij moet misschien nog wat aan je vachtverzorging doen, je spieren kweken en niet zo dipshitterig rondkijken en doen. DOE HET GEWOON!" miauwde hij, wat hard maar hij meende het.

"Je moet de knapheid, like me, in je hebben. Drowning in my beauty of zo iets in die richting."Coyotepaw keek de kater met grote ogen aan. Deze tips waren goud waard. "Jij moet misschien nog wat aan je vachtverzorging doen, je spieren kweken en niet zo dipshitterig rondkijken en doen. DOE HET GEWOON!" vervolgde de kater een beetje hard, maar wel gemeend. Coyotepaw keek Sprakingpaw vastberaden. "Ja ik moet het gewoon doen!"Zei hij ene beetje té hardop. De poezen keken op. Coyotepaw liep 'sexy op hun af met zijn borst naar voren. De harde waarheid was eigenlijk dat hij er uitzag als een sukkel. "Jullie lijken op mieren!"zei hij vol overtuiging, in zijn hoofd was dit een groot compliment. De poezen bliezen kwaad naar hem en gingen er vandoor. Coyotepaw bleef teleurgesteld achter. Hij liep weer terg naar Sparkingpaw. "Wat doe ik toch fout?!"Miauwde hij jammerlijk.

"Ja ik moet het gewoon doen!" zei de kater en Sparking wistm dit werd weer een of andere dipshit actie. De kater liep, op zijn nogal vage manier, en de kater zuchtte. Waar verdeed hij zijn tijd voor. "Jullie lijken op mieren!" zei hij en de ogen van de kater schoten open, waarna hij uitbarstte van het lachen, maar eignlijk voelde hij zich like *facepalm*. Al snel liep de kater terug, teleurgesteld. "Wat doe ik toch fout?!" zei Coyotepaw en Sparking gaf hem een kalp voor zijn kop. "één, Mieren zijn niet mooi." zei de kater grommend. Hij gaf nog een faceslam. "Je loopt als een sukkel." "En..." miauwde hij en hij gaf hem nog een faceslam. "Luister eens goed naar mij."

Het gebeurde zo onverwcahts dat Coyotepaw bijna op de grond viel. Sparkingpaw sloeg hem in zijn gezicht. Niet dat Coyotepaw het hem kwalijk nam, nee joh. Hij had het ook wel goed verprutst. Anders zou de kater hem toch niet slaan? "één, Mieren zijn niet mooi."miauwde zijn mede apprentice. Coyotepaw keek hem met grote ogen vol ongeloof aan. "Niet-niet mooi?"zie hij niet begrijpend. Mieren waren toch prachtig?
BAM
Nog een klap in zijn gezicht. Coyotepaw wankelde ietwat op zijn poten en kek versuft naar Sparkingpaw. "Je loopt als een sukkel." "En..." Nóg een klap in zijn gezicht. "Luister eens goed naar mij." Duizelig keek de rood/grijze tabby naar de andere apprentice. "Wh-what?"Mompelde hij ietwat onverstaanbaar, duizelig van de klappen. Hij grijnsde scheef naar zijn held.