[Apple] Something's changed?

E R I K S E N

Christian

De kater voelde zich veel energieker, hij verspilde geen energie meer in dat nutteloze gereis en nu hij gewoon elke dag gezelschap bij zich had, voelde hij zich ook wat gelukkiger. Guidetti was dan niet op het eerste gezicht een beste vriend geweest, maar de Rogue viel wel mee als je hem beter begon te kennen. Niet dat Eriksen ooit iemand echt haatte, maar goed, niet iedereen kon aardig gevonden worden. Snorrend werd de Rogue wakker in zijn veel zachtere nest en voordat hij opstond maakte hij zijn vacht schoon. Er zaten geen mos stukjes vast in zijn vacht, maar stof vermeerderde zich nu wel degelijk. Maar goed, het was warm in dit huis en ook al was het nu Newleaf, hij voelde zich hier veel veiliger. Met zachte passen, om Guidetti niet wakker te maken, kroop hij door het gat en verliet hij het huis.

De zon scheen vrolijk op zijn tweekleurige vacht en zijn staart had hij hoog opgeheven. Het was een prachtige dag, geen sneeuw meer, geen zeer vijandelijke katten die hun nagels al uitsloegen bij het zicht van een ander of wat je ook tegenkwam in Leafbare. Eriksen merkte al snel dat hij een Twoleg gebied in was gelopen, maar niet zo'n dichtbevolkt gebied. De nesten stonden verder uit elkaar en er was veel meer begroeiing dan hij gewend was van de plaatsen. Achter hem hoorde hij plots een geluid. De kater keek geschokt om en zag een van de Twolegs op een vreemd glimmend ding zitten. Het was geen monster, nee, deze gromde niet en hij was veel smaller, had maar twee zwarte dunne poten en een vreemde kop waar de Twoleg het vasthield. Eriksen verwachtte een boze blik op hem gericht worden, maar de Twoleg maakte plezierig een boog om hem heen en wierp een achterwaartse blik op hem. Hmm. Hier woonden misschien dan wel de Twolegs waar de Kittypets zo over praatten?

» The feels «
Spoiler:

De licht schijnende zon verlichtte de lichtgrijze vacht met donkergrijze strepen. De groene blaadjes raspte langs haar vacht toen ze door de struiken wandelde. Haar lichtblauwe ogen keken kalm rond. Ze leefde nu een korte tijd hier, ze had de mensen verlaten. Ze trok het daar gewoon niet meer. Ze kwam de kater, Saxon, tegen die haar aanbood om bij hem te wonen. Tuurlijk wilde ze dat. Met rustige passen kroop de Siamese poes de struiken uit en staarde met een bijzonder kalme blik, die ze al heel lang niet in haar ogen had, voor zich uit. Ze kon nog steeds niet beseffen dat ze rogue leefde. Even sloot ze haar ogen en genoot ze van de warmte. Haar neus ving een bekende geur op, en ze keek achter zich. Even was het stil. E staarde voor zich uit, met een strakke blik en ze zuchtte. Waarschijnlijk een oude geur. Toch vloog de geur weer haar neus in. Ze draaide zich om en zag een witrode kater staan. Was hij dat echt? Ze herinnerde hem nog, hij hielp haar toen ze vast kwam te zitten in een sneeuwstorm. Ze zag er nu heel anders uit, viezer, beetje geklit maar haar vacht glom heftig. Ze wandelde met een snelle pas zijn richting, terwijl ze hem aankeek. "Eriksen?" Vroeg ze met een glimlach.

@fluttig, telpost, wilde wel graag reageren xD

E R I K S E N

Christian

De Rogue keek de Twoleg nog even na, maar al snel verdween deze om een stenen hoek. Goed. Wat wilde hij hier nu gaan doen? Zou Guidetti niet bezorgd zijn? Plots schudde Eriksen zijn kop. Nee natuurlijk niet, Rogues hoorden hun eigen kant op te gaan dagelijks, hij zou vast wel weten dat Eriksen wel terug zou komen, een dag in zo'n net blijven zitten was niets voor hem. Plots hoorde hij een bekende stem. "Eriksen?" De kater draaide zijn kop een kwartslag bij het horen van zijn naam en zag een nog wat vreemde poes op hem aflopen. Toch.. die stem.. Hij kwam hem zo ontzettend bekend voor. De poes had een glimlach op haar gelaat en leek niet vreemd op te kijken. Ze kon het onmogelijk fout hebben, want het was zijn naam. Eriksen fronste wat en hield zijn kopje scheef en toen viel het laatste puzzelstukje. "A-Apple?" Vroeg hij lichtelijk verbaasd bij het zien van de warrige en onverzorgde vacht. "Wat heb jij gedaan?" Vroeg hij nieuwsgierig en lichtelijk bezorgd, hadden haar Twolegs haar verwaarloosd?!

» The feels «
Spoiler:

Met snelle passen wandelde de poes op de kater af. "Eriksen!" miauwde ze en ze zag in de verte hoe de kater zijn hoofd een kwartslag draaide. Een glimlach toverde de poes op haar gelaat, maar even dacht ze dat hij haar niet had herkende. Even keek ze de kater verontwaardigd aan. Herkende hij haar echt niet? Ze bleef op een afstand staan en keek hem met open ogen aan. "A-Apple?" klonk zijn stem en ze keek hem aan. Met een sprint rende de poes op hem af en remde twee meter voor hem. "Wat heb jij gedaan?" vroeg de kater nieuwsgierig, maar de kleine klank bezorgdheid was niet te ontkennen. "I-ik ben rogue gaan leven," mompelde ze snel en ze keek de kater met haar ijsblauwe ogen aan. "Hoe gaat het?" vroeg ze met een lichte grijns.

E R I K S E N

Christian

Natuurlijk keek ze hem zo aan, hij had een van zijn vrienden gewoon niet herkend door alleen een paar veranderingen aan haar uiterlijk. De rossige kater schudde zijn kop om zich weer te richten op de poes die hem wél had herkend. "I-ik ben rogue gaan leven," Eriksen fronste diep en deed een verrast pasje achteruit. W..Wat?! Het kwam er niet makkelijk uit, maar toch, ze zag er zo gelukkig uit toen ze een Kittypet was geweest. Of was het gewoon schijn geweest. "Hoe gaat het?" Een geheel ander onderwerp, maar de kater was niet van plan zomaar het vorige los te laten, niet zomaar nee. "Goed, heb eindelijk een vaste plek gevonden, nou ja, voor een tijd dan." Glimlachte hij, maar vroeg niet hetzelfde, hij wilde eerst weten wat of wie haar naar dit leven had gedrukt. "Maar als ik het vragen mag, waarom heb je je Kittypet leven achter gelaten? Was je niet gelukkig bij je Twolegs of heeft iemand je gedwongen?" Vroeg hij weer met zijn iets bezorgde stem en hield zijn kopje wat scheef. Hij was toch wel nieuwsgierig naar de situatie.

» The feels «
Spoiler:

Hij leek enigszins geschokt door haar woorden. Nou, meer verbaast. Ze staarde naar de grond. "Hoe gaat het?" vroeg de poes met een lichte grijns. Ze wist toch, dat hij ergens door ging met het vorige onderwerp. "Goed, heb eindelijk een vaste plek gevonden, nou ja, voor tijdelijk dan." de poes keek hem even net een schuin kopje aan, dan was het toch geen vaste plek, als het maar tijdelijk was. "MOoi zo!" miauwde ze met een glimlach en ze keek hem aan. Echt hartelijk reageren lukte haar gewoon niet, ze wist niet of ze nou vrienden waren of kennissen. Zij beschouwde hem als vriend, maar ze wist niet wat hij vond. Ze keek hem met een glimlach aan. "Maar als ik het vragen mag, waarom heb je het kittypet leven achter je gelaten, was je niet gelukkig bij ze of werd je gedwongen?" even keek de poes hem met haar ijsblauwe ogen in zijn ogen, maar ze wende haar blik na een seconde af. "Ik was niet gelukkig, ze haatte me sinds ze me hadden ingewisseld voor die hond." miauwde ze zachtjes en ze ging zitten. "Nu woon ik bij ene Saxon, ken hem?" vroeg ze nieuwshierog.

-ik reageer niet zo snel, sorry xD

E R I K S E N

Christian

"Mooi zo!" Reageerde Apple dan toch wel wat vriendelijk en Eriksen glimlachte wat nerveus. Hij voelde zijn maag wat ineen krimpen, ergens bang voor zijnde. Straks was het zijn schuld dat hij haar naar dit leven had geleid. Apple had tijdens hun eerste ontmoeting een paar dingen gevraagd over zijn Rogue leven en toen had hij er geen rekening mee gehouden dat.. Nee. Apple zou toch niet door hém zijn weggegaan? Eriksen keek haar aan toen de poes begon met spreken. Haar oogcontact verdween echter al na een tel. "Ik was niet gelukkig, ze haatte me sinds ze me hadden ingewisseld voor die hond." De kater fronste wat, een hond? Goh, wat een vervelende manier om weg te gaan. Of weggejaagd te worden. Eriksen knikte begripvol. "Nu woon ik bij ene Saxon, ken hem?" De kater spitste zijn oortjes wat, die naam kwam hem wel bekend voor, ja.. "Oh.. sorry daarvoor, maar dit leven bevalt je dan wel? Je kan namelijk niet tot nauwelijks terug." Eiksen beet nerveus op zijn lip en keek haar nog wel aan. Hij wilde haar geen angst aanjagen, maar ze meost de waarheid gewoon wel weten. "En de naam doet me wel een belletje rinkelen, maar echt kennen, nee, dat niet." Hij draaide zijn kop even weg en rook toen plots een geur die zijn mond deed wateren. "Volgens mij ruik ik.." Hij stak zijn neusje wat in de lucht, ja, daar was het weer! "Oké. als 'welkomscadeau' gaan we iets lekkers voor je halen, of heb je geen honger?" Grijnsde hij vervolgens weer wat vrolijker. Als Apple niet over haar situatie wilde praten, zouden ze gewoon wat anders gaan doen!

OOC; Geeft niet hoor! c:

» The feels «
Spoiler:

"Oh.. sorry daarvoor, maar dit leven bevalt je dan wel? Je kan namelijk niet tot nauwelijks terug." zei de kater en hij beet nerveus op zijn lip. De poes keek hem verbaasd aan en gaf hem een voorzichtige stomp. "Ik heb dit leven niet voor niets gekozen, gek!" miauwde ze glimlachend en ze gaf hem een vriendschappelijke lik. "Niet zo nerveus, wat is er?" vroeg ze verbaasd en ze glimlachte. Ze wist niet zo goed waarom hij dan zo nerveus was. "En de naam doet me wel een belletje rinkelen, maar echt kennen, nee, dat niet." zei de kater en de poes knikte voorzichtig. Terug, nee, nooit! Haar ijsblauwe ogen keken vriendelijk naar de roodwitte kater. Even draaide de kater zijn kop om en ze keek hem na. "Volgens mij ruik ik.." mompelde de kater en ze keek zijn blik na. "Oké. als 'welkomscadeau' gaan we iets lekkers voor je halen, of heb je geen honger?" miauwde de kater wat vrolijker en hij grijnsde. De poes knikte vrolijk en ze keek hem blij aan. Honger, dat had ze zeker! Ze had immers minder eten dan thuis, behalve dan de de laatste weken. Ze haalde haar tong over haar lippen en likte even over haar rug. Ze voelde zich toch ergens 'vies' maar dit was veel beter dan thuis.

E R I K S E N

Christian

Hij kreeg een stomp in zijn richting, natuurlijk geen echt gemeende, en Eriksen fronste nog wat. "Ik heb dit leven niet voor niets gekozen, gek!" Eriksen zette een wat scheven glimlach op, plots zo van leven veranderen, beschouwde zij dat dan als een minder iets? Hij kreeg vervolgens een vriendschappelijke lik toegedeeld en de kater glimlachte weer wat. Nogmaals rook hij de geur en zag dat Apple als antwoord enthousiast had geknikt. Glimlachend sprong Eriksen overeind en draaide zich om. De geur was sterk, dus ze zouden niet zo ver hoeven te lopen. Nogmaals liet de Rogue zijn neus in de lucht gaan en voelde zijn maag wat rommelen. Toen de kater bij een hoek was aangekomen en zijn kopje er omheen had gedraaid om te kijken wat er te pakken viel, zag hij iets wat hij nog nooit had gezien. Deze straat was niet zoals al die anderen. De Twoleg nesten stonden er nog wel, maar daarvoor bevonden zich allerlei houten kleine huisjes, waarachter een of twee Twolegs stonden die vrolijk met anderen stonden te praten, af en toe overhandigde de ene Twoleg iets aan de ander en ging deze weg met iets wat degene die het had gekregen aan hem had gegeven. Eriksen fronste, maar werd al snel afgeleid door die geur. De Rogue richtte zijn blik op een van de kraampjes, waar maar een Twoleg stond, deze had vis bij zich. Zijn ogen werden groot en de kater keek achterom naar Apple. "Ik heb geen idee wat dit moet voorstellen, maar ben je klaar voor een uitdaging?" Grijnsde hij plezierig, nadat hij nog een keer had gekeken naar zijn doelwit. Het was een gemakkelijke prooi om te vangen, maar wegkomen zou moeilijk kunnen zijn..

» The feels «
Spoiler:

Met een glimlach sprong de kater op en de poes staarde hem benieuwd na. Ze had aardig wat honger, en was benieuwd wat de kater mee zou brengen. Ze kek naar de kater, die zijn neus in de lucht stak en daarna bijna uit zicht was. Ze stond nieuwsgierig op, maar besloot weer te zitten, ze wist immers niet wat de kater zag. Haar blauwe ogen staarde de verte in en zag een grote groep vogels vliegen. Die kwamen vast terug om hun eieren te leggen. Ze zuchtte en likte haar grijsgestreepte vacht schoon. Een stem, de stem van Eriksen, schrok de poes uit haar gedachte en ze keek hem benieuwd aan. "Ik heb geen idee wat dit moet voorstellen, maar ben je klaar voor een uitdaging?" miauwde de kater en de poes stond voorzichtig op en wandelde met een rustige pas richting de kater. Ze keek hem met een nieuwsgierige blik aan en zwaaide het haar staart. "Ofcourse!" miauwde ze met een grijns en ze keek naar de blik van de kater, die zich richtte tot twee mensen. Ze keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan en murmelde: "Wat denk je daarvandaan te halen?"

E R I K S E N

Christian

"Ofcourse!" Hij keek achterom en zag Apple met een nieuwsgierige blik naar hem kijken, zijn grijns werd wat groter. Goed, want hij had zeker dekking nodig voor deze 'missie'. "Wat denk je daarvandaan te halen?" Hij was een beetje verrast door het feit dat ze die vreselijk sterke geur niet had herkend, maar misschien hadden haar Twolegs haar nooit vis gegeven zo, als een heel ding en misschien had ze dit ook in haar Rogue tijd niet meegemaakt. Zelf had Eriksen nooit de moed bij elkaar geschraapt om een kijkje te nemen, hij was nogal schuw tegenover Twolegs. "Kijk maar." Glimlachte hij weer naar haar en draaide zijn kop om naar de Twoleg, die al snel weer bezoek kreeg. Na een tijdje gekwebbeld te hebben, pakte de Twoleg achter het houten bouwwerk weer een vis en gaf deze aan de andere Twoleg. "Dat!" Hij spitste zijn oortjes naar voren en zakte door zijn poten. "Groot genoeg voor een uitdaging?" Sprak hij grijnzend, terwijl hij zijn blik strak op de Twoleg gericht hield.

» The feels «
Spoiler:

"Wat denk je daarvandaan te halen?" vroeg de poes benieuwd en ze keek naar de kater. Ze herkende ergens een onbekende geur die haar wel verleidde om even een kijkje te nemen, maar de kik om wat van mensen te stelen leek haar ook al geweldig. "Kijk maar." zei de kater en ze keek, maar wist niet waar ze naar moest kijken. De mensen praatte wat en de poes spitste haar oortjes, ze wist wel van een paar woorden wat het betekende. "Dat!" zei Eriksen en ze keek met een nieuwsgierige blik naar de mensen, die iets overhandigde. Vis, dat kende ze wel! Maar gegeten, nog nooit. "Vis heet dat, toch?" vroeg ze benieuwd, ze wist immers nog niet alle woorden in deze taal. In haar taal heette het pescado. "Groot genoeg voor een uitdaging?" zei hij en even wendde de poes haar blik af. "Nou..." mompelde ze, met een lichte grijns, maar de ondertoon gaf aan dat ze het wel spannend vond. "Laten we het gewoon proberen," zei de poes met een glimlach en ze keek met een scherpe blik naar het mens.

E R I K S E N

Christian

"Vis heet dat, toch?" Klonk haar vraag en Eriksen knikte zonder de vis los te laten met zijn blik. Helaas keek ze weg toen hij haar vroeg of ze de uitdaging wilde aangaan. Zou ze 'nee' zeggen..? "Nou..." Eriksen fronste wat toen hij zijn kop omdraaide. "Laten we het gewoon proberen," Hij haalde opgelucht adem en draaide zich weer om. Wanneer konden ze dan het beste toeslaan? "Ik denk dat we sowieso dichterbij moeten komen, want anders redden we het nooit. Wie weet hebben we maar een seconde om er naartoe te rennen en dan redden we het nooit vanaf hier." Hij hief zijn kopje wat op en zag tot zijn geluk een omgevallen ijzeren bak, waar de Twolegs hun vuil in deden, dicht genoeg bij het kraampje. "Volg mij." Glimlachte en trippelde met een licht versnelde pas naar de bak, door te rennen zouden ze te veel aandacht op zich nemen, maar heel langzaam gaan zou te veel tijd kosten. Toen Eriksen was aangekomen bij de bak, wierp hij snel een blik op het kraampje, dat zich nu wel heel dichtbij bevond en likte toen zijn nekharen weer glad. "Klaar?" Vroeg hij vervolgens uitdagend aan Appel.

» The feels «
Spoiler: