It has been a long time sinds I've been here..

Een honingkleurige poes bewoog zich met uiterste voorzichtigheid voort tussen de dichte struiken heen, takken trokken een beetje aan haar vacht, maar omdat deze kort was, had ze hier geen last van, de takjes bleven niet verstrikt. Honeyfeather had eventjes tijd alleen nodig, haar partner had het de laatste tijd zo druk, ze miste hem. Ze blies eventjes uit en vervolgde haar banen toen rennend, ze dook weg voor een dikke tak maar rende daarna verder. Ze knalde uit de begroeiing en kwam glijdend tot stilstand, ze staarde naar voren, eventjes zich niet beseffend waar ze was, ze had haar orientatie eventjes verloren, maar al snel zag ze het, de rotsen doemden op voor haar, het waren de slangenrotsen. Samen met dat besef, kwamen al snel herinneringen van vroeger, zij en Winterstorm, als apprentices. Winterstorm had haar toen uitgedaagd een adder te vangen, dat ging alleen bijna mis... Ze rilde eventjes toen ze aan de herinnering terug dacht, de glanzende ogen van de adder, de scherpe tanden, dat ging net goed.. Ze schudde haar kop even en zette een stap achteruit, ze wou hier weg. Maar er klonk geritsel achter haar, ze draaide zich om.

It has been a long time sinds I've been here.. UypcHQo

Winterstorm liep rustig door het bos, ze was eigenlijk niet onderweg naar iets. Ze was gewoon van plan om het kamp uit te gaan, want ze was het een beetje zat en ze had ook geen zin om te gaan jagen, dus had ze besloten om maar gewoon een wandeling te gaan maken. Het duurde een tijdje voor ze eigenlijk pas besefte waar ze naartoe onderweg was. De slangenrotsen, de laatste keer dat ze daar was geweest was al een aardig tijdje geleden. Ze wist nog dat ze Honeyfeather daar had uitgedaagd. Ze waren toen nog beide apprentices geweest. Nu wist ze wel beter dan iemand nog een keer uit te dagen om zoiets te doen. Ze was wel van plan om naar de slangenrotsen toe te gaan, maar ze zou er niet te dicht bij gaan, want straks was er nog een adder die haar beet en dan had ze een groot probleem. Vooral nu ze zeker wist dat ze kittens verwachtte, want dan zou ze en haarzelf en de kittens in gevaar brengen en dat wilde ze niet. Ze rook een keer in de lucht. Er kwam een bekende geur haar neus binnen. Ze herkende het bijna meteen het was Honeyfeather. Ze begon ernaartoe te lopen en merkte dat ze wat struiken liet ritselen waardoor Honeyfeather naar de plek waar zij was omkeek. Winterstorm ging recht op Honeyfeather af. "Hallo." Zei ze vrolijk. "Ik ben hier heus niet om je nog een keer uit te dagen, want ik weet nu wel beter." Zei ze. Ze wachtte rustig op Honeyfeather's reactie.

Winterstorm-Doveheart-Pantherface-Autumnbreeze-Beetlewhisker-Reedfeather

En ook nog:

Lolly's zijn gigantisch lekker

Honeyfeather staarde intens naar de bosjes, haar groengele ogen tot spleetjes geknepen, als het een binnengedrongen rogue was, dan zou ze hem of haar wat klauwen laten zien, zekersteweten. Haar klauwen had ze nu voor de zekerheid uitgeklapt. Ze zou zich met tand en klauw verzetten. Ze had haar spieren aangespannen en haar staart zwiepte door de lucht, ze was een warrior van Thunderclan en ook meestal zachtaardig, maar ze zou geen uitdaging uit de weg gaan en ze zou ook geen kans onbenut laten om eens wat actie in haar leven te krijgen, haar leven was de laatste tijd een grote achtbaan van saaiheid, patrouille hier, jachtcorvee daar. Er kwamen wel veel rogues op het terrein, maar zij kwam ze nooit tegen. Ze wist dat ze zich eigenlijk gezegend moest voelen om deze redenen, maar ze voelde het niet zo. Ze wou eigenlijk best wel een beetje actie. Maar de actie leek haar niet te willen. Pas daarna besefte ze dat het haar vriendin Winterstorm was. Honeyfeather boog haar kop eventjes, 'Hallo Winterstorm,' murmelde ze, meer herinneringen kwamen boven, angstige herinneringen die haar nekharen overeind deden rijzen. 'Hallo,' Groette Winterstorm vriendelijk, 'Ik ben hier heus niet om je nog een keer uit te dagen, want ik weet nu wel beter.' Honeyfeather knikte, 'Mooizo.. Ik heb niet zulke fijne herinneringen aan uitdagingen,' merkte ze op, ze had Winterstorm al een tijdje niet gezien, waarschijnlijk te druk geweest met haar apprentice, en winterstorm ook met de hare.

Winterstorm zag dat Honeyfeather's nekharen even overeind gingen. Waarschijnlijk dacht ze ook terug aan die keer, maar dat was nu geweest. Ook al was het niet echt slim geweest. Ze schudde de gedachte even van haar af, daar moest ze nu niet aan denken. Straks zou ze nog schrikken van elk geritsel om haar heen alleen maar omdat ze dan bang was dat er een adder uit zou komen. Nee, dat wilde ze niet. Het was al een tijdje geleden dat ze Honeyfeather had gesproken, maar dat kwam waarschijnlijk ook, omdat ze zelf een apprentice had en dat ze ook wel eens naar Felix was geweest en daarom minder tijd had, maar nu had ze geen apprentice meer en had ze genoeg tijd om met andere katten van haar clan iets te kunnen doen. Ook al zou dat niet meer voor heel lang wezen. Ach zolang ze nog niet de nursery in hoefde kon ze de tijd mooi gebruiken die ze nog vrij had nu ze geen apprentice meer had. Maar natuurlijk moest ze ook nog wel dingen voor de clan doen en die deed ze ook wel, maar dat was toch anders nu ze geen apprentice meer had. "Mooizo.. Ik heb niet zulke fijne herinneringen aan uitdagingen," Antwoordde Honeyfeather op wat zij had gezegd. Winterstorm knikte alleen even. Ze wist wel dat het niet zo verstandig was geweest toen en nu had ze zelf ook geen zin om een uitdaging te krijgen. Ze wist niet echt goed wat ze kon zeggen op dit moment. Het enige wat ze wel wist was dat ze zich niet helemaal prettig voelde bij de slangenrotsen. "Deze plek geeft me nog altijd geen prettig gevoel. Ik heb constant het gevoel dat er ergens een adder vandaan zou kunnen komen." Zei ze.

Winterstorm-Doveheart-Pantherface-Autumnbreeze-Beetlewhisker-Reedfeather

En ook nog:

Lolly's zijn gigantisch lekker