[+Snowstorm] White is the best!

_{Haar sneeuwwitte vacht was nauwelijks te herkennen in het dichte pak sneeuw waar ze zich in bevond. Dat vond ze altijd zo heerlijk, tenminste een voordeel van een vacht die zo snel vies werd. Haar dromerige blik had zich meer gericht op een paar gedachten dan op de muisjes die voor haar rond scharrelden. Ze werd dan misschien wel een beetje buitengesloten door de andere Warriors, vermaken deed ze zich wel. Lekker dagdromen over de kater van haar dromen, dat deed ze de laatste tijd wel vaak, al wist ze dat er bijna geen enkele kater was die z'n wat dromerig type als haar leuk zou vinden. Dat deed haar wel pijn, maar ze was nu eenmaal zo. Haar enige troost waren haar twee zussen, Spotrose, die ook in de ThunderClan zat, was diegene die ze het beste kende. Ze hadden namelijk ook een halfzusje, Hollywood, uit de RiverClan. Ze glimlachte eventjes bij deze gedachten, haar familie was toch wel haar alles. Hoe graag ze dan ook een eigen gezinnetje zou willen, nooit was er 'de' kater voor haar geweest.}

Have you ever heard the wolf cry to the blue corn moon?
Or asked the grinning bobcat why he grinned?
Can you sing with all the voices of a mountain?
Can you paint with all the colours of the wind?

The rainstorm and the river are my brothers
The heron and the other are my friends
And we are all connected to each other
In a circle, in a hope that never ends

_{Hij voelde de harde sneeuw onder zijn pootkussens zachtjes kraken toen hij druk met zijn poot begon uit te oefenen. Langzaam zette hij meer en meer gewicht op de poot die hij in het sneeuw had geplaatst en uiteindelijk begaf het witte spul het onder zijn gewicht. Als gevolg dat er zich nu een klein putje in de vorm van een kattenafdruk in de sneeuw had geplaatst. Zacht grijnsde hij waarna hij zijn hele lichaam in het zwembad van wit sneeuw waagde. Zijn spierwitte vacht was nu nog maar amper te zien, alleen de ijsblauwe ogen staken als twee felle lichten af, het enigste dat zijn aanwezigheid zou verraden dus. Tijdens Greenleaf kwam de kleur van zijn vacht nooit goed van pas, maar wanneer er sneeuw lag was hij zeker een beruchte jager. De kater hees zich uiteindelijk recht en schudde zijn pels even goed door elkaar zodat de kleine sneeuwvlokjes die er aan bleven plakken toen hij overeind kwam te staan alle kanten opvlogen. Het was nu ook weer niet dat de sneeuw te zien was in zijn vacht, maar alsnog liep hij er toch het liefst netjes bij. Terwijl het sneeuw onder zijn poten kraakte stapte hij verder, gewoon een random kant opgaande. Hij was er vandaag al op uit gegaan om te jagen dus had hij de hele namiddag vrij gekregen. Het leven van een krijger verschilde eigenlijk nog niet zoveel met dat van een leerling. Het enigste wat er veranderde was dat je meer respect en meer verantwoordelijkheden kreeg, maar voor de rest bleef alles eigenlijk hetzelfde. Hij wist nog goed hoe'n apprentice hij was; Hebzuchtig, gierig, speels maar vooral ondankbaar. Ondertussen was dat al ietsjes veranderd, al gaf hij zelf eerlijk toe dat de hebzucht alleen maar gegroeid was. Toen Snowstorm even zijn kopje schudde om weer van het dagdromen te ontwaken merkte hij een andere witte kat op, eentje die hij herkende onder de naam Cowmilk. Hij had al eens gehoord dat er iets mis was met die poes; Dat ze niet één maar meerdere vijzen mistte. Stiekem wou hij wel eens uitstippelen of dat ook echt klopte. "Jij bent Cowmilk, toch?" Vroeg hij op een charmante toon, terwijl hij vlak voor de kattin op de besneeuwde grond ging zitten.}

“Do you feel that coldness in my heart? Please don't touch it, I fear it will fall apart.
Can't you see the coldness in my soul? Please understand, I can never be whole.”
[+Snowstorm] White is the best! TR5zpUh

“Are you now seeing the coldness in my eyes? Please realize, I am programmed to tell you lies.
Do you feel the cold whip by when I'm shoved? Come on, comprehend that I can never be loved.”

_{Haar witte gestalte begaf zich steeds dieper het territorium in. Vele katten zagen haar aan als dom, maar alleen was ze soms nogal dromerig. Als je haar eenmaal kende zou je wel weten dat haar stem anders was dan die van de meeste katten. Zacht en vriendelijk, maar zo nu en dan toch met een ruw randje eraan. Ze stapte met kleine pasjes en dan weer met een aardige sprong verder. Haar blauwe ogen stonden altijd wel zachtaardig en vriendelijk. ''Easy come, easy go, that's just how to life. Oh, take, take, take it all but you never give..'' Eindigde ze haar liedje, dat deed ze best wel graag, gewoon opgaan in zichzelf en haar zachte stem. Opeens zag ze een witte gestalte voor zich. "Jij bent Cowmilk, toch?" Sprak de kater en ging voor haar op de grond zitten. Zelf zette ze zich ook maar naar. ''Euhmm, ja.'' Ze keek eventjes naar de witte kater. ''Snowstorm, toch?'' miauwde ze voorzichtig en keek hem met een scheef hoofdje aan.}

Have you ever heard the wolf cry to the blue corn moon?
Or asked the grinning bobcat why he grinned?
Can you sing with all the voices of a mountain?
Can you paint with all the colours of the wind?

The rainstorm and the river are my brothers
The heron and the other are my friends
And we are all connected to each other
In a circle, in a hope that never ends

_{''Euhmm, ja.'' Miauwde de poes nadat ze zelf eveneens als Snowstorm ging zitten. Aha! Nu kon hij pas beginnen met zijn onderzoek. ''Snowstorm, toch?'' Miauwde de poes voorzichtig terwijl ze hem met een scheef kopje aankeek. Hij knikte instemmend en opende rustig zijn bekje om respons te geven. "Correct! Dat is inderdaad mijn naam." Hij tilde even zijn voorpootje op om deze een flinke wasbeurt te geven en vuurde nadien een andere vraag op de poes af. "Hoe gaat het met je?" Hij zette de pas gewassen poot terug neer in de sneeuw en keek haar licht vragend aan met zijn lichte blauwe blik. Als de geruchten klopten en er was werkelijk iets mis met haar dan zou hij zich gauw uit de voeten maken wanneer hij daar achter kwam. Hij werd liever niet gezien met de onbekendere katten van de Clan gezien hij zijn reputatie graag hoog hield. En dan maakte het hem niets eens uit met welk gevoel hij de poes achterliet.}

“Do you feel that coldness in my heart? Please don't touch it, I fear it will fall apart.
Can't you see the coldness in my soul? Please understand, I can never be whole.”
[+Snowstorm] White is the best! TR5zpUh

“Are you now seeing the coldness in my eyes? Please realize, I am programmed to tell you lies.
Do you feel the cold whip by when I'm shoved? Come on, comprehend that I can never be loved.”

_{''Correct! Dat is inderdaad mijn naam." Sprak de kater en begon zijn poot te wassen. "Hoe gaat het met je?" Vroeg hij daarna. Cowmilk voelde zich ietwat ongemakkelijk in dit gesprek. Haar ogen geleden telkens terug naar de witte kater, hoe goed ze deze dan toch echt van hem af probeerde te houden. ''Euhmm.. goed.. Met jou?'' Miauwde ze en wist een glimlach op haar gezicht te persen. De meeste katten dachten dat ze gek was, maar dat was ze niet. Ze had alleen een beetje een dromerig karakter, maar meer ook niet. Cowmilk was niet echt populair in de Clan, maar dat kwam omdat ze altijd wat meer op de achtergrond was gebleven. Maar ze voelde zich sinds de ontmoetingen met Hollywood, haar halfzusje uit RiverClan, wat beter en zelfverzekerder.}

Have you ever heard the wolf cry to the blue corn moon?
Or asked the grinning bobcat why he grinned?
Can you sing with all the voices of a mountain?
Can you paint with all the colours of the wind?

The rainstorm and the river are my brothers
The heron and the other are my friends
And we are all connected to each other
In a circle, in a hope that never ends