Strike the Earth - [Quietkit]

Nog steeds had er geen gerommel geklonken, goed! Misschien had het monster door dat zij hem door hadden! ''Oke dan,'' Samen slopen ze naar de uitgang van de Nursery en Wretchedkit keek of niemand hen zag. Goed, want dit was om de Clan te beschermen. Quietkit nam een grote hap lucht voordat ze naar buiten stapte. Ze voelde al dikke druppels op haar vacht vallen die haar poten wat deden inzakken. Buiten lagen allemaal poelen van water, met een zachte strijdkreet wierp ze zich op een poel. Met een onhandige sprong belandde ze erin en voelde het water op haar vacht komen. "Aah!" Gilde ze en proefde het water in haar mond. Met moeite wist ze zich op haar poten te zetten, maar door het extra gewicht werd ze weer naar beneden getrokken. Met haar buik viel ze weer op de grond. "Help! Het water wil me pakken!" Piepte Quietkit hulpeloos.

Wretchedkit liep zelfverzekerd naar buiten. Door de natte aarde zakte haat pootjes iets wat in. Teleurgesteld keek ze naar haar pootjes. Haar mooi witte vacht was nu bruin en vies. Ze wurmde zich uit de modder en schudde haar pootjes af. Quietkit kwam naar buiten en stortige zich op de eerstebeste plas met water. Met een zachte kreed sprong ze in het water. Wretchedkit zag hoe ze iets wat onhandig belandde. ''Wat ben je aan het doen?," grinnikte Wretchedkit. "Aah!" plotseling gilde ze met een iets wat schrokkend geluid er achteraan. ''Was dit serieus,'' bedacht Wretchedkit haar. Ze zag hoe Quietkit weer probeerde op te staan maar komische weer naar beneden zakte. Wretchedkit moest lachen, maar slikte het in. "Help! Het water wil me pakken!" piepte ze hulpeloos. ''Rustig maar, pak mijn staart vast,'' Wretchedkit ging voor Quietkit staan en liet haar staart naar haar zakken zodat ze het beet kon nemen.

Words;; 150 // Tag;; Quietkit // Note;; -

Het water trok haar naar beneden, want plots voelde ze zich heel erg zwaar. ''Rustig maar, pak mijn staart vast,'' Wretchedkit had haar kreet om hulp gehoord en Quietkit zag een witte staart haar kant op komen. Wat nu? Als ze hem beet zou pakken met haar tanden zou Wretched pijn hebben. Moeizaam hief ze haar twee witte voorpootjes, die nu bruin zagen van het water, op en klemde die om de staart van Wretched. Hijgend en puffend klom ze weer op het droge en plofte neer op de grond. "Zo.." Hijgende ze en liet zich weer op de grond vallen.

Ze voelde de natte modder op haar staart terecht komen, terwijl Quiet haar vast pakte. "Zo.." hijgend viel ze op de grond. ''Gaat het goed,'' vroeg Wretched. Ze wachtte totdat ze weer opstond en klaar was om verder te gaan. Het gebrommel in de silverpels was tot rust gekomen, maar nog niet weg. Wretchedkit wachtte af en luisterde naar het onheilspellende geluid...

Note;; Sorry dat het lang duurde ^^''