Wait! Please don't do it! {Wonderland+SPT}

Zijn oogjes gingen open. Hij had net een dutje gedaan, maar was nog steeds een beetje moe. Hij had de laatste tijd meer hoop, twee katten mochten hem al. Dat vond hij zelf fantastisch. Zijn pleegvader Nightwhisper, en die poes waar ze de naam van vergeten van was. Een gaap verliet zijn bekje. Hij stond op en trippelde de Nursery rond. Een paar kittens zaten te stoeien, en hij liep een beetje dichterbij. Een kitten had hem in de gaten, en stopte met stoeien en keek hem spottend aan. "Ga toch eens weg, jij.. Op een dag pak ik je nog!" schreeuwde de kitten naar hem, die dreigend dichterbij liep. Bang liep Shadekit naar achter. Hij wou alleen gedag zeggen..

Wait! Please don't do it! {Wonderland+SPT} D7w7

Wait! Please don't do it! {Wonderland+SPT} Grz3

Klikkie!:

{Ik ben koppig, ik reageer hier lekker toch}

Met rustige passen stapte Wonderland de nursery in. Ze was geen queen, dus ze kon hier niet slapen. En zelfs al was het haar aangeboden een queen te worden, ze wilde liever door gaan met haar taken. Het was niet dat ze iets tegen Shadekit had, nee, alles behalve, maar ze iwlde wel doorgaan met haar normale leven. Vooral in Leafbare had de clan elke hulp nodig die ze kon gebruiken. Toch had ze wel wat meegenomen om Shadekit te vermaken. Ze voelde zich toch elke keer dat ze het kamp uitstapte schuldig. Ze legde haar 'pakketje' aan het begin neer, nog even uit het zicht van Shadekit, maar hierna hoorde ze toch wat vreemds. "Ga toch eens weg, jij.. Op een dag pak ik je nog!" Miauwde een kitten, waarna hij dreigend op haar pleegkitten afliep. Meteen schoot Wonderland naar voren. "Dat hoop ik niet voor je," Miauwde de poes kil, waarna ze een poot voor Shadekit neerzette. "Want dan ben ik nog niet klaar met je. Wat denk je wel niet, anderen pesten? Is dat nou echt zoals je ouders trots op je kunnen zijn?" Haar groenere blik werd nog wat intenser, terwijl ze haar ogen vernauwde naar de kitten.

Wait! Please don't do it! {Wonderland+SPT} HiMazke

"Dat hoop ik niet voor je," Een vonkje hoop schonk hem te binnen, toen hij zijn pleegmoeder zag. "Want dan ben ik nog niet klaar met je. Wat denk je wel niet, anderen pesten? Is dat nou echt zoals je ouders trots op je kunnen zijn?" Shadekit kwam dichter bij Wonderland, en raakte met zijn neusje haar poot aan, als teken van dank. Niet dat hij niet kon praten, maar hij praatte niet graag. De andere kitten keek vaag naar haar, en degene met wie hij soeide keek met schaamte naar de pester. Beide kittens namen en trippelde naar hun moeders. Toch keken ze haar en Shadekit na. Shadekit wende zich naar zijn pleegmoeder en kuffelde haar poten, die ongeveer 2 keer zo groot waren als hijzelf.

Klikkie!:

Wonderland liet een kleine glimlach van triomf op haar lippen verschijnen toen de kittens afdropen. Precies zoals ze gehoopt had. De poes ademde toch bijna ongemerkt haar adem opgelucht uit. Ze keek met een glimlach naar de kitten die zich tegen haar poot gedrukt had. Ze gaf hem een geruststellende aai over zijn bol met haar voorpoten. "Wees niet bang om me te halen als ze je weer lastig vallen." Miauwde ze, "Ik zal altijd voor je staan," Miauwde ze vervolgens met een glimlach, waarna ze ging zitten en haar pluizige staart rond Shadekit krulde. "Zeg, ik heb iets moois meegenomen van de jacht, wil je het zien?" Miauwde ze op samenzweerderige toon.

"Wees niet bang om me te halen als ze je weer lastig vallen." Miauwde ze, "Ik zal altijd voor je staan," Miauwde ze vervolgens met een glimlach, waarna ze ging zitten en haar pluizige staart rond Shadekit krulde. "Zeg, ik heb iets moois meegenomen van de jacht, wil je het zien?" Iets meegenomen? Speciaal voor hem? Hij knikte ja, en keek nieuwsgierig rond wat het kon zijn. Hij zag niets, dus dacht eerst dat Wonderland het verstopt had. Daarna werd hijzelf wat rustiger en wachtte benieuwd af. Zijn scherp blauwe oogjes keken haar aan. Toch voelde hij langzaam de slaap terugkomen, die nu duidelijk te zien was.

Klikkie!:

Wonderland glimlachte rustig toen de kitten nieuwsgierig doch slaperig leek. Ze richtte haar groene ogen warm op de kitten, waarna ze weer een stukje terug liep de nursery in. Achter een mosnest vandaan haalde ze een grote bruine veer met donkerdere strepen vandaan. Ze kietelde Shadekit's neus er eerst eventjes mee, maar legde het daarna voor hem neer. "Dit is de veer van een roofvogel, een jager net zoals wij. Een valk. Ik had geluk om hem te vinden, en ik dacht dat je hem misschien wel wilde hebben," Miauwde Wonderland warm, "Misschien maakt het je nest wel net iets zachter. "

Wonderland liep wat naar achter in de Nursery, waarna ze een bruine veer met donkere strepen vandaan haalde. Ze kietelde even Shadekits neus, en legde het daarna voor hem neer. "Dit is de veer van een roofvogel, een jager net zoals wij. Een valk. Ik had geluk om hem te vinden, en ik dacht dat je hem misschien wel wilde hebben," Shadekit keek er met veel interesse naar. "Misschien maakt het je nest wel net iets zachter. " Shadekit pakte de veer tussen zijn pootjes en begon er een beetje mee te spelen. Maar zo voorzichtig, hij wilde zeker zijn dat hij hem niet kapotmaakte.

Klikkie!:

De veer vinden was inderdaad een gelukje geweest, ze had hem gevonden in de struiken toen ze daar per ongeluk ingedoken was. Het was een beetje een onhandige sprong geweest en tot overmaat van ramp was ze in de struik gedonderd. Maar het scheelde dat ze deze veer dus gevonden had. "Vind je hem mooi, Shadekit?" Vroeg Wonderland met een vrolijke glimlach, "Je hoeft er niet al te voorzichtig mee te zijn hoor, je mag er gewoon mee spelen," Beloofde de poes warm, waarna ze voorzichtig ging liggen. Ze wilde immers geen nietsvermoedende kittens pletten.

"Vind je hem mooi, Shadekit?" Shadekit knikte flink, en ging weer staan. "Je hoeft er niet al te voorzichtig mee te zijn hoor, je mag er gewoon mee spelen," Beloofde de poes warm, waarna ze voorzichtig ging liggen. Shadekit keek naar zijn pleegmoeder. Plots voelde hij zich niet zo lekker. Zijn vorige maaltje kwam naar boven tot aan zijn keel, en hij begon te kokhalzen. Langzaam kwamen er stukjes muis naar buiten, en andere kittens keken hem vies aan. Hij voelde zich niet goed. Hij ging liggen, nog steeds aan het overgeven.

Klikkie!:

{Ik kan moeilijk een topic openen met Smokebreath, dan zou ik met mezelf moeten spelen D:....}

Geschrokken keek Wonderland naar haar pleegkitten toen deze begon te kokhalzen. "Shadekit?" Vroeg ze voorzichtig op een bezorgde toon. Maar toen kwam het voedsel naar buiten. "Shadekit!" Bracht ze geschrokken uit. Ze trok de kitten tegen zich aan en begon voorzichtig over zijn hoofdje te likken om hem te troosten. "Ga snel wat halen bij Smokebreath!" Miauwde ze vlug tegen een queen, op geschrokken toon, waarna ze zich weer op Shadekit richtte. "Sshh..." Suste ze zachtjes, waarna ze weer haar tong over zijn kop raspte in de hoop hem kalm te houden.

"Shadekit?" Vroeg ze voorzichtig op een bezorgde toon. Hoorde hij naar zeggen. "Shadekit!" Bracht ze geschrokken uit. Ze trok hem tegen zich aan en begon voorzichtig over zijn hoofdje te likken om hem te troosten. "Ga snel wat halen bij Smokebreath!" Hoorde hij haar miauwen. "Sshh..." Suste ze zachtjes, waarna ze weer haar tong over zijn kop raspte in de hoop hem kalm te houden. Shadekit probeerde op te houden met braken, maar dat ging wat moeilijker. De laatste etensresten kwamen naar buiten, maar zijn maagje voelde nog als een grote knoop. Hij voelde haar tong nog over zijn hoofjde gaan.

{Weet ik, was ik niet te bedoeling om dat naar boven te roepen (= }

Klikkie!: