Hidden in the corner [+Foxsong]

De witte kattin zat tot laat die avond nog in het kamp, te genieten van een echte Greenleaf avond. Ze snoof de geuren van nieuwe bladeren in en keek naar de prachtige Silverpelt. Ze wilde dat ze nog Apprentice was, maar dat was gewoon niet meer mogelijk nu ze een van haar poten had verlamd. Ze sprak Rosypaw niet zo vaak meer, tot haar grote spijt, maar het was nu eenmaal niet anders. Ze zat in een rustig hoekje van het kamp, waar ze een mooi uitzicht had over de sterren, daar, waar de rest van haar familie was.

[+Foxsong]

Voice

Foxsong trok een dikke vis met zilverige schubben van de prooistapel. Het was hem gevraagd, nu de apprentices het nogal druk hadden, wat voedsel naar de elders te brengen. Hij vond het geen punt. Het was een kleine moeite. Met een lichte krachtinspanning trok hij zijn kop weer omhoog en trippelde hij vrolijk neuriend door naar de elders den. Hij keek eventjes rond en boog zijn kop wat begroetend, waarna hij meteen de vis maar neerlegde. "Ik kom met het avondeten," Snorde hij rustig en begroetend.

A calm and cooling motion
It's shaking off my tension
Surprise, surprise
It's called being alive

Ivypool zette zich wat fijner neer en keek naar de prachtige Silverpelt. Soms miste ze haar familie echt vreselijk, en met de meeste elders was geen goed woordje mee te spreken. Ze waren doof, blind of zo oud dat ze amper hun poten nog konden strekken. Een Warrior kwam haar richting op, met een grote, dikke vis. Een glimlach verscheen op haar gelaat. "Ik kom met het avondeten," snorde de kater rustig en begroetend. "Bedankt, Foxsong," Miauwde ze rustig en snorde zachtjes. Haar stem klonk helder, levendig. Heel anders als de stem die de andere elders hadden. De kattin keek verlangend naar de grote vis en nam er toen een hapje van.

Voice

Foxsong rekte zich eventjes rustig uit en kon een gaap nog net onderdrukken. De pluizige, ietwat sjofele uiterlijk werd niet echt geholpen door dit gebaar. Maar Foxsong kon dat nooit zo heel erg veel schelen. Hij grijnsde rustig en boog zijn kop wat. "Geen probleem," Beloofde hij een witte, erg jonge poes. Hij wist niet precies wat ze had, maar hij besloot er niet naar te vragen. Straks was dat een pijnlijk verhaal. "Eetsmakelijk, aye?" Miauwde de kater vervolgens. Zelf had hij nog niet gegeten, dus hij wierp eventjes een blik op de prooistapel, alvast nadenkende wat hij zo zou pakken.

A calm and cooling motion
It's shaking off my tension
Surprise, surprise
It's called being alive

"Eetsmakelijk, aye?" Ivypool glimlachte en knikte naar de kater. Ze nam nu nog meer happen van de zilveren vis, die echt heerlijk smaakte. De kattin had bijna de Warrior leeftijd bereikt, en ze was al gegroeid in die tussentijd. Het was bijna niet meer te zien dat ze een Apprentice hoorde te zijn. Ze keek met een schuin oog in de richting van de kater en zag hoe hij bedenkelijk naar de prooistapel keek. Ze grinnikte in zichzelf en wendde haar ogen weer af naar haar vis.

Voice

Foxsong voelde zijn mond even wateren bij het idee dat hij zometeen ook mocht eten. Maar zijn gedachten werden onderbroken toen de jonge elder begon te grinniken. Hij spitste zijn oren en keek met een rustige grijns op. "Oh, is het grappig?" Miauwde hij op plagerige toon. De rossig bruine kater grinnikte zelf ook even. Was het zo duidelijk dat hij honger had? Ach, vast wel. Alsof hij het gepland had, begon z'n maag te knorren. "Ik denk dat ik zelf ook maar eens iets ga pakken," Grinnikte Foxsong. "Anders ga ik van m'n vissengraatje."

A calm and cooling motion
It's shaking off my tension
Surprise, surprise
It's called being alive