{Jinx+SPT}

Sabbat keek om zich heen en zag rijen van tweebeennesten staan. De sneeuvlokjes die voor haar ogen dansten maakten het onmogelijk om verder dan een meter te kunnen kijken. Haar zwarte vacht kleefde tegen haar lichaam. Er waren geen andere katten te zien. Natuurlijk, die liggen nu allemaal te luieren in hun oververhitte tweebeennesten. Op dit soort momenten wenste ze soms dat ze zelf een kittypet was, maar anders had ze een enorme hekel aan hen. Tussen de zee van sneeuw kon ze een donkere vlek onderschijden, ze kneep haar ogen samen om te kunnen zin wat het was, het beeld bleef iet wat wazig. Toen ze dichter kwam kon ze zien dat het een kat was.

De knappe langharige kater schudde de sneeuw uit zijn vacht. Een huivering ging door hem heen. Ondanks zijn dikke vacht was het erg koud. Het liefst had hij nu een beschut plaatsje opgezocht en zich daar genesteld. Enkel weerhield zijn rommelende maag hem hiervan. Een zucht rolde over zijn lippen. Hij was geen normale huiskat, hj had geen warm huis waar hij in kon schuilen. Nee, zijn eigenaar was een zwerver. Hij deed zijn uiterste best om eten voor Jinx te kopen. Maar hij had daar niet genoeg geld voor. Dus was de zwarte kater gedwongen zijn eigen voer te vangen. Iets wat lastig was in de kou rn zijn zwarte vacht. Gelukkig waren er veel dikke vogels in de stad en bij de tuinen van andere rechttlopers. Jinx rekte zich vermoeid uit. Hij had vandaag nog niks gevangen. En het zag er naar uit dat hij met een lege maag moest gaan slapen, aangezien het hard begon te sneeuwen.
De kater liep door, in de verte zag hij een zwarte vlek. En hij besloot er op af te gaan . Het bleek een zwarte poes te zijn, misschien iets ouder dan hem. Ze rook niet naar rechtlopers, en ook niet naar de clan katten die hier in de buurt leefden. Jinx besloot een praatje te maken. "Goedenavond zwarte schoonheid" hij grijnsde breed, aan zijn toon was niet te merken of hij het vriendelijk of sarcastisch bedoelde. "Niet bang voor de sneeuw? Pas maar op, straks vries je nog dood" hij haalde zijn poot over zijn kop om de sneeuw te verwijderen. Hij glimlachte naar de poes. Het was niet aan hem te zien of hij vriendelijk of vijandig was, en dat hield hij graag zo

Sorry als er fouten in zitten D: tablet post >.<

"Nostrum divellite corpus et scelerata fero consumite viscera morsu."

"Sed timidi est optare necem."

"Goedenavond zwarte schoonheid", grijnsde de zware kater rustig. "Jij ook hallo", zei Sabbat rustig, terwijl ze de andere kater rustig observeerde. "Niet bang voor de sneeuw? Pas maar op, straks vries je nog dood", zei hij, terwijl hij terwijl hij met zijn poot de sneeuw van zijn kop weghaalde. "Ik ben erger gewend", grijnsde ze, terwijl ze terugdacht aan de vorige winter, toen was ze uitgeschoven en in de enige niet bevroren rivier terrecht gekomen, niet veel later was haar moeder gestorven, Sabbat had het nooit echt makkelijk. In de winter en herfst was er prooi-tekort, in de zomer en lente waren er andere katten die op haar territorium aasden.

-niet erg hoor^^

Jinx keek recht in de groen blauwe ogen van de poes voor hem. Ze had rustig gereageerd op zijn 'compliment' iets wat hem wel aanstond. Hij hield niet van katten die dan gelijk kwaad werden of die gingen blozen. Maar de resten waren nog wel degene die zich dan extra gingen uitsloven. Nee, die waren bij het verkeerde adres, als ze het bij hem probeerden. "Ik ben erger gewend" Jinx trok èèn wenkbrauw op, maar ging er niet verder op in. "Jinx is de naam"stelde hij zich kalmpjes voor. De sneeuw bleef neerdwarrelende en maakte zijn zwarte vacht wit. "Ik ga een wat droger plekje opzoeken." Hij stond op en schudde de sneeuw uit zijn vacht. Iets vangen zat er niet meer in vandaag. "Wil je mee?" Vroeg hij haar.

"Nostrum divellite corpus et scelerata fero consumite viscera morsu."

"Sed timidi est optare necem."

Jinx trok een wenkbrouw op. "Jinx is de naam", stelde hij zichtzelf voor. "En mij mag je Sabbat noemen", zei Ze rustig. "Ik ga een wat droger plekje opzoeken.", zei hij, voordat hij de sneeuw uit zijn vacht schudde. "Wil je mee?", vroeg de zwarte kater. "Dat lijkt me niet zo'n slech idee", grijnsde ze als antwoord. Jinx kende de buurd hier ook veel beter dan zij, Sabbat was al een hele tijd op zoek naar beschutting, maar had niets gevonden. Dat kwam voornamelijk omdat ze deze buurd totaal niet kende, en omdat ze geen twee meter voor zich uit kon kijken.

"En mij mag je Sabbat noemen"Zei de poes al even rustig als eerst. Jinx knikte, Sabbat dus. Een speciale naam, naar zijn mening. "Ik ga een wat droger plekje opzoeken." Hij schudde de sneeuw uit zijn vacht en keek Sabbat recht aan. "Wil je mee?"vervolgde hij. Een beetje gezelschap kon vast geen kwaad. En het zag er niet naar uit dat de zwarte poes hier thuis hoorde, dus waarschijnlijk had ze ook geen idee waar ze kon schuilen. "Dat lijkt me niet zo'n slech idee"zei de poes. Ze grijnsde, wat er voor zorgde dat ook op zijn snuit een kleine glimlach te zien was. Hij dacht even na, en begon toen zelfverzekerd te lopen. Hij kende het hier goed, zelfs in deze sneeuwbui wist hij waar hij was. En waar hij een droog plekje kon vinden. Een tijdje liep hij door, verwachtend dat de poes achter hem aan liep. Na een tijdje kwam er een klein schuurtje in zicht. Jinx stapte er recht op af, en ging door een klein gat naar binnen. Binnen was het vrij warm, er lag wat stro. Maar helaas was hier geen prooi, misschien dat je met heel veel geluk een muisje kon vangen. Het was helemaal leeggeroofd door verschillende katten. Jinx nestelde zich in het warme hooi. "Welkom"zei hij met een glimlachje op zijn lippen. "Je ruikt niet naar rechtlopers-of twolegs, hoe je het wil noemen. Waar kom je vandaan?"vroeg hij terwijl hij haar ietwat nieuwsgierig aankeek

"Nostrum divellite corpus et scelerata fero consumite viscera morsu."

"Sed timidi est optare necem."

Zelfverzekerd liep Jinx voor zich uit. Hij wist duidelijk, integestelling tot Sabbat, waar hij moest zijn. Niet veel later doemde er een klein schuurtje op uit de sneeuw. Aan de zijkand zat een klein gat dat als ingang moest dienen. Binnen was het veel warmer dan buiten. Hier en daar waren strobalen te zien. Jinx nestelde zich in het hooi. "Welkom", glimlachte hij. "Bedankt", zei Sabbat voordat ze zich teen voor teen uitrekte. "Je ruikt niet naar rechtlopers-of twolegs, hoe je het wil noemen. Waar kom je vandaan?", vroeg hij nieuwsgierig. "Ik ben een Rogue", begon ze. "Ik woonde met mijn moeder in een vervallen schuur", miauwde ze. Ze spitste haar oren. Ze hoorde iets. Een eindje verder zag ze een mollig muisje zitten. Soepel zakte ze en sluihouding. Langzaam liep ze naar de muis toe. Toen ze dicht genoeg genaderd was, schoot ze vooruit en beet snel in de nek van de muis. "Ook een hapje?", vroeg ze aan Jinx.

"Ik ben een Rogue",antwoordde de poes. Jinx knikte zelf ingenomen. Rogue, die zou hij onthouden. Hij was nog nooit iemand tegen gekomen die zichzelf een Rogue noemde. Maar hij bedacht dat er wel meer dan een moest zijn. Aangezien het hem logisch leek dat er ook katten waren die geen rechtlopers hadden of bij een clan hoorden. "Ik woonde met mijn moeder in een vervallen schuur"Plots spitste Sabbat haar oren, Jinx hoorde het ook. Het was een mollige muis. Jinx fronste. Hoe..? Hij zuchtte, natuurlijk. In de winter waagden bijna geen enkele uittypen zich hier. De muizen familie had zich kunnen uitbreiden. Nu de zwarte kater er oplette, ontdekte hij redelijk wat prooi geuren. Het water liep hem in de mond,, dit kwam hem goed uit. Kon hij toch zijn maag vullen. Inmiddels had Sabbat de muis al te pakken gekregen. "Ook een hapje?"vroeg Sabbat hem. "Graag, bedankt" miauwen hij terug en hij nam een hap van de muis. Een rilling trok over zijn rug toen hij het eten in zijn lege maag voelde glijden. Hij had al veels te lang niet gegeten. De kater snoof de geuren op en ontdekte al snel een andere geur. Hij sprong opeens op en greep een andere muis beet. Het dier piepte voor een laatste maal en was toen dood. De kater schrikte de muis op. "Dat had ik nodig"miauwen hij tevreden.

"Nostrum divellite corpus et scelerata fero consumite viscera morsu."

"Sed timidi est optare necem."