[+Halepaw] Welcome to my world..

_{Zijn ijskoude blik dacht even terug aan de katten die hij de laatste tijd had ontmoet. Strugglepaw, een dochter van hun o zo geliefde leider, not.. Dan had je ook nog Aspenpaw, een poes die hij toch niet helemaal vertrouwde. Ze was wel een pittige tante, al vond hij het zelf. Een diepe zucht rolde over zijn lippen, waarom ontmoette hij niemand die hem begreep. Iemand die met hem mee kon doen. De een was te soft en de ander weer.. nouja, hoe moest je die tabby poes nu omschrijven? Zijn gedachten dwaalden eventjes af maar toen waren zijn ijskoude ogen weer gericht op het drassige gebied voor hem. De sneeuw had de meeste modder bedekt, en dat maakte het nu extra veradelijk hier. In de verte zag hij een rood met witte gestalte lopen, en de geur van ShadowClan was hier sterk. Hij bleef op een afstandje kijken, maar vervolgde zijn pad toen weer voorzichtig. Hij had geen zin dat hij in drijfzand kwam en dan weer gered moest worden door een of andere kat die zich een 'Warrior' noemde. Wat een schande zou dat zijn zeg, gered worden door een 'Warrior'. Yuck, daar moest hij niet aan denken.}

_{Lichte irritatie borrelde omhoog toen iemand haar "konijn" noemde. Ondertussen had ze er al spijt van gekregen dat ze bekend had gemaakt dat ze half- Windclan was. Maar goed, ze kon er nu eenmaal niets meer aan doen. Als zij haar konijn wouden noemen, dat was dat hun probleem, niet de hare. Zo snel kreeg je haar nog niet stil, je had dan al véél pittige woorden nodig voordat ze ook maar de moeite nam om naar je te luisteren. Als een grim die plots voorbij kwam razen rende ze het kamp uit en liep ze naar de Marshlands toe. Normaal gezien was daar niemand op dit uur van de dag; Iedereen zat gezellig te eten in het kamp.
Gezien dat ze lange, slanke poten had kon ze dus ook véél sneller rennen dan de andere Shadowclanners. Dat was al één goed voordeel. Ze was misschien niet de sterkste, maar wel sterker dan de meeste Windclanners gezien er Shadowclan bloed door haar aderen heen suisde. Zo slecht was het ook weer niet, ze zag er haar voordelen wel in maar; De katten bleven het maar leuk vinden haar te pesten met het feit dat ze gemengd Clanbloed had. Ach ja, als zij hun energie wouden verspillen door Halepaw proberen te pesten dan kon zij daar mee leven. Haar leven ging heus niet naar de vaantjes gewoon omdat enkele katten dat wouden. Nét toen ze dacht inderdaad hélemaal alleen te zijn merkte ze een tabby gestalte op. "Shit." Vloekte ze zachtjes, waarna ze zich omdraaide om stilletjes weer weg te sluipen.}

[+Halepaw] Welcome to my world.. 20qccb8

I miss the screaming the way that you blame me.
I miss the phone calls when it's your fault.
I miss the late nights, don't miss you at all.

_{Hij had de rood met witte poes nu duidelijk herkend als Halepaw, een poes die in dezelfde ceremonie als hem had gezeten. Hij had nooit veel aandacht aan zijn dengenoten geschonken, maar nu hij toch al weer een moon Apprentice was begon hij meer sociale contacten te leggen. Hoewel hij niet echt een beste vriend was, met soms zijn wat duistere trekjes, en toch wel van rust houdend, had hij nou eenmaal niet echt katten die hem begrepen. Ook zat hij niet zo erg in met die WarriorCode, die volgens hem nergens op sloeg. Hij vond hun huidige leider maar een softie.. Shrewstar.. de naam alleen zei al genoeg. Hij had zich tussen het struikgewas heen gevochten en merkte dat hij nu opeens oog in oog stond met de rode poes. ''Hallo.. Halepaw..'' Miauwde hij op een neutrale toon. Zijn ogen stonden koud, want dit werd waarschijnlijk niet z'n interessant gesprek. Hij kende de poes niet goed, en wist alleen maar dat ze aardig werd gepest omdat ze een halfclanner was. Hem maakte het niet zo veel uit, Darkfire was tenslotte toch ook vanuit ThunderClan naar ShadowClan gekomen? Nee, dat soort familie dingetjes lieten hem koud.}