[Swallowkit] The walking death

Angst, was bijna het enige wat er door haar kop schoot als er iemand weer eens de den betrad en het hart van de poes schoot keer op keer haar keel in van de schrik. Haar blauwe ogen schoten steeds angstig door de den, maar elke keer was het 'alleen' Smokebreath. Ze vond de kater, vooral in haar kittentijd, erg eng, maar langzaam kreeg ze respect voor hem. Dat mocht ook wel, want zonder hem was ze nu dood. De poes staarde wat verlamd naar de ingang, maar haar oogleden zakte langzaam dicht. De geur van de kruiden maakte haar slaperig, maar ze wilde haar ogen niet sluiten. Weer betrad iemand de den en ze schoot bijna van haar nest af. Wie was dat?!

_{Tot haar grote spijt had Swallowkit vernomen dat haar beste vriendin, Mistypaw, in de Medicine Cats Den lag, om een voor haar nog onbekende reden. Het tabby gevlekte poesje had wat opgevangen over een gevecht met een Warrior uit een andere Clan, vermoedelijk WindClan. Het was totaal niet eerlijk geweest, een volwaardige Warrior tegen een Apprentice zonder mentor en enige gevechtstraining of -ervaring. Maar, het zwart witte poesje was buiten levensgevaar, dus kon Swallow nog wel even wat prooi vaar haar en haar vriendin meenemen, was het niet? Snel trippelde ze naar de prooistapel, en viste er twee flinke muizen vanaf. Swallow was eigenlijk te groot voor haar leeftijd, er werd haar wel eens gevraagd wat ze in het Camp deed en waar haar mentor was. Met grote spijt moest ze dan antwoorden dat ze nog een Kitten was en dus nog geen mentor had, en de meeste katten liepen dan met verbaasde blik weer weg. De twee bolletjes vacht pasten dan ook makkelijker dan verwacht in haar bek, en het poesje trippelde de Med. Cats Den binnen. 'Misty!' Sprak ze, half geschrokken, half blij haar vriendin eindelijk weer te zien, toen ze de muizen eenmaal had neergelegd.}

De poes schrok zich dood van de kat die de den in kwam en er hing, zoals altijd sinds ze in de den logeerde, een blik gevuld met doodsangst. Haar diepblauwe ogen staarde geschrokken naar de ingang, maar tot haar opluchting en verbazing was het haar vriendin, Swallowkit. Ze was reusachtig geworden sinds de poes haar de laatste keer had gezien, en tot haar verbazing kon ze twee muizen in haar bek dragen. Toch bleef er een angstige blik in haar ogen hangen, maar ze begroette de poes hartelijk. 'Misty!' miauwde ze, en Misty zag dat ze schrok van haar omstandigheden. Ze zag er immers ook niet zo leuk uit, ze had nog niet alle bloedplekken haar vacht uit gewassen, ze kon er slecht bij. "Swallow!" miauwde ze met een vriendelijke stem en ze duwde haar neus tegen de hare. "Bedankt voor die muis, of was die voor Smokebreath?" miauwde ze speels.

_{Swallowkit schrok van de eerste blik die op haar werd geworpen, Misty keek haar met een blik vol doodsangst aan. Maar gelukkig herkende de zwart witte Apprentice haar vriendin al snel, en verdween de geschokken, doodsbange blik als sneeuw voor de zon. 'Misty!' Had ze gemauwd, en was geschrokken van de omstandigheden van haar vriendin. Het was angstaanjagend, die bloed vlekken en dat spinnenrag, dat niet liet zien hoe diep de wonden eronder wel niet moesten zijn... Bizar gewoon. 'Swallow!' Werd haar vriendelijk toe gemauwd, en ze voelde een koel neusje tegen de hare gedrukt worden. 'Bedankt voor die muis, of was die voor Smokebreath?' Werd haar op plagerige toon gevraagd. De Kitten grinnikte. 'Wat denk je? Voor Smokebreath natuurlijk!' Antwoordde het poesje grinnikend, terwijl ze de muis in de richting van het zachte mosnest duwde. 'En nu wil ik precies weten wat er gebeurd is, vreselijk detail voor vreselijk detail.'}

De jonge poes ontspande langzaam bij het zien van Swallowkit. 'Bedankt voor die muis, of was die voor Smokebreath?' vroeg ze grinnikend en speels en ze zag dat Swallow mee grinnikte. 'Wat denk je? Voor Smokebreath natuurlijk!' miauwde ze plagend en de keek nep-verdrietig. "Wat is hij toch ook een geluksvogel!" miauwde ze zuchtend en ze grinnikte. 'En nu wil ik precies weten wat er gebeurd is, vreselijk detail voor vreselijk detail.' zei ze de poes ineens en de tranen vulde haar ogen weer. "Nou, ii..k ging het kamp uit," miauwde ze hakkelend, maar langzaam begon ze goed te praten. "Ik rook die onbekende geur en ik wilde me omdraaien, maar was al te laat... Hij kwam en viel me aan. Ik was niet bepaald bewust van wat er gebeurde, maar het deed vreselijke pijn, overal kraste hij met zijn nagels overal. Toen was hij ineens weg en ik kroop naar het kamp. Ik was in het kamp en riep Smokebreath, ze droegen me naar de den en Smokebreath onderzocht me. Toen viel ik langzaam neer. Meer kan ik me niet herinneren..." miauwde ze peinzend.

_{'Voor Smokebreath natuurlijk,' Antwoordde Swallowkit plagerig. Mistypaw zuchtte. 'Wat is hij toch een geluksvogel.' mauwde ze zuchtend, en grinnikte toen. 'En nu wil ik precies weten wat er gebeurd is, vreselijk detail voor vreselijk detail.' mauwde het tabby gevlekte poesje. Meteen wist ze dat ze het niet had moeten doen, tranen biggelden over de wangen van haar vriendinnetje. 'Nou, ii..k ging het kamp uit,' mauwde ze hakkelend. 'Ik rook die onbekende geur en ik wilde me omdraaien, maar was al te laat... Hij kwam en viel me aan. Ik was niet bepaald bewust van wat er gebeurde, maar het deed vreselijke pijn, overal kraste hij met zijn nagels overal. Toen was hij ineens weg en ik kroop naar het kamp. Ik was in het kamp en riep Smokebreath, ze droegen me naar de den en Smokebreath onderzocht me. Toen viel ik langzaam neer. Meer kan ik me niet herinneren...' Swallowkit keek beschaamd naar haar voorpootjes. 'S-sorry Misty. Sorry dat ik er naar vroeg.'}