Oblivion [Snowynight]

Featherleaf voelde zich ongemakkelijk onder de onderzoekende blik van Snowynight, dus staarde ze maar wat naar haar poten. De poes voor haar zuchtte, en ze keek met onzekere blik op. Maar de voorzichtige glimlach van Snowynight deed haar op haar gemak voelen, of toch een beetje, en ze ging wat meer rechtop zitten. "Oh, mooi zo. Ik was even bang dat er wat ergs aan de hand was." De woorden maakten een maalstroom aan emoties los. Natuurlijk was er iets ergs aan de hand! Ze was het gebied dat ze al heel haar leven kende kwijtgeraakt, haar leider was naar Starclan vertrokken en haar hele Clan was uiteen getrokken. Een diepe pijn nestelde zich in haar borst, wetend dat het nooit meer zou zijn zoals vroeger. Ze was niet altijd zo gelukkig geweest in Skyclan, maar ze had ten minste geweten waar ze aan toe was. Haar onwetendheid over Shadowclan beangstigde haar, hoewel ze op het moment van haar keuze gedacht dat ze er goed aan zou doen, een nieuwe start maken. Nu was de poes daar niet meer zo zeker van. Met een onmerkbaar zuchtje schudde ze de gedachten weg en richtte zich weer op het gesprek. "Niet echt iets om over op te scheppen, niet?" Featherleaf wierp nog een onopvallende blik op Snowynight's niet meer zo witte poten. De poes was ook aan het moeras gewend geraakt, waarom zijzelf dan niet? Maar het was wel een opluchting om te weten dat houden van moeras geen vereiste was voor Shadowclan. "Vind ik in ieder geval... Maar goed, het volstaat, de Shadowclan is sterk en we zijn trouw aan elkaar." Featherleaf deed een klein stapje achteruit bij de kracht van haar woorden. Dacht Snowynight nu echt dat zij Shadowclan zwak vond? Maar ze had geen idee hoe ze hierop moest reageren, dus ging de crèmekleurige poes gewoon weer zitten en sloeg haar staart om haar poten. Er brak een glimlach door op haar gezicht toen Snowynight aanbood om op haar vragen te antwoorden en haar wat jachttechnieken te leren. 'Dankjewel, dat zal ik onthouden', mauwde Featherleaf, terwijl ze even dankbaar knipperde met haar ogen. Misschien waren de geruchten toch niet waar, dat Shadowclan katten kil en meedogenloos waren. Snowynight leek haar heel aardig. En ze leek tactvol genoeg om Skyclan niet op te brengen. Ze had niet het gevoel dat ze daar al kon over praten. Plots schoot haar iets te binnen. 'Ik vroeg me af...', begon ze aarzelend, 'Jagen jullie hier ook vanuit de bomen? En welke prooi vangen jullie meestal? En wat is er nog in jullie territorium? Ik bedoel, ik heb enkel nog maar het dennenbos en het moeras gezien...' Onmerkbaar was ze naar voren gaan leunen en met een verontschuldigend glimlachje ging ze weer rechtzitten. 'Het spijt me, Het is gewoon... allemaal zo nieuw', mauwde ze, nog steeds licht glimlachend.

Featherleaf's azuurblauwe ogen verduisterden even toen ze de oren van de witte poes naar achter zag gaan. Had ze iets verkeerd gezegd? Koortsachtig ging ze haar woorden na, maar bemerkte niets beledigend of uitdagend op. Misschien was Snowynight overweldigd door haar vragen? Maar ze had zelf voorgesteld om ze te beantwoorden... Wat nog niet betekende dat ze het ook gemeend had. Inwendig slaakte Featherleaf een diepe zucht. Ze was hier nog maar net, en nu al had ze een slechte indruk gemaakt. Een zacht bonzend gevoel achter haar oogleden liet merken dat er niet meer veel voor nodig zou zijn om haar te laten huilen, en de poes haatte zichzelf erom. Om het zelfvertrouwen dat ze nooit gehad had, haar angst om iemand aan te spreken. Ze was het beu, wilde opnieuw beginnen. Maar dat ging van de ene dag op de andere, en dat had Featherleaf nu wel gemerkt. En nu zat ze hier vast, in Shadowclan, terwijl ze zichzelf gek maakte door de hele tijd alleen te zijn en tegen geen kat iets zeggen. Snowynight's stem rukte de poes uit haar gedachten en Featherleaf knipperde de tranen weg die achter haar oogleden brandden. Met quasi geïnteresseerde blik keek ze de Shadowclan poes aan, maar merkte dat ze toch elk woord zorgvuldig in zich opnam. Ze maakte een mentale notitie om bij de kraaienplaats weg te blijven, aangezien ze -tamelijk zwak uitgedrukt- niet erg dol was op tweebenen. Haar gezicht betrok even bij de gedachte om niet meer op vogels en eekhoorns te jagen, het soort dieren dat je voornamelijk op de takken van bomen vond. Maar Featherleaf was verbaasd dat de Shadowclan poes niet graag klom, hoewel ze zelf niets liet merken uit haar houding. Ze had iets ongemakkelijk bespeurd in Snowynights stem toen ze dat zei, en wilde haar niet in verlegenheid brengen. Trouwens, iedere Clan zijn eigen ding, niet? Zij kon ook niet vissen zoals Riverclan. Lichtelijk verbaasd keek ze op bij de verontschuldiging van de poes voor haar. Ze had toch zelf zoveel vragen gesteld? Featherleaf probeerde het excuus weg te wuiven. 'Dankjewel dat je me wou helpen.' Ze liet even een kleine pauze vallen en haalde even adem. 'Je zult het vast maar vreemd vinden dat ik naar Shadowclan ben gekomen, terwijl ik niets over jouw Clan weet?' vroeg ze met een half glimlachje, hoewel haar staartpuntje nerveus heen en weer bewoog, ongerust over het antwoord dat ze misschien zou krijgen.