"Ik ben Nightpaw. En jij?", zei het poesje. Goldenkit antwoordde trots: "Mijn naam, is Goldenkit". Nightpaw ging zitten. Ze krabde even aan haar oor en zei daarna: "Het is buiten heel koud weet je. Ik zou maar lekker hier blijven". Goldenkit ging ook zitten en keek de apprentice aan. "Ik moet er niet aan denken, die idiote sneeuw.. brrrr, ik haat het!, zei hij gruwend. Dacht ze soms dat hij er in dit weer op uit ging? "Euhm.. Hoe.. Hoe is het apprentice-zijn?, vroeg hij nieuwsgierig. Hij vond het niet fijn dat hij het camp niet uit mocht, in de zomer op warme dagen vond hij het verschrikkelijk om hier te moeten blijven. In de winter daarentegen, als het gesneeuwd had, zou hij niet graag zijn plekje in de nursery afstaan.