Ano Natsu He {Mottledpelt}

Er klonken voetstappen .. en een geur kwam haar kant op. Meteen verstarde Mapleleaf en deed ze een mentaal gebedje naar StarClan dat ze zich hier snel uit kon werken. Ze wilde gewoon alleen zijn .. was dat zo veel om te vragen? Mapleleaf opende haar ogen heel langzaam toen een schaduw over haar heen viel. Langzaam keek ze op naar de eigenaar van de diepe stem die haar ogen bereikte. Meteen ging haar blik een beetje beschaamd naar haar poten en bloosde ze om een vreemde reden. Nou dit had ze niet verwacht .. iemand sprak haar daadwerkelijk aan en het was een .. vrij knappe kater. Beter kon ze snel verdwijnen het moest vast een fout zijn. Desondanks beantwoordde ze hem beleefd. Niets zeggen zorgde voor problemen. ”Hi ..” Grinnikte ze zacht zoals ze altijd per ongeluk deed. Alsof ze alleen maar goede intenties had. Altijd. Dezelfde oude Mapleleaf. Mapleleaf die zo gedwee meeging. Mapleleaf die niets zei. Mapleleaf die altijd een beetje langzaam leek. Mapleleaf die altijd het buiten beentje was. De kat waarvan niemand de naam wist. Meteen wilde ze weg en kwam ze langzaam overeind met een gepijnigde blik in haar ogen. Er viel een opgelaten stilte, onzeker wat te doen of te zeggen. ”Mooi weer hé-” Gefeliciteerd, je hebt het verknalt! Ren! 

De kattin leek er niet echt zeker van te zijn dat hij haar aansprak. Oké... Dan niet, hij kon net zo goed ook weer weg gaan. Maar hij wist dat hij zijn sociale contacten weer een beetje op orde moest zien te krijgen en daarom beter het gesprek voort kon laten duren. Uiteindelijk antwoorden ze toch terug met een simpele “Hi ..” Maar het was in ieder geval beter dan helemaal niets. Ondertussen probeerde Mottledpelt erachter te komen wat haar naam ook al weer was, als hij het goed wist was het een boom geweest. Of zo iets. Maple nog wat, dacht hij tenminste. Hij gaf het op en ging zitten, zijn groene ogen over de kattin heen, kijkend in de verte. Totdat hij haar opeens weer hoorde spreken. ”Mooi weer hé-” Mottledpelt's ogen gleden omlaag en hij keek haar eventjes verrast aan. Het antwoord liet eventjes op zich wachten, maar uiteindelijk knikte de kater. ”Gelukkig wel ja. Ben blij dat het weer New Leaf is, werd gek van die sneeuw,” miauwde hij koeltjes, om het gesprek een beetje aan de praat te houden.

Mapleleaf was opgelucht dat hij antwoord gaf op haar domme antwoord. Zwijgend nam ze hem voor een tel in zich op. Met een zucht die onhoorbaar was voor hem en lichte opluchting dat hij een open vraag stelde miauwde ze zacht "Ja inderdaad.. veel te koud en veel te weinig prooi" Ze haalde diep adem en gooide haar angst over de boeg. Groot zijn nu, Mapleleaf! "New leaf is mijn favorite seizoen .. veel warmer dan leaf bare en kouder dan green leaf" Murmelde ze, angstig dat ze nu een mening had gegeven over een vraag die niet gesteld was. Ze legde haar oortjes naar achteren en knipperde een beetje onschuldig. Haar marine blauwe ogen waren weer gericht op haar voorpootjes. Dat was zo slecht nog niet. Denk aan wat Russetleaf tegen je had gezegd! Gaf ze zichzelf mentaal een steuntje in de rug. Zonder vragen en half blij half bang dat ze iets zei miauwde ze vlug "Zeg .. jouw naam was toch .. Mottledpelt?" Als het fout was zou ze nu een excuus verzinnen en weglopen, wentelend in schaamte. Goed zo .. verknalt! De tranen stonden haar nader maar ze liet niets merken.