Smile at the sun and it will smile back

"Je zou eens moeten weten, hij maakt me elke dag zeer goed gehumeurd wakker met vers eten, en legt alles zeer voorzichtig uit. Dus niet." De kater haalde zijn wenkbrauwen wat verbaasd op. Dus ze was niet echt beter af met deze Mentor? Goed, ze kon het niet opgeven, want dan zou Smokebreath nog zuurder worden. En dat kon geen enkele kat aan, serieus niet. "We zouden stiekem kruiden kunnen gaan zoeken?" Eerst dacht hij dat ze hier iets stiekems wilde gaan doen, dus was zijn reactie eerst wat verveeld. Maar natuurlijk, haar privilege kon hen naar de andere Clans leiden. "Alles om geen katten te laten sterven in Leafbare, toch?" Grinnikte hij wat enthousiaster en zwiepte even met zijn staart. "Waar wilde je gaan zoeken dan?" Nieuwsgierigheid kwam dit keer in hem op en daardoor liet hij zijn kopje wat scheef hangen.

"We hebben onze vorige missie nog niet afgemaakt," De kater fronste, missie? Lichtelijk had hij wel een idee waar ze het over had, maar het was maar een abstract iets. Zelf had hij even geen idee meer waar de poes het over had. "Windclan gebied." Meteen werd alles duidelijk. Die 'missie' ja! Een grote glimlach trok over zijn gezicht en net zoals nog geen Moon geleden begon hij zachtjes op zijn poten te wiegen. Hij wilde eens wat verder dan alleen maar het Thunderpath, dat zeker! "Maar natuurlijk! Wie weet hebben die vreemde wezens wel belangrijke informatie voor ons" Grinnikte Ashdrizzle terwijl hij zijn blik langzaam over de plaats heen liet gaan. Geen afluisteraars die de lol voor hen zouden verpesten? Nee. Niet dat hij kon zien. Vervolgens keek hij Littlepaw weer aan met zijn blauwe blik.

OOC; Misschien dat we beter dat eerdere topic kunnen afsluiten zodat er geen verwarring ontstaat? xD

Ashdrizzle had eigenlijk direct een enthousiast antwoord terug verwacht, maar wat hij kreeg was.. een stilte. Eentje waarin hij Littlepaw weer wat zag terugzakken in haar afwezige zelf. Had hij dan iets gedaan waardoor ze plots zo deed? Met een lichte bezorgde blik keek hij haar aan en tot zijn schrik zag hij de eerste glinsteringen van kleine traantjes in haar groene ogen vormen. Vervolgens richtte ze haar blik op de grond, alsof er daar veel meer interessante dingen kropen. "Wie weet.." Antwoordde ze uiteindelijk toch, mar niet echt op een toon die zijn enthousiasme deelde. Zelfs als de kater Littlepaw's blik niet had opgemerkt, zou hij hieruit al hebben opgemaakt dat er iets mis was gegaan. Voorzichtig kwam de kater een paar pasjes dichterbij en deed een poging zijn snuit tegen haar kopje aan te drukken. "Hé," Glimlachte hij zachtjes en trok zijn kopje weer terug. "Met zo'n lang gezicht kom je niet ver, weet je dat?"

Hij werd wat gerust gesteld door de glimlach die verscheen op het gezicht van Littlepaw. Gelukkig, zijn opvrolijken werkte dus wel, deels. "Je hebt gelijk, sorry." Een wat normalere toon bekleedde haar stem en Ashdrizzle deed weer een pas naar achteren om de grijze poes haar ruimte terug te geven. "Zullen we dan maar vertrekken?" De kater kon geen klein sprongetje onderdrukken en zijn glimlach werd weer wat groter. "Dat lijkt me een goed idee." Een kleine nerveuze trilling kwam in zijn stem en zijn maag begon wat te borrelen. De vorige keer dat ze dit geprobeerd hadden waren ze al snel teruggekeerd, dus het Thunderpath was misschien iets waar ze voorzichtiger mee moesten zijn. "Maar nemen we dezelfde route als vorige keer of een andere? Misschien kunnen we beter bij Fourtrees naar het WindClan gebied gaan?" Stelde hij wat serieuzer voor, maar de glimlach bleef nog altijd op zijn gezicht staan.

"We kunnen inderdaad beter via de Fourtrees gaan, dat is veel veiliger dan het Thunderpath." De kater sprong weer eventjes op, om zijn poten wakker te maken en zwiepte blij met zijn staart. Hun zoektocht ging weer van start en dit keer was hij er zeker van dat ze de vreemde wezens zouden vinden, of ze nou gepakt werden of niet. "Dan gaan we maar op pad!" Riep hij vrolijk uit en boog zijn kop naar Littlepaw. "Medicine cat Apprentice gaat altijd als eerste." Grijnsde hij, maar betrapte zichzelf erop dat hij nog wel wat fronste bij haar nieuwe rang. Een verandering in zijn leven die hij misschien niet altijd met een neppe glimlach kon aankijken. Little zou het waarschijnlijk erg druk krijgen en wie weet ook geen tijd meer hebben voor deze Warrior. En dan zou hij ook maar verder moeten gaan met zijn leven. Kon hij nu wel zo dom zijn om Little met zich mee te laten gaan? Om haar bijna elke dag met zich mee te sleuren?

"Oké! Jij volgt mij! Deal is deal." De grijze tabby knipperde een paar keer en voelde zijn poten alweer wat energieker. Maar Little was al tussen het struikgewas verdwenen, hem achterlatend. Met een grote grijns zette hij een achtervolging in, haar geurspoor volgend. Zijn pootjes raakten de grond nauwelijks en de wind raasde langs zijn oren, wat ervoor zorgde dat al het geluid een raas voor hem was. Zijn aandacht was nu volledig gevestigd op het inhalen van de grijze poes, hij wilde er alles aan doen om haar niet te laten winnen. Een Apprentice die sneller was dan een Warrior, ha! Dat mocht ze dromen! Langzaamaan dunden de bomen wat uit om plaats te maken voor de grens van ShadowClan met Fourtrees. In de verte rook hij nog de stank van Thunderpath, maar de kater was te veel bezig met het inhalen van de poes voor hem. Maar de kater had zijn blik zo gevestigd op Littlepaw dat hij de struik voor hem niet had gezien. Met een glijdende stop kwam hij tot stilstand, maar belandde nog half in het gewas. "Auch!" Gromde de kater en stopte uit de prikkelende struik. De bladeren hadden vervelende randjes en zijn voorpoten vertoonden al wat rode stipjes. Voorzichtig begon hij ze te likken en merkte op dat het niet al te erg was. Gewoon wat schrammetjes.