[@Vixenpaw] Carpe Diem

Onderwerp: [@Vixenpaw] Carpe Diem za 14 sep 2013 - 20:18

Specklepaw leidde zijn nieuwe vriend uit het camp. Op een drafje liep hij naar de Snakerocks. Toen de kleine stipjes in zicht kwamen zwaaide de kater met zijn staart. "We zijn er bijna.", fluisterde hij zachtjes. Hij dook ineen en sloop verder. Zijn oren wiebelde heen en weer terwijl zijn ogen op de weg gefixeerd waren. Plotseling hield hij halt. De geur van muis drong zijn geurvermogen binnen. De jonge kater spitste zijn oren. Een klein geluidje links van hem. Hij dook nog verder ineen en sloop pootstap voor pootstap naar het bruin diertje. Daar, daar zat het diertje. Specklepaw spande zijn spieren klaar voor de sprong. Ergens boven hem kraakte een takje. De muis spitste zijn oortje. Plotseling hoorde de tabby kater een laag gesuis. Angst vervulde zijn ogen toen hij een uil op de muis af zag vliegen. Al zijn haren rezen te bergen. Specklepaw draaide zich met een ruk om en racete terug naar Vixenpaw. Toen hij bij hem aan kwam bleef hij bibberend staan.

#Words: 107 #Tags: Vixenpaw b]#[/b]Notes: Wiee, hunting

Stuff:

Vixenpaw zag hoe Specklepaw was verschoten van de uil. "Kom we lopen gewoon door en we gaan jagen aan de Snakerocks." In een hoger tempo dat door Vixenpaw werd aangevoerd kwamen ze aan de Snakerocks. Vixenpaw stak zijn neus in de lucht en rook. "Ik ruik alleen maar slangen geur maar ook nog een vage geur van verse prooi. Op dat moment zag hij een dikke vink op naar een zaadje pikken. Vixenpaw dook meteen in sluiphouding zoals hij het gezien had bij Specklepaw. Hij sluipt als een veer naar de vink toe en doodde hem in een klap. Vixen nam de vink op en liep met zijn borst vooruit naar Speckle toe. Hij legt de vogel voor hem neer en zegt tegen Speckle :"Kijk eens hoe een dikke vogel ik heb gevangen!"

_________________

"Kijk eens hoe een dikke vogel ik heb gevangen!" Specklepaw draaide zijn kop weg. Hij beet angstig op zijn lip. Wat nou als de uil hem zou aanvallen. Net zoals bij Winterpaw. Hij beefde toen hij eraan dacht hoeveel pijn de klauwen deden. De jonge kater sloot eventjes zijn ogen. De beelden van toen schoten door zijn kop. Hij kon wel huilen. Uiteindelijk schudde hij zijn brede kop en keek naar Vixenpaw. "Sorry.", mompelde hij verondschuldigend.

Stuff:

"Sorry", mompelde Specklepaw. "Geeft niet, je kunt er niet aan doen dat je zo'n erge belevenis hebt meegemaakt." zei Vixenpaw op een aardige toon. Hij plantte zijn neus in Specklepaws vachte als teken van ongerustheid. Na een tijdje wenkte Hij Speckle met zijn staart om hem e volgen. "Is het niet best dat we terug gaan naar het kamp en onderweg nog wat jagen? Je bent te veel aangedaan door die uil." zei Vixenpaw op een aardige, zachte toon.

_________________

"Is het niet best dat we terug gaan naar het kamp en onderweg nog wat jagen? Je bent te veel aangedaan door die uil." Specklepaw zuchtte. Hij keek in de blauwe ogen van zijn vriend. Zijn ogen versmalde. "Nee.", zei hij met een forse mauw. "Ik wil je jacht dag niet verpesten door een stom stuk vossenstront. Ik heb je beloofd te gaan jagen bij de Snakerocks. Wel dan jagen we ook bij de Snakerocks." Zijn stem had zoveel volume en kracht dat een paar vogels angstig kwetterend opstegen. Hij glimlachte vriendelijk naar Vixenpaw en gaf hem een kopje. De zilveren haren van de jonge kater gleden langs Specklepaws neus. Hij snorde en stapte naar voren om te laten zien dat hij klaar voor de jacht was.

Stuff: