You lucky beast (& Goldenkit)

Het was erg koud. Buiten, maar ook binnen. De meeste apprentices waren op jacht of aan het trainen, dus in de den was het koud. In tegenstelling tot de Nursery. Daar barstte het van de kleine, pluizige, warme kits en tevreden Queens. Ze kon natuurlijk doen alsof ze wou spelen.. Of een van de kits kende en een praatje ging maken. Dat ging ze maar eens doen! Alles was beter dan zich in de koude Apprentices den vervelen. Aarzelend zette ze een stap in de nursery. Meteen kreeg ze te horen dat ze haar voeten moest afkloppen. Nightpaw zorgde er voor dat de ergste sneeuw van haar poten was. De eerste beste kit sprak ze aan. "Hallo."

Goldenkit lag lekker warm in de nursery. Hij bofte maar met de warmte! buiten was het vast erg koud en besneeuwd. Opeens sprak een zwarte gestalte hem aan. "Hallo", zei de schim. Goldenkit richtte zijn kopje op en zag twee blauwe ogen glinsteren in de schaduw. "Hallo.., piepte het goudkleurige katertje. Hij stond op, zodat het hoogteverschil niet zo groot meer was. "Wie ben jij?", vroeg hij. Hij liet zijn ogen even wennen aan het duister en zag een zwart poesje. Ze was duidelijk geen kitten meer, maar ze was niet groot genoeg om een warrior te zijn.. Hoewel het niet veel zal schelen.

"Ik ben Nightpaw. En jij?" Het was zo makkelijk een gesprek aan te knopen met een kitten. Maar dat vond ze wel zijn. Ze ging voorzichtig zitten. Een spin ontsnapte haar keel. De warmte hier was heerlijk. Night krabde even haar oor en keek daarna weer haar het katertje. Hij was wel schattig.. Maar dat waren kits standaard. Ze had één keer pasgeboren kits gezien. Maar ze vond de wat oudere toch wel leuker. Het leek me wel fijn om weer eens in de Nursery door te brengen. "Het is buiten heel koud weet je. Ik zou maar lekker hier blijven." Zo. Dan bleef dit kereltje tenminste veilig binnen het kamp. En dan zou zij hem tenminste niet moeten zoeken. Dat was toch wel een klusje dat ze vaak deed deze tijd. Jagen ging niet vanwege haar vacht, dus ging ze maar weggelopen kits zoeken en andere klusjes die niemand anders zocht.

"Ik ben Nightpaw. En jij?", zei het poesje. Goldenkit antwoordde trots: "Mijn naam, is Goldenkit". Nightpaw ging zitten. Ze krabde even aan haar oor en zei daarna: "Het is buiten heel koud weet je. Ik zou maar lekker hier blijven". Goldenkit ging ook zitten en keek de apprentice aan. "Ik moet er niet aan denken, die idiote sneeuw.. brrrr, ik haat het!, zei hij gruwend. Dacht ze soms dat hij er in dit weer op uit ging? "Euhm.. Hoe.. Hoe is het apprentice-zijn?, vroeg hij nieuwsgierig. Hij vond het niet fijn dat hij het camp niet uit mocht, in de zomer op warme dagen vond hij het verschrikkelijk om hier te moeten blijven. In de winter daarentegen, als het gesneeuwd had, zou hij niet graag zijn plekje in de nursery afstaan.

"Ik snap je helemaal" Haar lippen krulde omhoog. Die stomme poep sneeuw. Nightpaw knikte bij zijn vraag en dacht even na. "Aha.. Het is wel leuk. Op de stomme klusjes na dan. Soms zijn ze echt vreselijk" Haar lichaam trilde bij de herinnering aan het muizengal. " Maar je kan nog af en toe dollen. Je leert vechten en jagen. En je mag het kamp aan." Even knikte haar oren omhoog. Ze besloot de kit ook te waarschuwen voor het Apprentice zijn. "Ik zou wel braaf blijven als ik jou was. je wil niet de halve dag mos door het kamp slepen." Night had wel vertrouwen in de kit. Nu was hij ook wel rustig. Maar ze had hem net wakker gemaakt, daar kon het ook aan liggen.

Goldenkit luisterde naar wat Nightpaw vertelde over het apprentice-zijn. Hij bedacht zich net dat hij eigenlijk niet wist wat Nightpaw hier kwam doen. Vond hij het de moeite waard om het te vragen? Ach, waarom niet. "Nightpaw, wat kwam je eigenlijk doen?", vroeg hij aan haar. Hij ergerde zich aan zijn piepstemmetje, dat klonk zo kitten-achtig. Achja, hij kon er niks aan doen. Hij keek haar nieuwsgierig aan en hield zijn kopje een beetje scheef. Misschien wou Nightpaw gewoon wat gezelschap, of was het ergens anders te koud, of moest ze op de kittens letten ofzo...

Haar mondhoeken krulde omhoog. "Nou. Het is erg koud in de Apprentice den. Iedereen is weg en hier zit het bomvol. Dus eeh... hier ben ik dan..." Wat klonk dat erg zeg. "Ik kan nu niet jagen en er zijn geen klusjes te doen." Nou ja. Als Goldenkit buiten zou komen zou hij het wel begrijpen. Ze boog haar kop naar de zijne toe. "Maar niet zeggen hoor." Fluisterde ze terwijl Nightpaw een blik op de Queens wierp. Dat kleine ventje durfde het vast niet, of hij vond het de moeite niet waard. "Je bent wel een geluksvogel hoor. De hele dag in zo'n warm nest mogen liggen." Vogel... Night voelde de honger weer. Die stomme klote-sneeuw! Als ze nou kon jagen kon ze misschien een klein hapje van haar prooi nemen..