I miss you, Miss you so bad. [Open]

Smokedust

Smokedust versnelde haar pas terug naar het kamp, ze was veelste ver van het kamp geweest! De laatste tijd bleef ze meer plakken in het kamp, om bij haar vader te zijn. Met een vis in haar mond rende ze zo snel als ze kon weer terug. Ze was veelste lang weggeweest, straks was hij wakker geworden! Dan had hij waarschijnlijk honger, dus dan was deze vis vast perfect voor hem. In het kamp aangekomen liep ze meteen door naar de Medicine Cat den en keek naar binnen. Nee, hij lag er nog steeds. Ze liep naar binnen en groette Nightstream en Whippaw met een knikje, waarna ze naar haar vader liep en ging liggen bij hem. "Hey Pap.." murmelde ze tegen hem. "Ik weet niet of je me hoort, maar ik vind het alsnog fijn om tegen je te praten..." vervolgde ze zachtjes tegen hem. "Met de Clan gaat alles goed... Maar... Het zou fijner zijn dat jij terug zou zijn.." zei ze tegen hem en ze voelde alweer tranen opkomen. Ze likte zijn kop en ze voelde hoe een traan aan haar oog ontsnapte. Ze keek even weg en zorgde meteen dat haar traan weg ging. "Pap... We willen je terug... écht terug..." murmelde ze half huilend tegen hem. "We willen weer met je jagen, stoeien... alles..." murmelde ze tegen hem. "Waarom... Waarom was ik zo stom pap? Waarom werd ik zo boos op je? Is dit de afstraffing van StarClan voor mij?" murmelde ze tegen haar en ze voelde tranen over haar wangen lopen. "Pap... Kom alsjeblieft terug...." zei ze snikkend toen ze haar kop in zijn langharige vacht verborg. Ze hoorde een andere kat de Den inlopen, maar het boeide haar niet. De hele Clan mocht weten dat ze er zo bij zat omdat ze van haar vader hield.

I had my wake up
Won't you wake up
I keep asking why
And I can't take it
It wasn't fake
Now you're gone, now you're gone
There you go, there you go
Somewhere I can't bring you back
Now you're gone, now you're gone
There you go, there you go,
Somewhere you're not coming back

tagged: OPEN | word count: 304 | Mood: Sad | notes: Open voor iemand die Smokey wilt troosten c:

cassie at atf.

Met kleine passen slofte de kater verder door het kamp heen. Zijn poten deden zeer omdat hij al een langere tijd bezig was geweest met jagen en het trainen van zijn twee Apprentices. Nu zijn leven zo veel drukker was had hij nog amper tijd om bij zijn vader langs de gaan. Het was maar triest. Maar ergens, diep van binnen, had hij zijn vader nog altijd niet helemaal vergeven voor zijn daden. Hij had - en dit wist hij gewoon zeker - een elder vermoord en dit altijd ontkent. De kater wist niet goed wat te doen en slofte in de richting van de Medicine Den. Hier trof hij zijn zuster, Smokedust, aan. Hij ging naast haar zitten en liet zijn kopje wat hangen.

I miss you, Miss you so bad. [Open] 124h6js

Notes: Clan
Tag: Bravesoul & Smokedust
Places: Med-Cat Den

Missingkit

Missingkit gaapte. Vandaag werd ze 3 moons. Ze liep smalend naar de Med-cat den. Nog 3 moons en ze was Apprentice. Met die gedachte liep ze het hol binnen. Ze keek nieuwsgierig haar ogen uit. Dit was de eerste keer dat ze hier kwam. De kitten richte haar bruine kijkers op de warrior en de apprentice. "Hallo.", miauwde ze vriendelijk. Haar kop draaide zich te andere richting uit. Is dit de afstraffing van StarClan voor mij?" Missingkit trippelde vrolijk naar de kat die daar lag. "Pap... Kom alsjeblieft terug...." De kitten verstomde. Waren dat tranen? "Waarom huil je?" Haar stemmetje trilde. Een andere kat kwam in haar blikveld. Ze keek er met grote ogen naar. De kater was reusachtig. En hij had enge gele ogen. Ze hield hoorbaar haar adem in.

©rachel

I miss you, Miss you so bad. [Open] 0BHNQTo

Smokedust

Ze keek ietwat opzij toen ze een andere langharige vacht naast haar voelde. Het was haar broer Bravesoul. Ze duwde ietwat tegen hem voor beide. Dat ze hem liet weten dat ze hier samen doorheen konden slaan. "Waarom huil je?" hoorde ze en ze keek om, een kitten. Ze stopte met snikken en stond op. "Omdat..." begon ze kalm toen ze probeerde te stoppen met snikken. Ze ging ietwat aan de kant staan zodat de kitten haar vaders lichaam zichtbaar werd. "Dit is mijn vader en..." begon ze toen ze weer tranen in haar ogen kreeg. "Hij was zwaargewond naar het kamp gegaan een paar manen geleden toen... Waarna hij in elkaar viel, en niet meer wakker werd. Hij is niet dood... Hij is alleen in een lange... lange bewusteloosheid." zei ze tegen de kitten, zo kalm als ze kon. Ze wou eigenlijk terugkeren naar haar vader, maar dat was ook weer zo zielig voor de kitten. Dus wuifde ze de kit met haar staart richting haar, om de kit er een beetje bij te betrekken. Dat de kitten kon zien dat hij niet eng was, dat hij... Een normale kater was en nog steeds is...

tagged: Bravesoul&Missingkit| word count: 196 | Mood: Sad | notes: lalala

cassie at atf.